Ξυπολυταριό!

Δεν παραπονιέμαι καθόλου, ξέρω πολύ καλά από ποιόν έχει πάρει τη συνήθεια της ξυπολισιάς... της αρέσει να παίζει ξυπόλητη, να περπατάει σπίτι και εκτός ξυπόλυτη, να πηγαίνουμε στη θάλασσα και να είναι ξυπόλυτη... ελπίζω να μην πάθει τίποτα από αυτό;; λέτε να μεγαλώσει το πόδι της και να φοράει 40 (έτσι με εκφόβιζε εμένα η μαμά μου :) )

Ατάκα..

γυρνώντας από τη Λέρο στην Κω στο καταμαράν, εμείς καθόμαστε στις "αεροπορικές" θέσεις και η Αννα είναι γονατιστή στο κάθισμα κοιτώντας πίσω που κάθεται μόνος του ένας ηλικιωμένος κύριος.

Άννα: μαμά γιατί ο κύριος πίσω μας βγάζει τα δόντια του;;
Εγω: ......
Αννα: μπορώ και εγώ να τα βγάλω;;
Εγώ: ε... μάλλον όχι...
Αννα: μόνο οι μεγάλοι τα βγάζουν;;...
Εγω: ......

καλά με τον άντρα μου είχαμε πεθάνει στα γέλια...
ελπίζω ο κύριος να κατάλαβε ότι δεν μπορεί να βγάζει τη μασέλα του σε κοίνη θέα...!!!

Τα κατάφερε

και κολυμπάει πιά μόνη της, μετά από πολύ πείσμα και προσπάθεια, το έβαλε στόχο από μόνη της και μου ανακοίνωσε "σήμερα θα μάθω με χωρίς σωσίδιο"
το΄πε και το΄κανε.. έτσι απλά
δείτε


και μια βουτιά


και άλλη μια

Γιατί δεν πάμε

... παιδικό σταθμό

Σκέφτηκα να γράψω τους λόγους που προτιμώ η Άννα να μην πάει ακόμα παιδικό σταθμό, οι παρακάτω λόγοι ισχύουν αποκλειστικά για μας. Σε κάθε οικογένεια ισχύουν διαφορετικά δεδομένα. Επίσης τα παρακάτω ισχύουν για τώρα, στην ηλικιακή φάση που βρίσκεται τώρα το παιδί:

1. Δε δουλεύω αυτόν τον καιρό και μπορώ να την απασχολώ εγω, πιο δημιουργικά
2. Μπορώ να τη διαβάσω παραμύθια που διαλλέγω εγω, χωρίς δράκους, μάγισσες
3. Της απαγορεύω και της επιτρέπω, σύμφωνα με τους κανόνες της οικογένειάς μας, αποφεύγοντας περιττά "μη", "όχι" κτλ
4. Δεν είναι υποχρεωμένη να κάθεται σε τάξη και σε θρανίο από τόσο μικρή. Μπορεί να ζωγραφίζουμε και να παίζουμε σε πιο οικείους και ζεστούς χώρου στο σπίτι μας (θα έχει πολλά χρόνια στη ζωή της να προσαρμοστεί)
5. Δεν ακολουθουμε προγραμμα, και μπορεί μια βδομάδα να δίνουμε έμφαση στις κατασκευές, ενώ άλλη στο χορό και στη μουσική, όλα γίνονται "upon request". πχ αν μια φορά δε θέλει να τραγουδήσουμε, θα κάνουμε κάτι άλλο. Δε θα την υποχρεώσω να το κάνει ούτε θα τη βάλω σε μια γωνιά απλώς να βλέπει
   
6. Εχει πάντα έναν άνθρωπο στη διάθεσή της να της λύσει τις απορίες της με όση λεπτομέρεια χρειάζεται ανα πάσα στιγμή
7. Μπορούμε κάθε μέρα να πηγαίνουμε βόλτες και να βλέπει πώς είναι πραγματικά ένα σαλιγγάρι, μια βάρκα, ένα δέντρο προκειμένου να τα ζωγραφίσουμε
   
8. Mε τα χρήματα του παιδικού, μπορούμε να ακολουθήσουμε άλλες δραστηριότητες
9. Διαμορφώνουμε το πρόγραμμα της ημέρας χωρίς να μας περιορίζει τίποτα. Μπορούμε να επισκεφτούμε τη γιαγιά και να πάμε διακοπές off-season
10. Οι συναναστροφές της είναι με παιδιά που ταιριάζει (θα έρθει ο καιρό που θα της κάνει και καλό να συναναστρέφεται με όλων των ειδών του ανθρώπους, ακόμα όμως, νομίζω πως δε θα της κανει καλό)

H φίλη μου η L. λέει πάνω στο θέμα:
Ο Κ. δεν πήγε ούτε παιδικό, ούτε καν προνήπιο. Φέτος ξεκίνησε κατευθείαν νηπιαγωγείο. Ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελα να τον εκθέσω από νωρίς στην ανθρώπινη βλακεία, παρά όταν θα ήταν όσο το δυνατόν πιο έτοιμος να μπορεί να τη διαχειριστεί.
(Εχθές - δεύτερη μέρα - ένα παιδάκι του είπε ότι τρώει σκατά, επειδή του είχα ετοιμάσει ένα σάντουιτς με φυστικοβούτυρο. Ο Κ. απλά διασκέδασε με το συμβάν και του απάντησε ανάλογα. Σε μικρότερη ηλικία μπορεί να είχε νιώσει άσχημα και προσβεβλημένος και να μου ζητούσε να του δώσω μπισκότα για κολατσιό όπως έτρωγε το συγκεκριμένο παιδί.)

Αν κάποιος γονέας ενδιαφέρεται να απασχολεί το παιδί του εκτός σχολείου, μια πολύ καλή πηγή είναι αυτή:
A Homeschool Curriculum for Preschool and Kindergarten

Αγκαλιά

Μαμά, έλα να με πάρεις αγκαλιά, αλλα να μη μου τραγουδάς και να μη με φιλάς
.....

Ballerinas and Dreams

Η πρώτη μέρα στη σχολή χορού ήταν αναγνωριστική. Τα παιδάκια κάναν όλα τα είδη χωρού για να διαλλέξουν ποιό τους αρέσει και τους ταιριάζει περισσότερο. Στο μπαλλέτο κάναν διαφορες κινησουλες, εδώ κάνουν skipping

Στο μοντέρνο κάναν μια μικρή χορογραφία, αλλα τα μικρά την ακολουθούσαν με διαφορά 2λέπτου :)


Η Άννα μου ειπε ότι της άρεσαν όλα εκτός από τις κλακέτες. Με μεγάλη ανακούφιση το άκουσα αυτό γιατί 5 λεπτά παρακολούθησα και ακόμα με πονάει το κεφάλι μου. Είναι κάτι σαν το βιολί, αν δεν παίζεις τέλεια... καλύτερα να μην ακους. Της Άννας το κριτήριο είναι απλώς ότι δεν είχε παπούτσια στο νούμερό της :) αλλα μας βολεύει και το κρατάμε. Οποτε τα στυλ που θα ακολουθήσουμε θα είναι κλασσικό μπαλλέτο (όχι παίζουμε), και μοντέρνος χωρός. Δις εβδομαδιαίως!!

Καλή αρχή πιτσιρίκι μου!

Τα γενέθλια του Νίκου

Τα γενέθλια του Νίκου είναι στις 28 Αυγούστου αλλα γιορτάστηκαν σήμερα, στην είσοδο της πολυκατοικίας. καλεσμένα όλα τα παιδάκια που είναι εδώ αυτόν τον καιρό. Κανονικά είναι περισσότερα αλλα κάποια λείπουν. Η τούρτα φανταστική!! Να ζήσεις Νίκο!!

ο Νίκος

Από το Μάϊο που ήρθαμε στην Κω, η Αννα έχει πολύ μεγάλη αδηναμία σε ένα αγοράκι από την πολυκατοικία. Μένει από πάνω μας και περνάμε πολλές ωρες μαζί, το πρωί πάμε στη θάλασσα το απόγευμα παίζουν στην είσοδο της πολυκατοικίας και το βράδυ μπορεί να πάμε όλοι μαζί βόλτα
Η Άννα θέλει να παίζει μόνο μαζί του, θέλει την αποκλειστικότητα και περνάει πολύ ωραία κάνοντας ότι και αυτός. Την έχει μάθει κατακόρυφο, να περπατάει με άνεση στα τέσσερα, της έχει μεταφέρει την αγάπη του για σαύρες, αράχνες και δεινόσαυρους (της έχει χαρίσει και μερικά), και τις γνώσεις του για τα ζώα.
Ολη την ώρα με ρωτάει πού είναι, τί κάνει, πότε θα έρθει; έχει πάει στη θάλασσα, έχει φάει, ο Νίκος τώρα κοιμάται; έκανε μπάνιο; κτλ. Εγω τον χρησιμοποιώ για να της δώσω ένα κίνητρο αν θέλω να κάνει κάτι, πχ ο Νίκος τρώει πολύ τις φακές, έλα να φας και εσύ μια κουταλιά που σου έχει απομείνει. Αν της πώ στη θάλασσα να βάλει καπέλο, θα βεβαιωθεί ότι ο Νίκος φοράει και μετά θα βάλει και εκείνη
Πολλές φορές η αγάπη της του είναι κουραστική. Θέλει να του πιάσει το χέρι και εκείνος δε θέλει, θέλει να παίξουνε ενω εκείνος νυστάζει, θέλει να κάτσει δίπλα του, ενώ δεν έχει χώρο, θέλει να ξαπλώσει στην ξαπλώστρα που ξάπλωσε αυτός.

Αννούλα μου, ελπίζω να είσαι πάντα τόσο δοτική και εγκάρδια με τους φίλους σου, και να κάνεις τόσο καλούς φίλους. Γιατί οι παιδικοί φίλοι έχουν άλλη χάρη, είναι η ανεκτίμητη κληρονομιά μας και τους κρατάμε μια ζωή