Φυσιολογικός ή φυσικός τοκετός;;

Σημείωση: Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την δική μου προσωπική άποψη σχετικά με το τί συμβαίνει με τα μαιευτήρια και τους τοκετούς, μετά από πολύ ψάξιμο, διαβασμα και συλλογή πληροφοριών και εμπειριών. Δεν είμαι μαία, ούτε γιατρός για να έχω επιστημονική κατάρτιση επί του θέματος. Σαν επιστήμονας όμως (άλλης κατεύθυνσης)  μπορώ να αντιληφθώ πολλά πράγματα επί της φυσιολογίας του ανθρώπου,  και σαν μητέρα ακόμα περισσότερα. 

Στο τέλος της πρώτης μου εγκυμοσύνης είχα αρχίσει να ψάχνω πολύ για το πώς ήθελα να γεννήσω. Οι πρακτικές των μαιευτηρίων δε με ικανοποιούσαν αλλα δεν είχα και το κουράγιο να αλλάξω γιατρό. Εννιωθα μια ασφάλεια μαζί του. Ευτυχώς γνώρισα εγκαίρως τη κα Λαμπρινή Παλληκαρά, μαία από την Ευτοκία, που παρόλο που γέννησα σε μαιευτήριο, κατάφερε να εξασφαλίσει για μένα όσο γινόταν  κάποιες ανέσεις κατά τον τοκετό. Φυσικά, κάποιες άλλες διαδικασίες "ρουτίνας" δεν μπορεσα να αποφύγω...

Σε αυτήν την εγκυμοσύνη είμαι πιο ξεκάθαρη στο τί θέλω. Το σίγουρο είναι ότι όσο μπορώ να το επιλέξω, θα κρατηθώ μακρυά από τα μαιευτήρια.
και αυτό μετά από πολύ σκέψη για τα υπέρ και τα κατά, αλλα κυρίως μετά από μελέτη των εναλλακτικών που έχει μια μητέρα όταν πρόκειται να γεννήσει.


Τα μαιευτήρια παγκοσίως, αλλα κυρίως στην Ελλάδα, είναι πολύ φιλικά προς... το γιατρό. Πολλές από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται (και σε άλλες χώρες έχουν εγκαταλειφθεί) έχουν αποκλειστικό στόχο να ικανοποιήσουν την άνεση του γιατρού. Ακόμα και το ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό καισαρικών, οφείλεται στην ανάγκη του γιατρού να προγραμματίζει, να ολοκληρώνει το έργο του γρήγορα και να δίνει μια πιο "επιστημονική" απάντηση σε αυτό που καλείται να κάνει. Πολλοί είναι και οι γιατροί που δεν ξέρουν να αντιμετωπίσουν "φυσικά" κάτι που θα τους συμβεί και ακολουθούν τη σίγουρη λύση της καισαρικής για "καλό και για κακό"

Μαιευτήρια και ρουτίνες

Με το που πατάς το πόδι σου ως επίτοκος στο μαιευτήριο, σε βάζουν σε αναπηρικό καροτσάκι... όσο και αν αυτό μπορεί να καταρρακώσει την ψυχολογία σου, είναι σου λέει "τακτική του μαιευτηρίου", πώς θα πάρει το φακελάκι του ο τραυματιοφορέας ντε;; αφού κάτσεις στο καροτσάκι λοιπόν, σε πάνε στο δωμάτιο  όπου θα σου πάρουν το ιστορικό και θα γίνει και ο "ευπρεπισμός"

Το EFM
Στο δωμάτιο των ωδινών, πρέπει να είσαι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι, και καλωδιωμένη με το EFM (Electronic fetal monitoring).

Στα ελληνικά δεν ξέρω πώς λέγεται, πάντως είναι μια συσκευή υπέρηχου που καταγράφει την καρδιά του μωρού κατά τις συσπάσεις.
Είναι καλό για το μωρό;;
Η απάντηση αυτή διχάζει πολύ κόσμο. Εγκυρες μελέτες έχουν δείξει ότι η συσκευή αυτή δεν βοηθάει την επίτοκο και το μωρό, περισσότερο από ότι μια απλή συσκευή ελέγχου "χειρός"

Επίσης η δεύτερη αυτή μέθοδος, δεν απαιτεί καθήλωσει της εγκύου σε κρεβάτι, αλλά της επιτρέπει να κινείται και να διευκολύνει τον τοκετό της.
και γιατί δε χρησιμοποιούν στα μαιευτήρια τη δεύτερη επιλογή;;
Ο λόγος είναι απλός. Χρειάζεται περισσότερο προσωπικό. Με το EFM, όλες οι μαίες κάθονται σε ένα δωμάτιο με τις οθόνες μπροστά τους και έχουν εικόνα από όλες τις γυναίκες που βρίσκονται ταυτοχρονα σε τοκετό χωρίς να πρέπει να πηγαίνουν από δωμάτιο σε δωμάτιο.

Φυσικά πρέπι να σημειωθεί ότι αυτά τα μηχανήματα και ακόμα πιο εξελιγμένα, είναι απόλυτα απαραίτητα σε δύσκολους τοκετούς και ανά την ιστορία έχουν "σωσει" καταστάσεις. Αλλα στις "εύκολες" περιπτώσεις που είναι η πλειονότητα των τοκετών, μάλλον πρόβλημα δημιουργούν.

Οξυτοκίνη 
Οσο προχωράει ο τοκετός, στο μαιευτήριο σου βάζουν ορό. Στον πρώτο μου τοκετό ζήτησα αν γίνεται να μη βάλω καθόλου ορό και να έχω μόνο μια πεταλούδα ετοιμη στο χέρι μου ωστε αν χρειαστεί κάτι, να μην καθυστερούμε εκείνη την ώρα να μου βρούν φλεβα. Το δέχτηκαν!!! (εντυπωσιάστηκα)

Κατά τον τοκετό, το σώμα παράγει οξυτοκίνη που βοηθάει στις συσπάσεις της μήτρας. Στο φυσικό τοκετό, η ορμόνη αυτή παράγεται στην δόση και στο χρόνο που πρέπει.
Η ορμόνη αυτή, όταν χορηγείται ενδοφλέβια, προκαλεί πιο έντονες συσπάσεις στη μήτρα, πιο κοντά η μια στην άλλη και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το γεγονός αυτό κάνει τον τοκετό πολύ πιο επώδυνο, και το μωρό δείχνει να δυσφορεί.

Υπάρχουν φυσικές μέθοδοι για να αυξηθεί η ενδογενώς παραγόμενη οξυτοκίνη. Μια έμπειρη μαία μπορεί να δείξει στη μητέρα διάφορους τρόπους που μπορεί να γίνει αυτό κατά τη διάρκεια του τοκετού.


Επισιοτομή
Λίγο πριν βγει το κεφάλι, οι περισσότεροι γιατροί λόγω ρουτίνας, πραγματοποιούν τομή στο περίνεο, ωστε να διευκολυνθεί η έξοδος του μωρού.
Η τακτική αυτή έχει μείνει από τα χρόνια που οι γυναίκες οταν γεννούσαν ήταν ισχυρά ναρκωμένες και δεν μπορούσαν να αντιδράσουν στη φυσική διαδικασία. Οποτε χρειαζόταν χωρος για να χρησιμοποιηθούν οι "κουτάλες" και να βγάλουν το μωρό. 
Σήμερα, η στάση που γεννάει μια γυναίκα στο μαιευτήριο, είναι ξαπλωμένη με τα πόδια ανοιχτά, στο οπτικό πεδιο του γιατρού, κάνοντας ισορροπίσα στη γυναικολογική καρέκλα. Σε αυτήν την στάση και με τη βιασύνη που επικρατεί και πρέπει να βγει το μωρό το γρηγορότερο, δεν επιτρέπεται στο περίνεο να αποκτήσει την ελλαστικότητα που χρειάζεται και να τεντωθεί όσο πρέπει και υπάρχουν πολλές πιθανότητες να σκιστεί.
Υπάρχουν μέθοδοι προετοιμασίας του περίνεου, με ειδικά λάδια, τεχνικές μασάζ που βοηθούν την επίτοκο
Η σωστή στάση είναι αυτή που προφυλάσσει το περίνεο και γλιτώνει η μητερα τα ράμματα και το σκίσιμο

(συνεχίζεται)