Διεκδικεί

λίγο βάναυσα...

και για να γίνω πιο κατανοητή:
να σας πω την Κυριακή τί έπαθα. Η Αννα έχει μανία να παίρνει τα παιχνίδια των άλλων παιδιών στην παραλία. Τα δικά της τα σνομπάρει, των άλλων τη συναρπάζουν!! και μη μου πείτε ότι όλα τα παιδάκια το κάνουν αυτό γιατί (όπως λέει και ο άντρας μου) σε εμάς δεν έχει έρθει κανένα ξένο παιδάκι να πάρει τα παιχνίδια!εκεί λοιπόν που έπαιζε η Αννα με τα παιχνίδια ενός άλλου κοριτσιού (και πριν δω εγώ ότι το κοριτσάκι αυτό ήταν 8(!) χρόνων), έρχεται το κοριτσάκι και αρχίζει να της το τραβάει. Η αννα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υποχωρεί ποτέ. Σφραγίζει τα χέρια της στο παιχνίδι και κοιτάει το παιδάκι ανέκφραστη (πρέπει να σας βάλω φωτογραφία από αυτήν την αντίδραση είναι πάγια και έχει πολύ πλάκα). Το κοριτσάκι κοίταξε προς το μέρος της γιαγιάς η οποία ήρθε, το βούτηξε από τα χέρια της Άννας, η οποία αρχισε - περιεργως- να κλαίει (δεν δέχτηκε την εξωθεν παρεμβολή). Η γιαγιά εκείνη την ώρα έλεγε "μα καλά ποιά είναι η μαμά αυτού του κοριτσιού;;" κτλ κτλ..Εγω σηκώθηκα και πήγα να παίξω με την Αννα (για να την αποσπάσω) αλλα η Αννα τίποτα.. έκλαιγε και ήθελε εκείνο το παιχνίδι. Μετά ήρθε ο μπαμπάς του παιδιού και της το έδωσε "για να μην κλαίει" αλλα του είπα "όχι ευχαριστώ, μετα από λίγο μπορεί να αλλάξετε γνωμη και να έχουμε πάλι τα ίδια"Πολύ αγχωθηκα με το γεγονός. Μου την εσπασε που μπλέχτηκε η κυρία. Δηλαδή τί φοβήθηκε;; ότι θα κλάψει το 8χρονο; και έστω ότι φοβήθηκε αυτό, δε θα μπορούσε να το χειριστεί;; θα μου πειτε ότι το 8χρονο με το δικιο του "διεκδικούσε" γιατί ήταν δικό της το παιχνίδι αλλα δεν την άφησαν ούτε αυτό να κάνει, να διεκδικήσει το δικό της παιχνίδι

Κάθε φορά που είναι να πάμε κάπου μου διευκρινίζει από πριν ότι τα παιχνίδια είναι δικά της
- Τα παιχνίδια της Μητούας (=Δημητρούλας) είναι ικά (δικά) μου