Μια συνηθισμένη μέρα στη θάλασσα

Μια απλή ανάρτηση, καθημερινή για να βλέπω το χειμώνα και να με ζώνουν τα φίδια
 Ετοιμοι για μπάνιο;;; Φυγαμε

Παραλία και χαλάρωση για όλους

Μαμά, φτάνει με τις αγκαλιές.. βαλε με λίγο να ισιώσω το κορμάκι μου, θα αράξω στην σκηνούλα μου

Με έχει κόψει πείνα... τί θα γίνει επιτέλους;; θα φάμε καμια ώρα;;

Επιτέλους φαγητό!!

Αλλα συγγνώμη εγω νομίζω ότι.... θα κοιμηθώ λιγάκι..

δεν αντέχω άλλο ψέμματα να πω;;

Χειροποιητη τούρτα γενεθλίων

Η  τουρτα αυτή έγινε σε μια κουζίνα που είχε μόνο μιξεράκι, ένα τάπερ και μια σπάτουλα, ένα κοφτερό μαχαίρι. Ολα τα γκατζετάκια μου τα είχα κρύψει και γιαυτό την επόμενη φορά θα γίνει πολύ καλύτερη. Ουτε το cake stand, ουτε πλάστη δεν είχα και πήρα δανεικά

Για την τουρτα χρειάστηκα
- 2 συσκευασίες έτοιμο παντεσπάνι (συνολικά 6 κομμάτια)
- 2 συσκευασίες κρέμα ζαχαροπλαστικής Γιώτης

εγω έβαλα τη σοκολατένια
- 1 κουβερτούρα κομμένη σε κομματάκια με το μαχαίρι (σα φλίδες τα εκανα εγω)

Εφτιαξα τον κάτωόροφο στρώνοντας τα 3 παξιμάδια με την κρέμα ενδιάμεσα
Την άλλη συσκευασία την έκοψα με τη βοήθεια ενός πιάτου σε πιο μικρούς κύκλους.
Τα έφτιαξα και αυτά και τα έβαλα και αυτά στο ψυγείο.
Εν τω μεταξύ ένας κλεφτης έμπαινε και έκλεβε κρεμα ενδιάμεσα από τα παντεσπάνια.
Τον πιάσαμε τσακωτο και τον απομακρύναμε

Στη συνέχεια έφτιαξα τη βουτυρόκρεμα σύμφωνα με τη συνταγή αυτή 
εγω έβαλα:
1 φλυτζάνι βιταμ, όχι το soft
2 βανίλιες
1 σακουλάκι άχνη

Μετά απο πολύ χτύπημα, και όσο ήταν σε Θ δωματίου, τη στρώσαμε πάνω στην τουρτα και ξαναμπήκε ψυγειο

Ετοιμασία ζαχαρόπαστας/ Σύμφωνα με τις οδηγίες αυτές και με μικρές παραλλαγές
1 κιλό άχνη
6 φύλλα ζελατίνης
1/2 κούπα γλυκόζη
1/4 κούπας νερό
3 βανίλιες

Εβρεξα τα φύλλα ζελατίνης σε ένα ποτήρι νερό. Εβαλα το νερό της συνταγής και τη γλυκόζη να βράζουν και έριξα μέσα τη ζελατίνη. Οταν άρχισε να κοχλάζει απέσυρα από τη φωτιά
Σε ένα μεάλο τάπερ βάζω το ένα σακουλάκι άχνης κάνοντας μια τρύπα στη μέση. Ρίχνω το υγρό μίγμα και ανακατέυω από εξω προς τα μέσα με το κουτάλι. Στη συνέχεια όταν πιά δεν καίει, βάζω χέρι και το δεύτερο σακουλάκι άχνης
Οταν γίνει και πάψει να κολάει στα χέρια, ανοιγω σε φύλλο και καλύπτω τις 2 τούρτες

Τοποθέτώ τη μια τουρτα πάνω στην άλλη. Στην από κάτω (μεγαλύτερης διαμέτρου) βάζω καλαμάκια από σουβλάκι για να στερεώσω την από πάνω

Η ζαχαρόπαστα που περισσεύει αποθηκεύεται με πολύ προσοχή μην ξεραθεί

Βαφεται με χρώματα ζαχαροπλαστικής από το σουπερ μάρκετ.
Εγω είχα πάρει στερεό χρώμα Wilton και βρώσιμη χρυσόσκονη που πασπάλισα από πάνω
Στη συνέχεια κάνουμε διαφορα σχεδια


Εγω έφτιαξα φιόγκο και πέρλες.
Τον φιόγκο τον έφτιαξα σύμφωνα με τις οδηγίες αυτές. Στο περίπου δηλαδή γιατί η ζέστη δε βοήθαγε καθόλου
Αλλα πολύ ωραίος είναι και αυτός
http://www.cakejournal.com/archives/how-to-make-a-gum-paste-bow
Αν θέλετε να ψαξετε στο ίντερνετ, η ζαχαρόπαστα λέγεται fondant και υπάρχουν πολλές ιδέες διακόσμησης για fondant cakes
Το τελικό μας δημιούργημα ήταν αυτό

Αναδρομικό ... party!

Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι που μέναμε στην Κω, και εν μέσω κουτιών και βαλιτσων, κόψαμε την τουρτα της Αννας, στην είσοδο της πολυκατοικίας (συνηθίζεται στην πολυκατοικία μας μια και τα παιδάκια παίζουν κάτω έτσι και αλλιώς)

Γενέθλια έχει την 1η Ιουνίου, αλλα επειδή τότε είμασταν στην Αθήνα, και εγω ετοιμόγεννη, της είχα υποσχεθεί ότι θα κάναμε το πάρτυ της στην Κω αφού γεννήσουμε την μπέμπα. Ετσι και έγινε.
Μαζευτήκαν αρκετά παιδάκια και η Αννα έσβησε για 3η φορά τα τέσσερα κεράκια της. Η πρώτη φορά ήταν στην Αθήνα σε στενό οικογενειακό κύκλο, η δεύτερη μαζί με τον μπαμπά που ήρθε 4 Ιουνίου την ημέρα που γεννήθηκε η Ερατώ δηλαδή και που είχε και εκείνος γενέθλια, και η τρίτη σήμερα! Ενιωσα σα να ζω τη  μέρα της Μαρμότας.. 3 φορές η ίδια δουλειά.. όπως και να'χει αφού περασε εκείνη όμορφα...!!

Ο φίλος της Ο Νίκος της έφερε playmobil (εχω πάρει άδεια από τη μαμά του να ανεβάσω φωτο του, είχαμε πάρα πολλά παιδάκια αλλα δεν ξέρω αν με αφήνουν να ανεβάσω άλλες).
Αισθητή  κάνουν την παρουσία τους οι κούτες στο φόντο 

 Η φίλη μου η Σοφία, της έφερε ένα φανταστικό φουστάνι με ασορτί κοκαλάκι-λουλουδάκι που τρελλαθήκαμε όλες (εγω-γιαγιά-Άννα). Θα τη βγάλω φωτο οσωνούπω.

Για πρώτη φορά έκανα απόπειρα να κάνω τούρτα διόροφη με ζαχαρόπαστα. Το αποτέλεσμα γευστικότατο αλλα από εμφάνιση.. έπαιρνε βελτίωση. Θα ανεβάσω και βήμα-βήμα πώς την έφτιαξα μια και μου πήρε πολύ λίγη ώρα αθροιστικά. Αν δεν είχα και πακεταρισμένο όλο μου τον εξοπλισμό, θα την εφτιαχνα πολύ καλύτερα!.. Του χρόνου :)

Φυσικά φαγώθηκε μέχρι τέλους και μας άρεσε πολύ. Τα πιτσιρίκια ενθουσιάστηκαν με τη ζαχαρόπαστα και μάδησαν το φιόγκο πρώτο-πρώτο.

Το βράδυ τη ρώτησε ο μπαμπάς της ποιά ήταν η αγαπημένη της στιγμή της ημέρας. Απάντησε την ωρα που εφευγε ο Νίκος με κατεβασμένο το κεφάλι και της ευχήθηκε "χρόνια πολλά Αννα"

και πάλι Χρόνια πολλά κούκλα μου!

Σαραντίσαμε

ή αλλιώς Σαραντώσαμε, όπως λένε εδω στην Κω.
Σήμερα 40 μέρες ακριβως από τη γέννησή της.

Ο Σαραντισμός γίνεται για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, για να εισάγει το βρέφος στο ναό, ώστε αυτό να μπορεί στη συνέχεια να βαπτισθεί και να συμμετέχει στην εν Χριστώ λατρευτική ζωή, και δεύτερον για να καθαρισθεί και η γυναίκα (καθώς οι ευχές του σαραντισμού αναφέρονται και στον καθαρισμό της γυναικός).
Παρατηρούμε ότι, όταν η γυναίκα έρχεται στο ναό για να λάβει υπο του ιερέως την ευχή του σαραντισμού, ο ιερεύς δεν την αφήνει να μπει στον κυρίως ναό, διότι θεωρείται ακόμα ακάθαρτη. Ακάθαρτη και όχι αμαρτωλή, όπως το συγχέουν πολλοί άνθρωποι στις ημέρες μας. Η γυναίκα δεν διέπραξε καμία αμαρτία, αντιθέτως έφερε στον κόσμο έναν άνθρωπο. Ακαθαρσία θεωρείται ό,τι αποβάλλεται από τον ανθρώπινο οργανισμό, δια τούτο και παραμένει η γυναίκα έπειτα από την κύηση στον οίκο της για σαράντα ημέρες, ώσπου να καθαριστεί  πλήρως και να μπορεί να συμμετάσχει και πάλι στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας.  Γι΄αυτό το λόγο και διαβάζει ο ιερεύς την ευχή στον πρόναο του ναού και έπειτα καθώς λαμβάνει στα χέρια του το βρέφος και το εισάγει στον κυρίως ναό, τότε και η γυναίκα, αφού έχει καθαρισθεί από τις ευχές, ασπάζεται μετ'; ευλαβείας τις εικόνες. Όλα αυτά γίνονται προς μίμηση του σαραντισμού του Κυρίου.

Πηγή: http://orthodox-world.pblogs.g

Πήγα λοιπόν, περίμενα στον πρόναο όπου ήρθε ο καλός αυτός παπάς και μας διάβαζε την ευχή.
Οταν τελείωσε, πήρε την Ερατώ και την πήγε στις εικόνες. Εκείνη είχε ανοίξει τα μάτις της και κοίταγε με περιέργεια.

Ο ευγενέστατος πατέρας Παυλος, μετά το τέλος της ευχής, μου ευχήθηκε με τη σειρά του να του πάω πολλά μωρά να σαραντίσει, ευχή που με συγκίνησε πολύ... μα γιατί συγκινούμαι;; δεν υποτίθεται ότι δεν είμαι πιά λεχώνα;;

Τρώει πολύ;;

Κάθε μαμά τελικά έχει τον καημό της.
Εμένα δε με ανησυχεί αυτό, απλώς με προβληματίζει.
Η Αννα τρώει πολύ σε σχέση με αυτά που μου λένε άλλες μαμάδες που έχουν παιδιά στην ηλικία της. 
Βεβαια περνούν μέρες που τρώει πολύ λιγότερο αλλα συνήθως το διατροφολόγιό της είναι το εξής:
Πρωί μόλις ξυπνήσει:
θα πιει ένα ακτιμέλ, μισή φέτα pumpernikel με μέλι ή με τυρί, 1 κουταλιά ταχινι. Οταν είναι ο μπαμπάς της εδω και τρωμε μαζί πρωινό, τρώει ένα μπωλ με δημητριακά και γάλα

10ατιανό: θα φάει 1-2 φρούτα (μπανάνα + βερίκοκο ή νεκταρίνι ή γερμα ή άλλο εποχής). Αν είμαστε στη θάλασσα παίρνει μαζί κρακεράκια, ένα τοστ, χυμό και μια πιπεριά. Μπορεί να πάρει και κανα φρουτάκι

Ετοιμάζοντας το μεσημεριανό της θα τσιμπήσει και θα φάει 1 ολόκληρη πιπεριά, μισό καρότο, 2-3 τουφίτσες μπρόκολο (ωμες ντε)

το μεσημεριανό της θα το φάει μόνη της, πριν έρθει ο μπαμπάς και όταν είναι η ώρα που τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι θα φάει και από το δικό μας φαγητό, 1 μικρό πιατάκι του φρούτου με ψωμι, μισή φέτα ανθότυρο, και ό,τι άλλο έχει στο τραπέζι σαλάτα, κολοκυθακια βραστά, τουρσί, ελιές, σαρδέλες (αν έχουμε φακή ή φασόλια)

το απόγευμα θα φάει αγγουράκια και καροτάκια στικς (σνακ) και κανα 2 ρυζογκοφρέτες. Τωρα που είναι κάτω και παίζει θα φάει κανα γλυφιτζούρι που την κερνάνε οι φίλες της ή καμια πιπεριά (οι κόκκινες της αρέσουν)
Αν πάμε σουπερ μαρκετ, θα της πάρω ένα κομμάτι (δεν το λες μικρό) γραβιέρα αμφιλοχίας (η αγαπημένη της, τη ζητάει μόνη της στην υπάλληλο των τυριών και γελάει) και μέχρι να γυρίσουμε σπίτι θα το΄χει φάει

Το βράδυ κανα τοστάκι με τυρί και γαλοπούλα (μέχρι ένα διάστημα δεν της έδινα γαλοπουλα αλλα υπέκυψα τώρα)

όλη την ημέρα τσιμπολογάει σταφίδες, καρυδια που έχω σε μπωλ στο σπίτι
Τρομάξατε;;

Ευτυχώς το βάρος της είναι καλό 17.3 εδειξε σήμερα η ζυγαριά

Γιατί έγινα μαμά;

Διαβάζοντας το άρθρο της Ολίβιας, διάφορες σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου και είπα να τις καταγράψω για να τις βάλω σε μια σειρά, όχι πως θα τα καταφέρω, πάλι σκόρπια θα γράψω, αλλα... έτσι και αλλιώς ο τελικός του μουντιάλ είναι σουπα!

Πάω πίσω λίγο λιγότερο από 5 χρόνια. Σεπτέμβριος του 2005, ένα μήνα μετά το γάμο μας μαθαίνω ότι είμαι έγκυος... Το ήθελα μεν, αλλα όχι τόσο γρήγορα... θυμάμαι τον εαυτό μου στο λεωφορείο να γυρνώ από το πανεπιστήμιο συζητω με την καθηγήτρια του μεταπτυχιακού μου, εγω καθιστή λόγω της κατάστασής μου και εκείνη όρθια, και να της λέω ότι μέσα στη μεγάλη μου χαρά νιώθω και λίγο μπερδεμένη, ψιλοανάμικτα συναισθήματα μια και ... δεν είναι σωστό το τάιμινγκ... και μου έλεγε ότι ποτέ δε θα είναι σωστό το τάιμινγκ.. σίγουρα πάντα θα έχεις πράγματα να κάνεις.

Οι στόχοι μου έχουν αλλάξει άρδην! 180 μοίρες!! η μέρα με τη νύχτα! Κάποτε ήμουν πιο καριερίστρια, είχα όνειρα για την επαγγελματική μου δραστηριότητα, για την πρόοδό μου ως επιστήμονας, σκεφτόμουν καριέρες, διδακτορικά, εξωτερικά.. και τί δεν είχα ονειρευτεί! σκεφτόμουν τον εαυτό μου να δουλεύει ώρες ατελείωτες νυχθημερόν και γοητευόμουν! και εκεί κολλάει η στροφή των 180 μοιρών.... μετά έγινα μαμά, ήρθε η αννα. Πιστεύω πως τότε η ζωή μου απέκτησε νόημα (;;), είδα τον κόσμο με άλλο μάτι, οι προτεραιότητές μου άλλαξαν, οι επαγγελματικές φιλοδοξίες πήραν τη βαλίτσα τους και μας άφησαν ανεπισστεπτί...τα όνειρά μου ήταν να ζω στην εξοχή, να μενω πολλές ώρες με την κόρη μου, να μαθαίνουμε διάφορα πράγματα μαζί, να της δείχνω αυτά που ξέρω, να κάνουμε βόλτες! Για κάθε δουλειά, το κριτήριο ήταν το πόσες ώρες θα έλειπα από το σπίτι, για λίγες ώρες πήγαινα, για πολλές όχι.

Απέκτησε τότε νόημα η ζωή μου;;;Δύσκολη απάντηση. Σίγουρα θα'χε νόημα η ζωή μου όπως  και να μου τα'χε φέρει η μοίρα. Θα'μουν ευτυχισμένη;; Υποθετικό πολύ ερώτημα αλλα πιστεύω θα'μουν. Η θα προσπαθούσα να'μαι. Θα'ταν αλλιώς η ζωή μου;; Οπωσδήποτε.. αλλιώς, αλλα όχι οπωσδήποτε χειρότερα. απλώς αλλιώς. διαφορετική. Σε καμία περίπτωση δε νιώθω ότι μου στέρησε τίποτα. Πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις ακόμα και με το παιδί σου. Βόλτες, εκδρομές, ταξίδια γίνονται μεν με άλλους ρυθμούς, αλλα σίγουρα μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις και να μην κλειστείς στο σπίτι. 
Πιστεύω λοιπόν, οτι τωρα είμαι πιο ολοκληρωμένη. Ολοκλήρωση σου προσφέρουν τα παιδιά, το βρήκα. Ευτυχία δεν είναι η σωστή λέξη γιατί και ως άτεκνη θα μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη αλλα όχι ολοκληρωμένη. Είμαι καλύτερος άνθρωπος, προσέχω πολύ τη συμπεριφορά μου κατά κύριο λόγο στα παιδιά και κατεπέκταση στους άλλους ανθρώπους. εχω αποκτήσει σε μεγαλύτερο βαθμό ανησυχίες σχετικά με το περιβάλλον (φυσικό-οικονομικο-κοινωνικό) και ατενίζω το μέλλον από άλλη σκοπιά, πιο υπεύθυνη.
Είναι ο προορισμός του ανθρώπου να κάνει παιδιά;; Σε καμία περίπτωση. Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να κάνει τον εαυτό του ευτυχισμένο και να προσφέρει και στους γύρω του. Να προσφέρει ένα μικρό λιθαράκι για να προοδεύσει η ανθρωπότητα. Δεν περιλαμβάνει παιδιά όλο αυτό το πρότζεκτ. Τουλάχιστον όχι πάντα ;)


Στο αν είναι αγχωτικό να είσαι γονιός, το μόνο σίγουρο είναι ότι παυεις να κοιμάσαι ήσυχος. Γενικώς έχεις μια "έννοια" καραμελένια, συνέχεια να περιφέρεται στον αέρα. Είναι πάντα εκεί, τί και αν κοιμούνται, τί και αν είναι με έμπιστο πρόσωπο.. η έννοια είναι εκεί... δεν απαλάσσεσαι με τίποτα...
Για το μέλλον έχω κάνει φιλότιμες προσπάθειες να πιστεύω και έχω σκηνοθετήσει και προγραμματίσει να μην τις αγχώσω ποτέ για το τί θα κάνουν επαγγελματικά και γενικότερα στη ζωή τους. Θέλω να μεγαλώσω ανθρώπους ελεύθερους που να μπορουν να κάνουν 100% ελεύθερες επιλογες. Πιστεύω ότι τις αξίες τις ζωής κάποιος τις διδάσκει με έργα και με συνήθειες, όχι με λόγια. Δε θέλω να πω ποτέ ότι θα είναι ευτυχισμένη αν γίνει επιστήμονας, αν πάει στο πανεπιστήμιο. Με τρομάζει η ιδέα να πάρω εγω μια τόση  μεγάλη ευθύνη για τη ζωή της, ασε που δεν ξέρω αν είναι και σωστή. Είναι μια απόφαση που πρέπει να παίρνει ο καθένας για τον εαυτό του, σύμφωνα με τις εμπειρίες του και τα βιώματά του. Μόνο έτσι η επιλογή είναι ελεύθερη. Θέλω να της περάσω την αγάπη για τη γνώση, για το διάβασμα, αλλα χωρίς να της το πω και να την πιέσω συναισθηματικά...
έτσι κι αλλιώς η καταπίεση είναι μορφή βίας. Δεν είναι;;
αχ... ας δω λίγο το ματς και τα ξανασυζητάμε σε καμια 15αριά χρόνια χεχε

Ὁ Ἀέρας λάλησε

που γράφει και ο Δροσίνης
και λόγω των μποφόρ και εμείς είπαμε σήμερα να μην πάμε θάλασσα. Η Άννα είχε βηχαλάκι και είπαμε να το αποφύγουμε. Θα μπορούσε να πάει με τον μπαμπά των φίλων της αλλα λογω του βήχα θα'πρεπε να τη σκουπίζει καλά κάθε φορά που μπαινοβγαίνει στη θάλασσα, να της αλλάζει μαγιώ, και αυτές είναι δουλειές που κάνουν οι μαμάδες :) Την εναλλακτική να πάει μαζί μονο για παρέα και να μην μπει στη θάλασσα, δε τη δέχτηκε. Οταν με παράπονο μου είπε "πάμε τότε για λίγο παιδικούλα;;;" Δεν μπορούσα να αντισταθώ,  οποτε πήγαμε στην παιδική χαρά.

Εκανα και τα στραβά μάτια και για να μην της λέω συνέχεια όχι, υπέκυψα στην όρεξή της για ένα λαχταριστό ομολογουμένως λουκουμά

Η Ερατώ δεν έδωσε και πολύ σημασία στην πρώτη της φορά στην παιδική χαρά και κοιμόταν καθόλη τη βόλτα. Συνέχισε τον ύπνο της και μετά στο σπίτι, αφήνοντας μας να φάμε το μεσημεριανό μας και να ξαπλώσουμε για τη μεσημεριανή μας σιέστα

την τελευταία φορά που είχαμε πάει σε αυτήν την παιδική χαρά, εγω ήμουν με την κοιλιά τουρλα, αι ενημερωνόμουν περι του τοκετού κτλ.

Σημείωση: Αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά αξιόλογο και το συστείνω ανεπιφύλακτα σε όσες γυναίκες θέλουν να έχουν γνώμη για τον τοκετό τους και να τον ευχαριστηθούν με κάθε ασφάλεια για το μωρό τους. Είναι το "The Birth Book: Everything You Need to Know to Have a Safe and Satisfying Birth"

 

Οσο εγω διάβαζα, η Άννα  έκανε κούνια, και μου ζήτουσε πολύ ευγενικά να την κουνήσω μόνο αν δεν κουράζομαι :)

και σκαρφάλωνε μόνη της.,..

και τώρα... να!! αντί για κοιλιά έχω ένα γεμάτο sling!! Τί ευτυχία!

Το annoulasmom στο Εθνος

Μετά το annoulasmom στο parents ήρθε η ώρα να γράψει για μας και το Εθνος

Η γλυκειά Ρούλα έγραψε για μας και για το blog μας όπως και για τα sling. Μου εξέφρασε τηλεφωνικά το θαυμασμό της για τα sling και για διάφορες συνήθειές μας. Είπαμε πολλά που θα γέμιζαν πολλές πολλές σελίδες της εφημερίδας. Διάλλεξε μερικές αράδες και τις δημοσίευσε στον παρακάτω σύνδεσμο
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=12128&subid=2&pubid=19520948#
Μελλοντικά θα φανεί ένα μεγαλύτερο μέρος της συνεντευξης στην εφημερίδα
Στο ίδιο δημοσίευμα είναι και η Σοφία Τ, το παρεάκι μου εδω στην Κω (εντελώς τυχαία)

Φεστιβάλ Φιλαρμονικών Ορχηστρών

Σήμερα στην καθιερωμένη μας καθημερινή βόλτα, βρεθήκαμε μπροστά σε μια έκπληξη που ένα χρόνο είχαμε ξεχάσει

Ξεκίνησε πέρισυ για να συνεχιστεί και φέτος, το

" 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Φιλαρμονικών Ορχηστρών στην Κω 4 – 8 Ιουλίου 2010. 600 Καλλιτέχνες, 12 Φιλαρμονικές, 60 Μαέστροι, 5 Χώρες, σε ένα νησί"

..... και στο νησί έχουμε γιορτή. Με πολύ χαρά διαπιστώνουμε ότι αρχίζει και γίνεται θεσμός. Σε όλους τους δρόμους ακούς μουσική, βλέπεις νέα παιδιά να δείχνουν ενδιαφέρον για την κλασσική μουσική, ακούς εμβατήρια και γνστούς ρυθμούς. Μακάρι να κρατούσε περισσότερες μέρες

Πιπίλ-ing or not πιπίλ-ing

Η πρώτη προσπαθεια στεφθηκε με απόλυτη ΑΠΟ-τυχία. Η πιπίλα της chicco από καουτσούκ, δεν της άρεσε καθόλου.
Προχωρήσαμε στη δεύτερη επιλογή που ήταν κατά γενική ομολογία θηλαζουσων μαμάδων η ορθοδοντική σιλικονάτη της NUK.
Στην αρχή και αυτή έφαγε πόρτα, αλλα με διάφορα τεχνάσματα το κορόιδεψα το μωράκι μου και την πήρε. Τωρα πιστεύω ότι της αρέσει, αλλα δε λέω και μεγάλα λόγια

Προς το παρρόν την έχουμε μόνο στο σπίτι στο κρεβάτι της, ωστε να επιτυγχάνεται η ελεγχόμενη χρήση χεχε.
Με είχε προβληματίσει πολύ το αν είναι σωστό. Είχα ακούσει πολλά περί σύγχισης θηλών, σαμποτάζ στο θηλασμό κτλ κτλ. Δεν  πιστεψα ότι μπορεί ένα μωρό να πάθει σύγχιση θηλών από την πιπίλα. Ακόμα και στο στήθος, είναι διαφορετικό το ρούφηγμα που κάνει για να πιεί γάλα, από αυτό που κάνει μόνο για να πιπιλίσει.
Οταν θέλει να πιεί γάλα, οι κινήσεις είναι πολύ συγκεκριμένες. Ανοίγει πολύ το στόμα και πιπιλάει όλη τη θηλαία άλω και όχι μόνο τη θηλή. Οι θηλαστικές κινήσεις είναι αποτελεσματικές, ρυθμικές και δυνατές. Οταν θέλει απλώς να πιπιλίσει στο στήθος, πιάνει μόνο τη θηλή απαλά, και δίνει την αίσθηση ότι "χαζεύει" άλλοτε πιπιλάει, άλλοτε κοιμάται,
Οποτε αφού το έχει από μόνη της ξεχωρισμένο ποιά κίνηση κάνει τί... επωφελούμαι.
Στην Άννα δεν είχα δώσει πιπίλα, δεν ήθελε και δεν επέμεινα. Στην αρχή χάρηκα κιόλλας λίγο γιατί δεν σας κρύβω ότι δε  μου αρέσει καθόλου η εικόνα μωρών με πιπίλες. Αλλα στη συνέχεια δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν μπορούσε να το κοιμήσει κανείς το μωρό παρά μόνο εγω, όταν είμασταν έξω έπρεπε να την θηλάσω και να την αφήσω να πιπιλήσει κιόλλας για να κοιμηθεί... και από τότε που ήταν ενός έτους, αν θυμάμαι καλά, είπα ότι στο επόμενο παιδί θα επιμείνω πολύ στην πιπίλα.
Τωρα νιώθω λίγο περίεργα που τη βλέπω "φιμωμένη¨αλλα.... είπαμε.. μεγάλη ευκολία.
Μα τί πιο εύκολα που είναι όλα στο δεύτερο παιδί!

1ος μηνός

είναι σήμερα το Ερατάκι μας και έχει μεγαλώσει τόσο πολύ..

έχει αρχίσει να κάνει μπουτάκια, μαγουλάκια. Μένει ξύπνια αρκετή ώρα πιο πολύ το πρωί. Της αρεσει η αγκαλίτσα, αλλα κάθεται και στο ρηλάξ. Εχει πονάκια και κλαίει μαζεύοντας τα ποδαράκια στην κοιλίτσα.
Το μπανάκι δεν της αρέσει και θυμώνει όταν τη λούζω.
Δεχεται επιθέσεις από την αδερφή της που της τραβάει τα ποδαράκια και κλαίει στα αυτιά της.
Εχουμε πάει πάρα πολλές βόλτες, στη θάλασσα καμια 10αριά φορές, πολλούς καφέδες, μια φορά στο Jumbo, βόλτα στη Γλυφάδα και επισκέψεις.

Φυσικά και είμαστε αυτοκολλητάκια και την καταβρίσκει μέσα στο sling μας

Ερατώ μου, σε λατρεύω!

Απογευματινή βόλτα

Αυτό που  μου αρέσει στην Κω (among others) είναι ότι οι βόλτες είναι πολύ εύκολες. Από τη στιγμή που θα σκεφτείς να πας βόλτα, χρειάζεσαι μόνο μισή ώρα μέχρι να'σαι εκεί που θέλεις. Μέσα σε αυτό το μισάωρο, έχεις κανονίσει την παρέα, έχεις ετοιμαστεί και έχεις διανύσει και την απόσταση για να πας.

Ετοιμες για βόλτα

Ολα είναι σε απόσταση ποδηλατάδας, ή πεζής βόλτας, τα αυτοκίνητα είναι λιγοστά στα σημεία που περπατάει ο κόσμος και λόγω αυτού οι ανησυχίες περιορίζονται, η πόλη σφίζει ζωής, και τα παιδιά βρίσκουν παντού παρέα.

Από το σπίτι που μένουμε τώρα, μεχρι το κέντρο της Κω, σε όλο το μήκος του δρόμου έχει παράλληλα ποδηλατόδρομο, πολύ όμορφα διαμορφωμένο. Το παιδί μπορεί να κάνει ανεμπόδιστα ποδήλατο και εμείς δεν ανησυχούμε τόσο

Κάνει και χωρίς χέρια...

Σε κάποιο σημείο του λιμανιού, πληθαίνουν οι πεζοί και η Αννα κατεβαίνει από το ποδήλατο και το πάει περπατώντας
Μου θύμιζει το ποίημα του Ελύτη:

Το δρόμο πλάϊ στη θάλασσα περπάτησα, που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα

Η πλατεία αυτή, δεν είναι η μεγάλη πλατεία της Κω, αλλα μια μικρότερη δίπλα στον πλάτανο του Ιπποκράτη. Εχει συντριβάνι που είναι πόλος έλξης για τα πιτσιρίκια και χώρο για ποδηλατάκι. Είχαμε καιρό να πάμε. Το καφεδάκι μας ήταν επιεικώς χάλια αλλα η Αννα καταευχαριστήθηκε το παγωτό φράουλα που παρήγγειλε.

Η Ερατώ κοιμόταν στο καρότσι της σχεδόν σε όλη τη διαδρομή και την ώρα που καθόμασταν. Δεν ξύπνησε ούτε για να φάει, που συνήθως ξυπνάει όταν φτάνουμε εκεί που πάμε, και σταματάει το καρότσι

Ο σερβιτόρος δε, είχε μια ιδιαιτερότητα στην ομιλία του και η Αννα το παρατήρησε (δυστυχώς) και μας είπε όχι τοσο διακριτικά
- Ο κύριος μιλάει αγγλικά!! και είπε "πεθ της αν θέλει θιροπάκι "

Ευτυχώς ο κύριος δε μας άκουσε, ούτε μας είδε που είχαμε ξελιγωθεί στα γέλια :)

Περνάμε πολύ ωραία τελικά... και όσο σκέφτομαι ότι προβληματιζόμουν αν έπρεπε να έρθω...