Ταρτούφος ή οι απατεώνες

Φωτο από Cosmopoliti

Χτες το απόγευμα πήγαμε στο Θέατρο! Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι λόγος να είμαι πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη σήμερα. Ως μαμά, τριών παιδιών και μάλιστα αποκεντρωμένη, δεν έχω τη δυνατότητα ούτε στο ελάχιστο να έχω τις συνήθειες του παρελθόντος, ειδικά στις εξόδους. Για καλή μου τύχη όμως, οι φιλόμουσες μαμάδες στην περιοχή είναι πολλές και πάντα καταφέρνουμε να πάμε μια θεατρότσαρκα !

Χτες πήγαμε στο θέατρο Τζένη Καρέζη, στον Ταρτούφο του Μολιέρου.

Το στόρυ πάνω κάτω είναι γνωστό:  Μιλάει για έναν άνθρωπο της εκκλησίας, τον Ταρτούφο που μπαίνει σε μια φαινομενικά καθωσπρέπει οικογένεια της αστικής τάξης, την εκμεταλλεύεται και της ασκεί πολύ μεγάλη εξουσία. Ο πατέρας-αρχηγός της οικογένειας,  ο Οργκόν είναι τόσο τυφλωμένος από το θαυμασμό του, που αφήνει τον Ταρτούφο να τον χειρίζεται συναισθηματικά και οικονομικά. Κάποια στιγμή ο Οργκόν «ξυπνάει», αλλά δεν αρκεί αυτό για να δοθεί η λύτρωση. Τη λύση φέρνει ο Βασιλιάς (πόσο βασιλικός πια αυτός ο Μολιέρος) που εμφανίζεται μόνο στο τέλος, λύνει τα προβλήματα και φεύγει.

Ως μια απλή θεατής, χωρίς την παραμικρή γνώση για τα τεχνικά γνωρίσματα, η παράσταση μου άρεσε πολύ.  Για μια ακόμα φορά, όπως πάντα μου συμβαίνει στα κλασσικά έργα, βρήκα στοιχεία του εαυτού μου και των γύρω μου. Είναι γοητευτικό να βλέπεις γνωστά σου πρόσωπα σε Μολιερικούς χαρακτήρες! Είναι πολύ εντυπωσιακό, ένα έργο που γράφτηκε 300 χρόνια πριν, να είναι τόσο επίκαιρο χωρίς να είναι καιροσκόπο. Και τι εννοώ με αυτό; Δε μίλησε για την κρίση που θα μπορούσε, δε μίλησε για αριστερούς και φιλελεύθερους, που θα μπορούσε. Μίλησε μόνο για την απατεωνιά και το μακρύ της χέρι. Ο τρόπος που προσεγγίστηκε ο ρόλος του Οργκόν ήταν ενδιαφέρων (μόνο σε μένα φαίνεται άσχημα αυτό το ωμέγα στο ενδιαφέρων; ) . Δεν ήταν ο αγαθός οικογενειάρχης που εξαπατήθηκε από τον Ταρτούφο. Ήταν ένας δυνατός άντρας της αστικής τάξης που προσπαθούσε να κρύψει τις δικές του απατεωνιές. Ίσως ο Οργκόν να είναι μεγαλύτερος υποκριτής από τον Ταρτούφο, και σαν ήρωας έχει πιο πολύ ενδιαφέον. Αν είχα μπροστά μου το Χειλάκη, θα τον ρώταγα πως και διάλεξε να υποδυθεί τον Ταρτούφο και όχι τον Οργκόν.... 

"Το ελάττωμα της υποκρισίας είναι πολύ της μόδας. Κι όταν ένα ελάττωμα είναι πολύ της μόδας, γίνεται αυτόματα μεγάλη αρετή" (απόσπασμα από την παράσταση που ερμηνεύει  η Ράνια Οικονομίδου, που είναι όμως από τον «Δον Ζουάν»)

Στο φινάλε του έργου, υπάρχει μια πολύ δυνατή breath taking σκηνή. Τη λες και σπλάτερ. Εχει ως σκηνοθετική άποψη το στοιχείο του κανιβαλισμού. Η σκηνή αυτή δίχασε την παρέα μου. Λίγο μας άρεσε, λίγο δε μας άρεσε λίγο μας σόκαρε, λίγο μας ξένισε. Αυτό που σκέφτομαι από χτες, σχετικά με την τελευταία σκηνή και το τέλος του Ταρτούφου που στο αυθεντικό κείμενο νομίζω απλώς τον βάζουν φυλακή,  είναι ότι ΝΑΙ δεν τους αρκεί απλώς η φυλακή, ίσως δεν αρκεί και να τον σκοτώσουν. Χρειαζόταν να τον αφανίσουν να τον κάνουν κτήμα τους να τον κατακτήσουν. Από την άλλη ίσως να είναι μόνο για την κορύφωση στο φινάλε… για να φύγεις με ανοιχτό το στόμα…

Ακόμα μια φορά φεύγω από το θέατρο προβληματισμένη και με μεγαλύτερα ερωτήματα από ότι όταν πήγα. Αλλά αυτό είναι η τέχνη. Γεννάει ερωτήματα δε βρίσκει λύσεις. Ένα είναι το σίγουρο:

Ταρτούφους έχουμε επειδή τους έχουμε αφήσει να μας χειραγωγούν. Βρίσκονται εκεί επειδή τους χρειαζόμαστε.

Μουσικές της βροχής

Σήμερα, Κυριακή, πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής.

Συγκεκριμένα στη βιβλιοθήκη του Μεγάρου για να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Μουσικές της βροχής".

Μάλλον όχι ακριβώς να παρακολουθήσουμε, γιατί η συγκεκριμένη παράσταση είναι διαδραστική. Τα παιδιά από την αρχή, με το που μπαίνουν στην αίθουσα, αφού γνωριστούν με τις ηθοποιούς και το πιάνο, συμμετέχουν πνευματικά και σωματικά!

Έχοντας σαν πρόσφατη εμπειρία τη βροχή (χτες έριχνε καρεκλοπόδαρα παντού), τα παιδιά μπήκαν στη διαδικασία να ξεχωρίζουν και να "διαβάζουν" σε ένα κλασσικό κομμάτι μουσικής, πότε έρχεται βροχή, πότε έρχεται ο ήλιος, και γενικότερα μάθανε ότι μέσα στη μουσική, παρόλο που δεν υπάρχει εικόνα μπορούμε να εκφράσουμε ένταση ή νηνεμία. Piano και Forte!

Στη συνέχεια μάθαμε και τραγουδήσαμε ένα ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι το οποίο είναι πανάρχαιο και συναντάται σε όλη την Ελληνική επικράτεια με διάφορες παραλλαγές. Το τραγουδι αυτό είναι για την αναβροχιά.  Γιατί η βροχή τελικά δεν είναι και τόσο ανεπιθύμητη, αλλά ζωοδόχος και απαραίτητη για τις καλλιέργειες και την ισορροπία του περιβάλλοντος, όταν λοιπόν δεν έβρεχε, οι κάτοικοι θα έκαναν μια «Περπερούνα».

Περπερούνα περπατεί, το Θιο παρακαλεί

για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή.

Θέ μου βρέξε μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή,

μια βροχή μια σιγανή, μια βροχή καλή βροχή.

Μια βροχή καλή βροχή κι άλλη μια καλύτερη

για να γίνουν τα σιτάρια και της γης τα χορταράκια.

Να φυτρώσουν και ν’ ανθίσουν και τον κόσμο να πλουτίσουν

τα σιτάρια, τα μπαμπάκια και τα δροσερά χορτάρια.

Μπάρες, μπάρες το νερό και το γέννημα σωρό.

Μπάρες, μπάρες τα νερά μπάρες, μπάρες τα κρασιά.

Φυσικά, παίξανε με διάφορα μουσικά όργανα, (το περιμένανε πως και πως αυτό), βγήκαν πολύχρωμα πανιά, κορδέλες, κάνανε τα πουλιά,  και με όλα αυτά, που τα παιδιά τα βλέπαν σαν παιχνίδια, κλήθηκαν να εκφράσουν ό,τι απαιτούσε κάθε φορά το σενάριο.

Περάσαμε πολύ ωραία.
Περισσότερα σχετικά με τα εισιτήρια, τις ώρες κτλ μπορείτε να δείτε εδώ
Για την ομάδα Λόγου Παίγνιον δείτε εδώ


Σχετικά με τις ερωτήσεις που μου κάνατε στα sm (social media όχι supermarket) :

Η παράσταση είναι για μικρά παιδιά. Το πολύ μέχρι 7 ετών
Οι γονείς μπορούν να παρακολουθούν ή να συμμετέχουν ανάλογα την ορεξή τους. Τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό.
Οι γονείς που δε θέλουν να συμμετέχουν καθονται στον ίδιο χώρο με τα παιδιά (σε πολύ κοντινή απόσταση).
Η μουσική που ακούγεται είναι στην αρχή ο φυσικός ήχος του πιάνου, και από cd η ποιμενική του Beethoven

Εργαστήρι Χειροτεχνιών: Φτιάχνουμε τη δική μας στολή

Ολοκληρώθηκε σήμερα το δεύτερο εργαστήρι για την κατασκευή των αποκριάτικων στολών μας.

Τα κορίτσια μας, στο πρώτο εργαστήρι έφτιαξαν ένα στεφανάκι και στο δεύτερο έφτιαξαν τη φούστα tutu τους.

Φορώντας και τα δύο σήμερα, πόζαραν στο φακό με καμάρι. Κρίμα να μην μπορείτε να δείτε τα χαρούμενα αυτά φατσάκια.

Στο τραπέζι, στους καναπέδες ακόμα και στο πάτωμα... δημιουργούμε χωρίς ανάσα

Τα αγόρια της παρέας φτιάξαν διάφορα αξεσουάρ για την αποκριάτικη στολή τους, όπως καπέλα, σπαθιά κτλ

Δείτε και άλλες κατασκευές μας εδώ

Κύπελλο συλλογής έμμηνου ρύσης

Αρχικά να σας προειδοποιήσω ότι το παρακάτω ποστ είναι για γυναίκες.
Πιστεύω ότι οι άντρες δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και αν τους τράβηξε η λέξη "Κύπελλο" του τίτλου... ας ξανα googlάρουν :)

Το θέμα μας λοιπόν είναι η περίοδος.
Ψάχνοντας στο ίντερνετ για έναν εναλλακτικό τρόπο να διαχειρίζομαι αυτό το θέμα, μια και οι σερβιέτες και το θέαμά τους από μικρή με ενοχλούσε, έπεσα πάνω στις υφασμάτινες σερβιέτες και στα κύπελλα συλλογής. Οι υφασμάτινες σερβιέτες (όπως και οι υφασμάτινες πάνες για τα μωρά) μου άρεσαν σαν ιδέα. Πήρα ένα σετ και το χρησιμοποιούσα αρκετό καιρό. Όχι από μόνες τους, σε συνδυασμό με αυτές της γνωστές μίας χρήσης του εμπορίου, αλλά μείωσα κατά πολύ τον όγκο που χρησιμοποιούσα από τις μιας χρήσης. Δεν μπορούσα να τις χρησιμοποιώ συνέχεια, γιατί δεν έμενα ευχαριστημένη με τον τρόπο που καθαρίζονταν και πάλι δεν απέφευγα το να μένει το αίμα στην ευαίσθητη περιοχή για κάποιο μικρότερο βέβαια διάστημα

Στη συνέχεια αγόρασα από ένα Αμερικάνικο φαρμακείο ένα κύπελλο να το δοκιμάσω. Δεν πρόλαβα όμως να το συνηθίσω γιατί έμεινα έγκυος στο τρίτο μας παιδάκι και έκανα να ξαναδώ την ακατανόμαστη (περίοδο) σχεδόν 2 χρόνια.

Μετά από αυτό, είπα να ξανα ψάξω το κύπελλο. Το έψαξα πολύ. Από τί υλικά φτιάχνεται, αν είναι υγιεινό, αν μπορεί να μείνει μέσα στο σώμα και πόσο, αν πειράζει να αποθηκεύει το αίμα για ώρες κτλ.
Για τις σερβιέτες δεν είχα ψάξει ποτέ τόσο πολύ ποτέ. Όσο το έψαχνα τόσο έβλεπα ότι τα κύπελλα είναι αθώα και οι σερβιέτες και τα ταμπόν από  ύποπτα έως επικίνδυνα... Όταν διάβασα για την Οξεία Τοξική Πυελίτιδα που μπορεί να πάθεις με το ταμπόν... (δείτε εδώ ) άρχισα να τα αντιμετωπίζω με μεγάλη επιφύλαξη. Είδα πόση πολύ χημεία κρύβεται πίσω από τις διαφημίσεις, και γιατί κάποιες γυναίκες ταλαιπωρούνται από ξηρότητα, αλλεργίες, μυκητιάσεις που δε λένε να φύγουν και τα συμπτώματά τους επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια της περιόδου. Δεν έχω σκοπό να αρχίσω να σας λέω για τη μικροβιολογία του θέματος, για μύκητες, βακτήρια κτλ.. το ίντερνετ είναι γεμάτο από τέτοια πληροφορία, θα σας αφήσω link από κάτω από το άρθρο αυτό αν σας ενδιαφέρει.
Η πλάστιγγα της υγιεινής, έγερνε σαφώς προς το κύπελλο.

Ένα άλλο θέμα που εμένα προσωπικά με έπεισε για τη χρήση του κυπέλου, πριν καν το χρησιμοποιήσω, είναι ότι επειδή το αίμα δεν έρχεται σε επαφή με τον αέρα, δεν μυρίζει τίποτα.

Εκτός αυτού, επειδή το κύπελλο μένει στο σώμα μέχρι 12 ώρες, ειλικρινά το ξεχνάς. Αν έχεις περάσει την περίοδο προσαρμογής και έχεις μάθει το σώμα σου και το κύπελλό σου, το τοποθετείς σωστά και ...άντε γειά!

Εκτός από αυτό, με το κύπελλο κάνεις οικονομία γιατί το αγοράζεις μόνο μια φορά, εντάξει δε λέω έχει ένα σεβαστό αρχικό κόστος γύρω στα 25-30 ευρώ (όσο 5-6 πακέτα σερβιέτες)  και ξενοιάζεις.
Το βάζεις, το βγάζεις, το πλένεις το ξαναβάζεις.. τόσο απλό. Η αποστείρωσή του γίνεται με έναν απλό βρασμό όπως τα μπιμπερό (για όσες μαμάδες έχουν χρησιμοποιήσει)
Άσε που δεν έχεις μια σακούλα μπιαχ σκουπίδια μπάνιου κάθε τόσο!

Και τί είναι όλα θετικά;;
Όχι δε θα σας πω ψέμματα.
Το κύπελλο δεν έχει μόνο θετικά
Ένα από τα "αρνητικά" του είναι ότι θέλει μια κάποια εξοικείωση.
Πρέπει να μάθεις πώς μπαίνει - βγαίνει και πότε είναι σωστά βαλμένο. Εντάξει δεν είναι πυρηνική φυσική, το καταφέρνουν άπειρες γυναίκες ανά τον κόσμο, αλλά θέλει μια εξάσκηση για 1 -2 κύκλους.
Κατά τη διάρκεια αυτής, μπορεί να λερωθείς, να έχεις διαρροή, να μην το νιώθεις καλά. Αλλά μη μου πεις ότι και με τις σερβιέτες δε συμβαίνει αυτό...

Επίσης ένα άλλο αρνητικό (ας πούμε), είναι ότι πρέπει να έχεις μια εξοικείωση με το σώμα σου. Πρέπει να μην ντρέπεσαι - φοβάσαι να αγγίξεις το σώμα σου, να βάλεις το κύπελλο, να ξέρεις πώς λειτουργεί πάνω κάτω, να ξέρεις ότι έχεις τράχηλο και να θέλεις να μάθεις πώς θα τον μετρήσεις. Για αυτό υπάρχουν άπειρες πληροφορίες στο ίντερνετ και ειδική ομάδα στο Facebook που θα σε καθοδηγήσει.
Πάντως σε μια έρευνα για τα κύπελλα, το 91% των γυναικών που το έχουν δοκιμάσει, δε θα ξαναχρησιμοποιήσουν τίποτα άλλο.

Με χαρά σας δηλώνω : Είμαι κυπελλούχος!

Για κάθε γυναίκα το κύπελλο υπαρχει εκεί έξω ένα κύπελλο που της ταιριάζει.

Εγώ έχω το gaia cup και το πήρα από εδώ και τώρα έχω βάλει στο μάτι από αυτό το site κάτι ωραία σαπουνάκια.

Πώς μπαίνει;

Σας έφτιαξα και ένα βιντεάκι


Απλό. Το αποστειρώνεις, πλένεις τα χέρια σου, το διπλώνεις και το τοποθετείς

Φωτο από : plenteousveg.com

Αφού το τοποθετήσεις, βεβαιώνεσαι ότι το έχεις βάλει σωστά και ότι έχει ανοίξει όπως πρέπει και το ξεχνάς!

Φωτο από : plenteousveg.com

Περιμένω να μου πείτε ποιες το έχετε χρησιμοποιήσει και πώς σας φάνηκε.

Να και ένα άρθρο από Huffington post για τα κύπελλα
Πολλές πληροφορίες για τα κύπελλα link
Toxic shock syndrome link
Τοξικότητα στις σερβιέτες και τα ταμπόν link

Ελιόψωμα στο νηπιαγωγείο

Σήμερα μου κάναν την τιμή στο νηπιαγωγείο της κόρης μας, να πάω και να φτιάξω με τα παιδιά ελιοψωμάκια.

Μα πόσο ωραία μπορεί να περάσει κανείς στο νηπιαγωγείο!
Είμαστε (πάλι) πολύ τυχεροί και έχουμε πολύ καλή δασκάλα η οποία είναι πάντα με το χαμόγελο, έχει βρει τις ισορροπίες της με τα παιδιά και δεν την άκουσα ούτε μια φορά να φωνάζει. Με υπομονή, καλή προαίρεση, χωρίς τιμωρίες και εντάσεις και με πολύ αγάπη και στοργή, είναι ό.τι θα ευχόταν κανείς για το παιδί του.

Σήμερα λοιπόν ήμουν και εγώ μέρος της παρέας τους και τους έδειξα πώς να φτιάξουμε ελιόψωμο, αυτό  γευστικότατο θρεπτικότατο και  πολύ ελληνικό σνακ. Παρά την τάση της εποχής που θέλει τα Χριστούγεννα να γιορτάζονται δύο μήνες, προσπαθούμε να παραμένουμε στις παραδοσιακές μας συνήθειες, και δεν ξεχνάμε ότι ο Νοέμβρης ενδείκνυται για διάφορες δραστηριότητες με επίκεντρο την ελιά.

Να σας γράψω και τη συνταγή
(είναι για 50 κομμάτια, εσείς κρατήστε το ποσοστό που σας ταιριάζει)

Υλικά
1,5 κιλό αλεύρι σκληρό
3 φακελάκια ξηρή μαγιά
3 φλυτζανάκια του καφέ ελαιόλαδο
3 ποτήρια χλιαρό νερό (Σας θυμίζω ότι τα ποτήρια τα μετράμε με δοσομετρικό ποτήρι και είναι 240 ml)
3 κ.γ ζάχαρη
λίγο αλάτι
2 ποτήρια ψιλοκομμένες ελιές

Εκτέλεση
Ανακατεύουμε τις σκόνες (αλεύρι, μαγιά, αλάτι, ζάχαρη,). Ρίχνουμε το μισό λάδι και το νερό, ανακατεύοντας συνέχεια
Ανακατέψτε καλά πριν δείτε αν θέλει άλλο νερό. Συνήθως το απορροφά όλο και δε θέλει παραπάνω.

Το αφήνουμε 15 λεπτά να ξεκουραστεί
Στη συνέχεια ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι και τις ελιές και ανακατεύουμε ξανά.

Το χωριζουμε σε ατομικά ψωμάκια (ή το αφήνουμε καρβελάκι)
Το αφήνουμε να φουσκώσει σε ζεστό μέρος σκεπασμένο με μια πετσέτα για μισή ώρα
Το ψήνουμε στο φούρνο για 45 λεπτά στους 180 βαθμούς C.

Καλή επιτυχία.

Κλείνω με την προσευχή των παιδιων
"Για το φαϊ, για τη χαρά,
Ευχαριστώ Θεέ μου
Καλή μας όρεξη"
 (η Ερατώ συμπληρώνει και "ανοίγουμε τάπερ" σαν επίλογο της προσευχής)

Βιβλιοδεσία,Φτιάχνουμε τα δικά μας σημειωματάρια- Εργαστήρι χειροτεχνίας για παιδιά - Craft Workshop

Σήμερα στο Workshop είχαμε σεμινάριο βιβλιοδεσίας.
Τα σχολεία έχουν επιτέλους ανοίξει κανονικά, τα παιδιά έχουν μπει σε ένα προγραμμα, και έχουν πολύ όρεξη και ενθουσιασμό για "back to school" projects.

Το πρώτο εργαστήρι για φέτος, είχε σαν αντικείμενο την κατασκευή ενός χειροποίητου μικρού σημειωματαριου.

Τα παιδιά χρησιμοποίησαν χαρτόνια, έκοψαν, σχεδίασαν, τρύπησαν, εμείς βοηθήσαμε να τρυπήσουν με το σουβλί τα χαρτιά, αλλά ο σχεδιασμός ήταν των παιδιών.
Στη συνέχεια τα έραψαν με βελόνα και κλωστή, βάλανε και κουμπάκι και... τώρα στην τσάντα τους έχουν ένα μικρό βιβλιαράκι που έχουν φτιάξει μόνα τους.

Στο εργαστήρι αυτή τη φορά είχαμε και τον μικρό Μιχάλη. Παρ' όλες τις ανησυχίες μας ότι μπορεί να μην ενθουσιαστεί και να μην κάτσει, έκατσε από την αρχή μέχρι το τέλος, περίμενε με υπομονή τη σειρά του (εντάξει όχι πολλές φορές, ευτυχώς δε χρειάστηκε), σχεδιάσε ολομόναχος το βιβλιαράκι του και μου διαβεβαίωσε ότι θα γράψει παραμύθι!... Μιχάλη, περιμένω!!


Το Workshop γίνεται κάθε Παρασκευή απόγευμα στην περιοχή της Αναβύσσου.
Για συμμετοχές στείλτε μου email στο euapap@yahoo.gr
Δείτε όλα τα project που έχουμε κάνει εδώ

Βόλτα στο Rubik στη Γλυφάδα

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Σήμερα μετά από πολλές μέρες απουσίας είπα να επιστρέψω στο blog μου. Οι πολιτικές εξελίξεις ήταν η αιτία που απείχα μια και μετά από μια υπερβολική δόση ενημέρωσης, ειδήσεων, πολιτικοοικονομικών συζητήσεων και άγχους, είπαμε να καταφύγουμε στη θάλασσα που είναι κοντά μας και μας κάνει και καλό.

Αλλά επειδή όλα αυτά φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν και επειδή βλέπω από μακρυά μια ηλιαχτίδα να προβάλει, θα γεμίσω θετική ενέργεια και θα σας πω για έναν εναλλακτικό παιδότοπο που ανακάλυψα πρόσφατα.

Ένα καλοκαιρινό απόγευμα, πριν τις φλέγουσες εξελίξεις, είχαμε επισκεφθεί το Rubik στη Γλυφάδα.

 Αυτός ο χώρος μου είχε προξενήσει το ενδιαφέρον από τις φωτογραφίες που έβλεπα στο ίντερνετ και το είχα βάλει στη λίστα με τους χώρους "must visit" τώρα το καλοκαίρι.

Ευτυχώς το προλάβαμε ανοιχτό γιατί τώρα που ανεβαίνει το άρθρο έχει κλείσει για καλοκαίρι, αλλά το Σεπτέμβρη θα είναι από τους πρώτους χώρους που θα επισκεπτούμε πριν αρχίσουν τα σχολεία (και μετά). Το Rubik είναι ανοιχτό όλον τον χρόνο αλλά οι μετακινήσεις για μας τους αποκεντωμένους τώρα το καλοκαίρι, είναι ευκολότερες.
\

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί οι παιδότοποι να είναι όλοι το ίδιο μοτίβο. Τα ίδια χρώματα, φουσκωτά, μπαλάκια, τσουλήθρες.... όλοι το ίδιο. Τα παιδιά φυσικά αρέσουν τα μπαλάκια, αλλά πολύ συχνά παρατηρώ ότι τα παιδάκια μας μετά από αυτό το ξέφρενο παιχνίδι χάνουν την ηρεμία τους, είναι υπερκινητικά, σα να αγριεύουν λιγάκι.

Πολλές φορές αυτός είναι και ο λόγος που προτιμάμε να επισκευτούμε τους φίλους μας στο σπίτι τους ή να τους καλέσουμε στο δικό μας αντί του παιδότοπου. Είχα αναρωητηθεί πολλές φορές αν θα μπορούσε να υπάρχει ένας παιδότοπος αλλιώτικος, που να μπορεί το παιδί να παίξει ήρεμα, και μέσα από το παιχνίδι να βρει τη δημιουργηκότητά του, να συναναστραφεί με άλλα παιδιά, να κάνει παρέες να συμφωνήσει, να τσακωθεί αλλά σε ήρεμο κλίμα.

Την ημέρα που πήγαμε εμείς, ήταν στο χώρο η ομάδα Καρυδότσουφλο.
Αρχικά καθισαν στο πάτωμα και ένωσαν τα χέρια, με κλειστά τα μάτια φαντάστηκαν το παραμύθι που θα ενσάρκωναν. Όλοι μια παρέα, στο ίδιο μέρος, σε έναν βυθό, αλλά ο καθένας όπως τον φανταζόταν, διαφορετικό, εκεί θα διαδραματιζόταν το παιχνίδι, μέσα στη φαντασία τους.

Αφού τα παιδιά απέκτησαν ξεκάθαρη εικόνα για το πού θα είναι το παραμύθι και για το ποιος ήρωας θα είναι ο καθένας, ήρθε η ώρα να τον δημιουργήσουν αυτόν τον ήρωα. Να τον ζωγραφίσουν, να τον κόψουν να  τον κολλήσουν και να τον κάνουν μαριονέτα.

Ο Δημήτρης έκανε το λιοντάρι ζωγραφίζοντας ένα ψάρι

Αφού φτιάχτηκαν οι μαριονέτες, η ομάδα Καρυδότσουφλο έστησε ένα σκηνικό ώστε τα παιδιά από μόνα τους με σκιές , χρώματα και φυσικά φαντασία να μπορούν να φτιάξουν την ιστορία τους.

Στη συνέχεια τα παιδιά αφήσαν τις μαριονέτες τους και παίξαν μεταξύ τους, με την καθοδήγηση των παιδιών από το Καρυδότσουφλο. Χορεψαν, κάναν παντομίμα και.. δε θέλανε να φύγουνε !

Το Rubik σε ένα μεγάλο βαθμό ανταποκρίνεται σε αυτό που είχα σκεφτεί. Ο χώρος, τα χρώματα, η απλότητά του, τα παιχνίδια που έχει σου δίνουν μια αίσθηση ηρεμίας, το ίδιο μου είπαν και τα παιδιά στην επιστροφή για το σπίτι, αυτά τα πέντε λεπτά που άντεξαν να μείνουν ξύπνια στο αυτοκίνητο

Περάσαμε πολύ ωραία στο Rubik. Θα ξαναέρθουμε με το που ανοίξετε!