Ταρτούφος ή οι απατεώνες

Φωτο από Cosmopoliti

Χτες το απόγευμα πήγαμε στο Θέατρο! Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι λόγος να είμαι πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη σήμερα. Ως μαμά, τριών παιδιών και μάλιστα αποκεντρωμένη, δεν έχω τη δυνατότητα ούτε στο ελάχιστο να έχω τις συνήθειες του παρελθόντος, ειδικά στις εξόδους. Για καλή μου τύχη όμως, οι φιλόμουσες μαμάδες στην περιοχή είναι πολλές και πάντα καταφέρνουμε να πάμε μια θεατρότσαρκα !

Χτες πήγαμε στο θέατρο Τζένη Καρέζη, στον Ταρτούφο του Μολιέρου.

Το στόρυ πάνω κάτω είναι γνωστό:  Μιλάει για έναν άνθρωπο της εκκλησίας, τον Ταρτούφο που μπαίνει σε μια φαινομενικά καθωσπρέπει οικογένεια της αστικής τάξης, την εκμεταλλεύεται και της ασκεί πολύ μεγάλη εξουσία. Ο πατέρας-αρχηγός της οικογένειας,  ο Οργκόν είναι τόσο τυφλωμένος από το θαυμασμό του, που αφήνει τον Ταρτούφο να τον χειρίζεται συναισθηματικά και οικονομικά. Κάποια στιγμή ο Οργκόν «ξυπνάει», αλλά δεν αρκεί αυτό για να δοθεί η λύτρωση. Τη λύση φέρνει ο Βασιλιάς (πόσο βασιλικός πια αυτός ο Μολιέρος) που εμφανίζεται μόνο στο τέλος, λύνει τα προβλήματα και φεύγει.

Ως μια απλή θεατής, χωρίς την παραμικρή γνώση για τα τεχνικά γνωρίσματα, η παράσταση μου άρεσε πολύ.  Για μια ακόμα φορά, όπως πάντα μου συμβαίνει στα κλασσικά έργα, βρήκα στοιχεία του εαυτού μου και των γύρω μου. Είναι γοητευτικό να βλέπεις γνωστά σου πρόσωπα σε Μολιερικούς χαρακτήρες! Είναι πολύ εντυπωσιακό, ένα έργο που γράφτηκε 300 χρόνια πριν, να είναι τόσο επίκαιρο χωρίς να είναι καιροσκόπο. Και τι εννοώ με αυτό; Δε μίλησε για την κρίση που θα μπορούσε, δε μίλησε για αριστερούς και φιλελεύθερους, που θα μπορούσε. Μίλησε μόνο για την απατεωνιά και το μακρύ της χέρι. Ο τρόπος που προσεγγίστηκε ο ρόλος του Οργκόν ήταν ενδιαφέρων (μόνο σε μένα φαίνεται άσχημα αυτό το ωμέγα στο ενδιαφέρων; ) . Δεν ήταν ο αγαθός οικογενειάρχης που εξαπατήθηκε από τον Ταρτούφο. Ήταν ένας δυνατός άντρας της αστικής τάξης που προσπαθούσε να κρύψει τις δικές του απατεωνιές. Ίσως ο Οργκόν να είναι μεγαλύτερος υποκριτής από τον Ταρτούφο, και σαν ήρωας έχει πιο πολύ ενδιαφέον. Αν είχα μπροστά μου το Χειλάκη, θα τον ρώταγα πως και διάλεξε να υποδυθεί τον Ταρτούφο και όχι τον Οργκόν.... 

"Το ελάττωμα της υποκρισίας είναι πολύ της μόδας. Κι όταν ένα ελάττωμα είναι πολύ της μόδας, γίνεται αυτόματα μεγάλη αρετή" (απόσπασμα από την παράσταση που ερμηνεύει  η Ράνια Οικονομίδου, που είναι όμως από τον «Δον Ζουάν»)

Στο φινάλε του έργου, υπάρχει μια πολύ δυνατή breath taking σκηνή. Τη λες και σπλάτερ. Εχει ως σκηνοθετική άποψη το στοιχείο του κανιβαλισμού. Η σκηνή αυτή δίχασε την παρέα μου. Λίγο μας άρεσε, λίγο δε μας άρεσε λίγο μας σόκαρε, λίγο μας ξένισε. Αυτό που σκέφτομαι από χτες, σχετικά με την τελευταία σκηνή και το τέλος του Ταρτούφου που στο αυθεντικό κείμενο νομίζω απλώς τον βάζουν φυλακή,  είναι ότι ΝΑΙ δεν τους αρκεί απλώς η φυλακή, ίσως δεν αρκεί και να τον σκοτώσουν. Χρειαζόταν να τον αφανίσουν να τον κάνουν κτήμα τους να τον κατακτήσουν. Από την άλλη ίσως να είναι μόνο για την κορύφωση στο φινάλε… για να φύγεις με ανοιχτό το στόμα…

Ακόμα μια φορά φεύγω από το θέατρο προβληματισμένη και με μεγαλύτερα ερωτήματα από ότι όταν πήγα. Αλλά αυτό είναι η τέχνη. Γεννάει ερωτήματα δε βρίσκει λύσεις. Ένα είναι το σίγουρο:

Ταρτούφους έχουμε επειδή τους έχουμε αφήσει να μας χειραγωγούν. Βρίσκονται εκεί επειδή τους χρειαζόμαστε.

Μουσικές της βροχής

Σήμερα, Κυριακή, πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής.

Συγκεκριμένα στη βιβλιοθήκη του Μεγάρου για να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Μουσικές της βροχής".

Μάλλον όχι ακριβώς να παρακολουθήσουμε, γιατί η συγκεκριμένη παράσταση είναι διαδραστική. Τα παιδιά από την αρχή, με το που μπαίνουν στην αίθουσα, αφού γνωριστούν με τις ηθοποιούς και το πιάνο, συμμετέχουν πνευματικά και σωματικά!

Έχοντας σαν πρόσφατη εμπειρία τη βροχή (χτες έριχνε καρεκλοπόδαρα παντού), τα παιδιά μπήκαν στη διαδικασία να ξεχωρίζουν και να "διαβάζουν" σε ένα κλασσικό κομμάτι μουσικής, πότε έρχεται βροχή, πότε έρχεται ο ήλιος, και γενικότερα μάθανε ότι μέσα στη μουσική, παρόλο που δεν υπάρχει εικόνα μπορούμε να εκφράσουμε ένταση ή νηνεμία. Piano και Forte!

Στη συνέχεια μάθαμε και τραγουδήσαμε ένα ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι το οποίο είναι πανάρχαιο και συναντάται σε όλη την Ελληνική επικράτεια με διάφορες παραλλαγές. Το τραγουδι αυτό είναι για την αναβροχιά.  Γιατί η βροχή τελικά δεν είναι και τόσο ανεπιθύμητη, αλλά ζωοδόχος και απαραίτητη για τις καλλιέργειες και την ισορροπία του περιβάλλοντος, όταν λοιπόν δεν έβρεχε, οι κάτοικοι θα έκαναν μια «Περπερούνα».

Περπερούνα περπατεί, το Θιο παρακαλεί

για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή.

Θέ μου βρέξε μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή,

μια βροχή μια σιγανή, μια βροχή καλή βροχή.

Μια βροχή καλή βροχή κι άλλη μια καλύτερη

για να γίνουν τα σιτάρια και της γης τα χορταράκια.

Να φυτρώσουν και ν’ ανθίσουν και τον κόσμο να πλουτίσουν

τα σιτάρια, τα μπαμπάκια και τα δροσερά χορτάρια.

Μπάρες, μπάρες το νερό και το γέννημα σωρό.

Μπάρες, μπάρες τα νερά μπάρες, μπάρες τα κρασιά.

Φυσικά, παίξανε με διάφορα μουσικά όργανα, (το περιμένανε πως και πως αυτό), βγήκαν πολύχρωμα πανιά, κορδέλες, κάνανε τα πουλιά,  και με όλα αυτά, που τα παιδιά τα βλέπαν σαν παιχνίδια, κλήθηκαν να εκφράσουν ό,τι απαιτούσε κάθε φορά το σενάριο.

Περάσαμε πολύ ωραία.
Περισσότερα σχετικά με τα εισιτήρια, τις ώρες κτλ μπορείτε να δείτε εδώ
Για την ομάδα Λόγου Παίγνιον δείτε εδώ


Σχετικά με τις ερωτήσεις που μου κάνατε στα sm (social media όχι supermarket) :

Η παράσταση είναι για μικρά παιδιά. Το πολύ μέχρι 7 ετών
Οι γονείς μπορούν να παρακολουθούν ή να συμμετέχουν ανάλογα την ορεξή τους. Τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό.
Οι γονείς που δε θέλουν να συμμετέχουν καθονται στον ίδιο χώρο με τα παιδιά (σε πολύ κοντινή απόσταση).
Η μουσική που ακούγεται είναι στην αρχή ο φυσικός ήχος του πιάνου, και από cd η ποιμενική του Beethoven

Θέατρο: Παραμύθι Χωρίς Ονομα

 Χθες ήταν η πρώτη κρύα Κυριακή του χειμώνα!

Παρόλο που είμασταν πολύ κουρασμένοι από ένα πολύ γεμάτο Σάββατο, ένα οικογενειακό ξενύχτι, είπαμε να αψηφίσουμε το αναμένο τζάκι και να ντυθούμε καλά να ξεκρεμάσουμε τα παλτό μας και να πάρουμε το δρόμο για την Αθήνα, για ακόμα μια αξιόλογη θεατρική παράσταση.

Σταθερή αξία είναι η Κάρμεν Ρουγγέρη που και φέτος έχει δύο παραστάσεις, μια εμπνευσμένη από τη λογοτεχνία και μια από τη μυθολογία.

Πήγαμε στο Παραμύθι χωρίς όνομα που εχει γράψει η Πηνελόπη Δέλτα (η οποία ήταν κόρη του Εμμ. Μπενάκη), και προσπαρμοσε σε θεατρική παράσταση η Κάρμεν Ρουγγέρη

Η ιστορία είναι η εξής: Σε ένα βασίλειο που όλα πάνε καλά και ο κόσμος έχει δουλειές κτλ, παίρνει τη διακυβέρνηση του κράτους ένας ανάξιος βασιλιάς, ο Αστόχαστος (ή «Ασυλλόγιστος» στις πρώτες εκδόσεις του έργου) και βασίλισσα η Παλάβω. 
Ο γιος τους ονομάζεται Συνετός και οι κόρες τους Ζήλιω, Πικρόχολη και Ειρηνούλα. 
Η ιστορία αρχίζει όταν ο Αστόχαστος έχει οδηγήσει τη χώρα του στην απόλυτη κατάρρευση, στην οικονομική χρεοκοπία και στην αδυναμία επιβιώσης, ενώ οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τον τόπο τους. 
Σε τέτοιο σημείο έχει φθάσει η κατάπτωση του κράτους, ώστε το εγκαταλείπει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός παίρνοντας μαζί του ό,τι είχε απομείνει στο δημόσιο ταμείο. Το κράτος επιβιώνει μόνο χάρη στην οικονομική βοήθεια από το γειτονικό κράτος, όπου βασιλεύει ο «Εξάδελφος Βασιλιάς». Μέχρι που μία ημέρα, αντί για την επόμενη «δόση» της οικονομικής βοήθειας φθάνει ένα καλάθι που περιέχει μία γαϊδουροκεφαλή…
Αυτά όλα προκαλούν τη θλίψη αλλά και την αγανάκτηση του Βασιλόπουλου, του Συνετού, που αποφασίζει να πάρει τη μικρότερη αδελφή του και να ξενιτευτεί. Το αποτρέπει όμως η Γνώση, την οποία συναντά τυχαία, και η οποία τον πείθει να μείνει, να γνωρίσει από κοντά τον λαό του και να αγωνισθεί για την αναδιοργάνωση του κράτους. Αυτό και γίνεται, η προσπάθεια όμως για αναδιοργάνωση φέρνει τον Συνετό σε σύγκρουση με τους αξιωματούχους και όσους άλλους εκμεταλλεύονταν το «μπάχαλο» που είχε προκαλέσει η διοίκηση του πατέρα του για το προσωπικό τους συμφέρον. ο Ξάδελφος του Βασιλιά ετοιμάζεται να εκστρατεύσει εναντίον της χώρας του Αστόχαστου με τη βεβαιότητα ότι θα την κατακτήσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ο Συνετός ωστόσο κατορθώνει να εμπνεύσει πίστη και εμπιστοσύνη στον λαό του, ο οποίος εξεγείρεται σαν ένας άνθρωπος και, πολεμώντας με θάρρος και ενθουσιασμό, κατατροπώνει τον εισβολέα. Αμέσως μετά αρχίζει η αναδιοργάνωση του κράτους με την επιμέλεια της Γνώσης.
Ο Αστόχαστος συμβάλει και εκείνος με τον τρόπο του δίνοντας στο γιό του τη βασιλεία και την κορώνα του να πουλήσει ώστε να αναδιοργανωθεί το Βασίλειό του. 
Με πολύ δουλειά, όλα πάνε καλά!!! 

Μας άρεσε πολύ η παράσταση, τα σκηνικά που αλλάζουν συνέχεια έχουν πολύ ενδιαφέρον, και παρόλο που είναι πολύ απλά, έτσι όπως τα διαμορφώνουν οι ηθοποιοί τους δίνουν άλλη διάσταση.
Επίσης, οι ίδιοι οι ηθοποιοί κάνουν πολλούς ρόλους και νομίζεις ότι ο θίασος είναι τεράστιος.

Θα προτιμούσα να μη  μου θυμίζει τόσο πολύ το περσινό "μαγικό κλειδί". Ηθελα ο Βασιλιάς να είναι όπως στο βιβλίο χοντρούτσικος
Να προσέχετε όσοι θέλετε να πάτε γιατί αρχίζει ΑΚΡΙΒΩΣ στην ώρα του, μη σας πω και νωρίτερα, οποτε πρέπει να είστε εκεί on time


Στην κατηγορία "Θέατρο" του blog μπορείτε να δείτε και για άλλες παραστάσεις που είδαμε από το παλιό παρελθόν μέχρι φέτος

Θέατρο: Ηλίας Καρελλάς και Ερωτόκριτος

-Πως το λένε το θέατρο που θα πάμε

- Κάππα

- Κάππα τί Κάππα; όπως λέμε Κάπα Λάμδα Μι;

- Ναι κάτι τέτοιο (ωχ δεν ξέρω αυτό είναι; ας μου πει κάποιος)

- Πώς την είπαμε την παράσταση;; Ερωτοκέρατο;

- Όχι Ερωτόκριτο

- Τί όνομα είναι αυτό μαμά;

- Παλιό, Κρητικό.

Ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό για αυτήν την παράσταση. Η επαφή με την παράδοση είναι κάτι που έχουμε χρέωση να διατηρούμε ως Ελληνες γονείς. Ωραία η ηλεκτρονική μουσική και ο και Ντίσνευ αναγκαστικά θα ακούσουν τα παιδιά μας και ζουζουνια αλλα αυτά τα ακούσματα λίγα έχουν να τους προσφέρουν. 

φωτο από : thiasoskarella.weebly.com/

Η ιστορία του Ερωτόκριτου είναι γνωστή μια και ήταν στη διδακτέα ύλη στο Λύκειο. Δεν τη θυμάστε; εντάξει θα σας την πω (και εγω τη διάβασα στο wikipedia μη νομίζετε...). Είναι μια βασιλοπούλα (Ρηγοπούλα λέει και το κείμενο) η Αρετούσσα που ερωτεύεται τον Ερωτόκριτο, ο βασιλιάς-μπαμπάς της, δεν την αφήνει να τον παντρευτεί επειδή δεν είναι γαλαζοαίματος (μπαμπάδες... τί να πεις) και την κλείνει φυλακή, και τπμ Ερωτόκριτο τον εξορίζει. Αργότερα μετά από κονταρομαχία (μα πώς του ήρθε αυτό του συγγγραφέα; ) μετά από μάχη με τους Βλάχους στο παλάτι, ο Ερωτόκριτος που μια μάγισσα τον έχει μεταμορφώσει προστατεύει το βασιλιά, εκείνος τον ευγνωμωνεί και δέχεται να δώσει την Αρετούσσα νύφη. (εν ολίγοις).
Αν σας φαίνεται υπεραπλουστευμένη η προσέγγισή μου, υπάρχει και το αυθεντικό κείμενο με 10 χιλιάδες στίχους, σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο (μας λέγαν στο Λύκειο)
Δε θα σας πω περισσότερα για το αυθεντικό κείμενο, google is your friend

Θα σας πω όμως για την παράσταση.
Στη σκηνή του θεάτρου Κάππα βρίσκεται καθόλη τη διάρκεια της παράστασης η Αρετή Κατιμέ. Η φωνή της είναι νεραϊδένια, φτάνει με άνεση τις πιο ψηλές νότες, τραγουδάει με τόσο γλυκύτητα και σεμνότητα που σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή.
Εκτός από την Αρετή. άλλοι τρεις μουσικοί που αμέσως καταλαβαίνεις ότι έχουν σχέση με την Κρήτη παίζουν λύρα λαούτο αυλό, νταούλι, μαντολίνο, νομίζω είδα και τζουρά (δεν είμαι μουσικός, ελπίζω έτσι να λέγονται) δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα γλεντιού.

Μας άρεσε πολύ πώς ο Καρελλας έχει συνδυάσει το θέατρο σκιών με τους ηθοποιούς με τόσο συγχρονισμό που μπορεί ο Ερωτόκριτος να ξιφομαχεί με τη σκιά του εχθρού του, να κοιτάει την Αρετούσσα και οι σκιές τους να αγκαλιάζονται, δίνοντας μια άλλη διάσταση σε αυτό που βλέπεις να κάνουν οι ηθοποιοί .

Κάποιες φορές οι μάχες σε συνδυασμό με τη δυνατή μουσική φόβιζαν την Ερατώ που καθόταν στην αγκαλιά μου

- Μαμά τον φοβάμαι τον Πινόκερο ( είναι συνδυασμός του Πινόκιο που είδαμε πέρισυ με τον Ερωτόκριτο που βλέπαμε εκείνη τη στιγμή), γιατί τον φεταμόρφωσε η μάγισσα;

Μου άρεσαν πολύ τα κουστούμια του βασιλικού ζεύγους, όχι τόσο της Αρετούσας και του Ερωτόκριτου και πολύ η σκηνή της κονταρομαχίας. Η ενδυματολόγος είναι η  Αγγελική Μπόζου που πιθανόν την ξέρετε από το Μεγάλο Μουσείο

Η παράσταση μας άφησε σίγουρα τον ήχο της Λίρας και του Σαντουριού. Θα σιγοτραγουδάμε για καιρό

 Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων
Κάθε Κυριακή, στις 11:30 το πρωί
Ειδικές παραστάσεις για σχολεία, καθημερινά στις 10:30 το πρωί
Διάρκεια παράστασης: 80’ (με διάλλειμα)
Τιμή εισιτηρίου:
12€ (Γενική Είσοδος)
8€ (παιδικό, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, άνεργοι με την επίδειξη κάρτας)
6€ (ομαδικό)
Τηλέφωνα Κρατήσεων για την παιδική σκηνή:
210 7777104 & 210 7777124
www.thiasoskarella.weebly.com

Photo a day (13,14,15 March)

Για τη 13η Μέρα του μήνα, το θέμα ήταν "fresh"
Και τί πιο φρέσκο από μια σαλάτα σπανάκι ρόκα μαρούλι καρότο !!
Αυτήν την περίοδο όσοι δε νηστεύουν κανου διαιτα, οπότε χρήσιμο για όλους !

Για τη 14η Μέρα του μήνα, το θέμα ήταν "care"
Τα καθημερινά στιγμιότυπα για αυτό το θέμα σε μια οικογένεια με παιδιά είναι πολλά. Φωτογραφισα το σημείωμα του καλού μου στην Άννα το πρωί που συνόδευε το χαρτζιλίκι της

Για τη 15η Μέρα του μήνα, το θέμα ήταν "evening"
Η Φωτογραφία από το Εθνικό Θέατρο. Είδαμε το φιλάργυρο του Μολιέρου.Κλασική αξία! Μου αρέσει τόσο πολύ το θέατρο!!

Για το Μάρτιο τα prompts ειναι αυτα:

Και επεξηγήσεις θα βρείτε εδώ 

Από ελληνικά blog συμμετέχουν οι :
Γίναμε γονείς
My trips blog
Η ζωή είναι ωραία (αν συμμετέχεις και δε σε έχω συμπεριλάβει στείλε μου mail στο  euapap@yahoo.gr)

Θέατρο: Οι Γάτες του Andrew Lloyd Webber

Χτες πήγαμε στο Μπάντμιντον να παρακολουθήσουμε το μιούσικαλ του Andrew Lloyd Weber "γάτες"

Πρόκειται για ένα κλασικό έργο που παίζεται στο Broadway πολλά χρόνια συνεχόμενα με μεγάλη επιτυχία. Στις audition που είναι πολυπληθείς και γίνονται κάθε τόσο (μάλιστα υπαρχει συγκεκριμένη ομάδα που αναλαμβάνει τις οντισιόν κάθε τόσο και ανακοινώνει συγκεκριμένες ημερομηνίες για κάθε ρόλο). Εκεί επιλέγονται οι κορυφαίοι τραγουδιστές και χορευτές για να ενσαρκώσουν έναν από τους 35 ήρωες των γατών.

Αν παρακολουθήσεις την παράσταση αυτή, καταλαβαίνεις ότι έχεις την τιμή να βλέπεις μπροστά σου τους κορυφαίους των κορυφαίων! Οπως καταλάβατε έμεινα εντυπωσιασμένη, μαγεμένη, πολλές φορές άφωνη με ανοιχτό το στόμα! 

Ας το πάρουμε από την αρχή. Δεν ξέρω αν είχατε διαβάσει αυτό το άρθρο. Η Άννα που είναι τώρα 7,5 χρόνων από τότε που ήταν 1,5 έτους είχε πόρωση με το cats. Το βλέπαμε σε DVD κάθε μέρα επί χρόνια... φυσικά ξέρουμε όλους τους ρόλους απέξω, τη μουσική, τις πιρουέτες, πού βγαίνει ο καθένας που τραγουδάει, που σηκώνει το χέρι, μέχρι ανατριχιαστικών λεπτομεριών! Οποτε πήγαμε πολύ πολύ προετοιμασμένοι. Περιμέναμε ότι δε θα μας αρέσει τόσο γιατί το DVD είναι οπωσδήποτε πιο άρτιο γιατί επιδέχεται διορθώσεις κτλ. 

Κάθε άλλο! Ηταν τόσο συγχρονισμένοι, τόσο σωστοί, οι φωνές τους κρυστάλλινες, ακόμα και πάνω στο χορό, δεν τους ξεφευγε ούτε ένα ημιτόνιο! Ακόμα και όταν οι γάτες έφευγαν από τη σκηνή και ερχόντουσαν να "πειράξουν" τον κόσμο, ο καθένας τραγουδούσε στον τόνο του! Πόσο δύσκολο είναι αυτό !! Δηλαδη αν το σκεφτείς... ένας πχ βαρίτονος όπως ο Μανγκοτζέρυ, δίπλα με τη Τζεμάιμα μου είναι σοπράνο αφού κάνουν τις πιρουέτες στη σκηνή να ανεβαίνουν τα σκαλιά του θεάτρου πηγαίνοντας προς τον κόσμο χωρίς να χάνουν στο τραγούδι! 

Μπορώ να μιλάω ώρες για αυτό το αριστούργημα!! να πω για τη Γκριζαμπέλα που όταν τραγούδησε το Memory έκανε το θέατρο να σείεται με τη φωνή της! Επίσης πολύ δυνατή ήταν η στιγμή που τραγούδησαν ένα κομμάτι του Memory στα ελληνικά και όλο το θέατρο ξέσπασε σε χειροκροτήματα!

Περάσαμε καταπληκτικά, και μέχρι σήμερα έχω τον Ραμ Ταμ Τάγκερ μέσα στα αυτιά μου!

Θέατρο: Μαγικό κλειδί της Καρμεν Ρουγγέρη

Χθες πήγαμε σε μια παράσταση που είχαμε προγραμματίσει από καιρό. Ήταν το μαγικό κλειδί της Κάρμεν Ρουγγέρη. Το θέατρο "Κιβωτός" πολύ όμορφο, μαζεμένο αμφιθεατρικό, πολυ καθαρό, περιποιημένο και οι υπάλληλοι ευγενέστατοι. Ό,τι πρέπει δηλαδή για παιδικές παραστάσεις. Η Κα Ρουγγέρη φυσικά παρούσα προλόγισε το έργο όπως κάνει πάντα και μας έβαλε στο "νόημα".

Η θεατρική παράσταση ήταν βασισμένη σε ενα παραμύθι της Πηνελόπης Δέλτα που λέγεται "η καρδιά της βασιλόπουλας". Με λίγα λόγια θα σας πω την ιστορία μια και στο site του θεάτρου την εχει πολυ αναλυτικά. Διαδραματίζεται σε ενα βασίλειο που εδρεύει σε ενα μικρό νησάκι. Ο άρχοντας του νησιού -ο βασιλιάς- ειναι άξιος πολυ, έχουν όλοι τις δουλειές τους και ο τόπος τους ακμάζει (νατο το υπονοούμενο)! Εκεί λοιπόν γεννιέται η βασιλόπουλα που κατά το έθιμο όταν έρχονται να τη μυράνουν οι μοίρες, εκτός από ομορφιά και εξυπνάδα της δίνουν και "αναισθησία", "χοντροπετσιά" ντε! Και πως έγινε αυτο; Ε παραμύθι ειναι! ... απλούστατα, η Μοίρα (μια ηθοποιός πολυ ταλαντούχα με πολυ ωραία φωνή) για να την προστατεύσει από θλιψεις και απογοητεύσεις της πήρε την καρδιά! Πως έγινε αυτο; Ε είπαμε παραμύθι ειναι. Στη συνέχεια η βασιλόπουλα ως άκαρδη, φτάνει τα όρια του κακομαθημενου παιδιού (και τα εξαντλεί μπορώ να πω)!

Εμάς μας θύμισε αρκετές φορές σκηνές καθημερινής τρέλας αλλά τα κορίτσια δεν το παραδέχθηκαν και όταν της κοίταγα με νόημα μου έλεγαν "παραμύθι ειναι μαμά.." Το τέλος δε θα σας το αποκαλύψω φυσικά, αν και επειδή είναι κλασικό παραμύθι πολλοί θα ξέρετε το τέλος. Σημασία εχει οτι αν θελεις κάτι πολυ μπορεις να το πετύχεις!

Και μια και πιάσαμε τα ηθικά διδάγματα, εκτός από αυτό με τον ικανό άρχοντα που σας είπα στην αρχή, ενα άλλο και το κεντρικότερο ειναι οτι η ζωή εχει τις χαρές και τις καλές στιγμές, αλλα εχει και τις λύπες και τις δυσκολίες και τις αναποδιές, που ειναι σημαντικότερες σαν εμπειρίες, γιατί μας κάνουν σοφοτερους! Πρεπει να μάθουμε στα παιδιά μας, οτι και αυτα στη ζωή ειναι καλοδεχούμενα και πρεπει να τα καλωσορίζουμε όταν μας τυχαίνουν και να μην τα φοβόμαστε. Μας άρεσε πολυ και ανυπομονούμε να παμε και στο άλλο της Καρμεν, τον Περσέα και Αριάδνη. Εσείς το είδατε; Ποιά ήταν η αγαπημένη σας παράσταση για φέτος;

Θέατρο: ο Πινόκιο στο Ακροπόλ

Το Σάββατο το μεσημέρι πήγαμε με την Άννα (7,5) και την Ερατω (3,5) στο κέντρο της Αθήνας στο θέατρο Ακροπόλ για να δούμε τον Πινόκιο

Το Ακροπόλ ειναι από τα αγαπημένα μας θέατρα σαν χώρος και από τότε που πηγαίνουμε σε παιδικό θέατρο -τα τελευταία πέντε χρόνια- ειναι κάθε χρόνο must προορισμός. Φέτος ανέβασε μια πολυ γνωστή ιστορία, αυτή του Πινόκιο. Μας άρεσε αρκετά, οι δυο ώρες στο θέατρο πέρασαν πολυ ευχάριστα, δεν είχε καμία τρομακτική σκηνή ή φωνές που δεν αρέσουν καθόλου στην Ερατώ και το “χω πάντα έννοια. Η ιστορία ήταν δομημένη ετσι, ώστε τα μικρά παιδια να καταλαβαίνουν, τα μεγαλύτερα περισσότερα και οι ενήλικες ακόμη περισσότερα, ώστε να μη βαριέται κανεις. Επίσης η μουσική του έργου ειναι ζωντανή, ο σουπερ ταλαντούχος Απόλλων Ρέτσος και άλλοι δυο μουσικοί ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους επί σκηνής και αλληλεπιδρούν με την εξέλιξη της ιστορίας.

Βέβαια πιστεύω οτι η παράσταση αυτή ήταν αρκετά «απλή». Θα ηθελα για παράδειγμα να  χρησιμοποιηθούν περισσότερο οι υποδομές του θεάτρου. Ο Πινόκιο «πετάει» μονο σε μια σκηνή, η οποία πιστεύω οτι θα μπορούσε να ειναι πιο φαντασμαγορική. Βέβαια κατι τέτοιο πολλες φορές ειναι δικοπο μαχαίρι και φοβίζει τα παιδια αλλα… το περίμενα!

Στο τέλος της παράστασης τόσο ο Πινόκιο οσο και η νεράιδα (δυο πολυ ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί, ο Γιάννης Σαρακατσάνης  και η Κατερίνα Γερονικολού) έρχονται στο φουαγιέ και μιλούν και φωτογραφίζονται με τα παιδια.

Περάσαμε ωραία και σας το προτείνουμε!

Περισσότερες πληροφορίες: www.acropoltheater.gr

Μπαλέτο: Η χιονάτη και οι επτά νάνοι

Χθες πήγαμε στην πρεμιέρα αυτής της γνωστής παράστασης που διαφημίζεται παντού «Η Χιονατη και οι επτά νάνοι».

Ειναι μια παράσταση κλασικού μπαλέτου που ειναι κατάλληλο για να δουν παιδια. Η χορογραφία είχε αρκετα παιχνιδιάρικα σημεία ακόμα και αςτεία αλλα και σόλο και δίνεται η ευκαιρία στα παιδια να έρθουν σε επαφή με την τέχνη χωρις να τα κουράσει. Ακόμα και η διάρκεια της παράστασης ειναι οτι πρεπει ώστε να μην κουραστουν τα μικρα παιδια.

Την Άννα (7,5 χρόνων) την εντυπωσίασε η μουσική, το πως επέλεξαν χωρις να μιλάνε να δείξουν τη συνομιλία κακιάς μητριάς –  καθρέφτη

Η Ερατω (3,5 χρόνων) εντυπωσιάστηκε από τις μπαλαρίνες αλλα και από τη Χιονατη που έκλαιγε στις δάσος ( με ρωτάει συνέχεια γιατί έκλαιγε)

Περάσαμε πολυ ωραία και έχουμε ξεσηκωθεί για τον Καρυοθραστη

Άντε να πω και μερικά αρνητικά:

- ξεκίνησε με αργοπορία μισής ώρας
- τα παιδακια παρά ήταν ενθουσιώδη και χειροκροτούσαν συνέχεια! Μα συνέχεια! Ούτε σε επιθεώρηση τόσο χειροκρότημα κάθε λίγο και λιγάκι !
-  παρόλο που παντού έλεγαν οτι απαγορεύεται η κατανάλωση τροφίμων στο χορο του θεάτρου όταν Εκλειναν τα φώτα άκουγες τσικ-τσικ από τις σακούλες !

Περισσότερες πληροφορίες στοwww.ellthea.gr, δυστυχώς αύριο τελειώνει!

Θέατρο: Σαββόπουλος, για να γίνει ο κόσμος καινούργιος

Σήμερα Κυριακή, και έχοντας ξενυχτήσει στο πάρτυ της Αθηνάς, αψηφίσαμε την κούραση και το κρύο και κατεβήκαμε στο κέντρο να δούμε το Σαββόπουλο να λέει παραμυθια.
Ξεκινήσαμε πολύ νωρίτερα και κάναμε και βόλτα με το λεωφορείο.

Η Αννούλα κουράστηκε αλλα μετράγαμε αυτοκίνητα και πέρασε πιο γρήγορα η ώρα. Το τελευταίο μας παιχνίδι είναι η αντίστροφη μέτρηση που δεν μπορεί να καταλάβει 100%, μπερδεύεται και γελάει. Φτάνοντας στο Συνταγμα είδαμε και το μνημείο του Αγνωστου στρατιώτη και της λύθηκε και η απορία για τη διαφορά αγάλματος και μνημείου.
Φτάσαμε πολύ γρήγορα στο Ακροπόλ που ήταν γεμάτο! Αφού καθίσαμε στις θεσεις μας ξεκίνησε η παράσταση. Ο Σαββόπουλος αφηγείται ένα παραμύθι που είναι βασισμένο στην Κοσμογονία του Ησιοδου. Παρόλο που η ιστορία αυτή είναι πολύ τρομακτική, το κείμενο ήταν πολύ απλά γραμμένο, εξηγόντας το μύθο της κοσμογονίας συνοπτικά, απλά κ πολύ λυρικά ωστε τα παιδια να καταλαβαίνουν κ να εντυπωσιάζονται.

«Στην αρχή ήταν νύχτα. Η νύχτα ήταν η αρχή. Κι ένας μεγάλος άνεμος σηκώθηκε και χώθηκε βαθιά μέσα στη νύχτα και τότε η νύχτα, λες κι ήτανε πουλάκι, γέννησε ένα αυγό. Ενα ασημένιο αυγό...»

Στη σκηνή εναλάσσονται εντυπωσιακά εφέ, χορευτικά, ξυλοπόδαροι, χορευτές, γιγάντιες κούκλες και μια πολύ ατμοσφαιρική παιδική χορωδία.


Η Άννα κάποιες φορές φοβόταν αλλα από ότι μου είπε της άρεσε. Με ρώταγε αν είναι αλήθεια αυτά, αν υπάρχουν τιτανες, πώς στέκονται οι ξυλοπόδαροι και δεν πέφτουν και αν ο Κρόνος είναι και άνθρωπος εκτός από Πλανήτης,....
Το παραμύθι διήρκησε μια ώρα και στη συνέχεια ο Σαββόπουλος είπε τα τραγούδια του, όπου όλοι οι χορευτές και τα παιδιά της χορωδίας χορεύουν στη σκηνή, δίνοντας μια αίσθηση πάρτυ.

Προς το τέλος προσκαλούνται και τα παιδιά που είναι θεατές και χορεύουν όλοι μαζί. Πέφτει χαρτοπόλεμος, μπαλλόνια, σαπουνόφουσκες.... μαγεία! ειδικά στα μάτια των παιδιών

Κατά την έξοδο από το θέατρο και πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, κάναμε μια στάση στο καμαρίνι του Νιόνιου όπου υπέγραψε στην Αννα το πρόγραμμα
"Στην Αννα με το γλυκό όνομα"

Θέατρο: Μήλα, ζάχαρη, κανέλα!

"Μήλα, ζάχαρη, κανέλα!" στο Θέατρο Φούρνος

Την παραμονή των Φώτων η Άννα ήθελε να προσκαλέσει στο σπίτι μας, μια φίλη της γιαγιάς της, η κα Κόννυ. Η γιαγιά της είπε ότι δεν μπορεί να έρθει τόσο πρωί, μια και χτες είχε πάει στο θέατρο και θα είναι κουρασμένη. η Άννα απάντησε με παράπονο "εγω δεν έχω πάει ποτέ στο θέατρο" ... και σαν να είχε δίκιο. Εχει πάει μόνο μια φορα πέρισυ, που τη θυμαται πολύ αποσπασματικά μια και ήταν πολύ μικρή. Τότε είχαμε πάει στο "ένας καινουργιος θαυμαστός κόσμος" και της άρεσε πολύ.

Φετος, αφού το ψάξαμε αρκετά, μας είπαν ότι η πιο ωραία παράσταση μεταξύ αλλων αξιόλογων είναι το "Μήλα, ζάχαρη, κανέλα" στο θέατρο Φούρνος.

Πήγαμε, και περάσαμε τέλεια!! της Αννας της άρεσε παρα πολύ, εμένα ακόμα περισσότερο!! Σε πολλά σημεία γέλασα τόσο με τις ατάκες των ηθοποιων όσο και με τον αυθορμητισμό των παιδιών

Πολύ όμορφη ιστορία, πολύ γλυκό και απλό σκηνικό, χωρίς εφέ και έντονους θορύβους. Η παράσταση ήταν διαδραστική και τα παιδιά συμμετείχαν σε όλη τη διάρκειά της. Οι δύο γλυκύτατες ηθοποιοί (Ευγενία Μαραγκού και Ματίνα Δημητροπούλου) που ξέραν πολύ καλά το παιδικό θέατρο, μια και έδειχναν ιδιαίτερη αγάπη και κυρίως σεβασμό για τα παιδιά. Τα παιδιά απο τον ενθουσιασμό τους, σε αρκετά σημεία φώναζαν και σηκώνονταν στη σκηνή.. πολύ ευγενικά τα κατέβαζαν, τους χαμογελούσαν και δεν ακούστηκε ούτε ένα "σσστ"
Στο τέλος της παράστασης, μας μοιράσαν μηλόπιτα που έφτιαξε η γιαγιά, τη συνταγή της για να τη φτιάξουμε και εμείς σπίτι και στα παιδιά μπαλλόνια!!
Φυγαμε κατενθουσιασμένες!! πάντα τέτοια!!

Θέατρο Σκιων: Καραγκιόζης

Στην παιδική χαρά της γειτονιάς, στήθηκε το σεντόνι. Στο σεντόνι ο γνωστός μας Καραγκιόζης, και η παρέα του, θεατές ολα τα παιδάκια της περιοχής, καραγκιοζοπαίχτης ο πολύ ταλαντούχος κος Μάνθος Αρμπελιάς.
Η εκδήλωση αυτή ήταν στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα Ιπποκράτεια 2009
περάσαμε πολύ ωραία!και του χρόνου!
η Αννα παρατήρησε ότι ο καραγκιόζης είχε πολύ δυνατή φωνή, και ότι είπε μόνο "θα φάμε, θα πιούμε, ..." το "νηστικοί θα κοιμηθούμε" δεν το είπε (άφησε να το πούν οι θεατές)

Εθνικό Θέατρο Ακροβατών της Κίνας

Εθνικό Θέατρο Ακροβατών της Κίνας

Σήμερα το απόγευμα πήγαμε στο θέατρο Badminton και είδαμε το Εθνικό Θέατρο Ακροβατών της Κίνας. Περάσαμε πολύ ωραία, και η Αννα ξετρελλάθηκε στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο μέρος βαρέθηκε και ήθελε να χορεύει μόνη της και να τραγουδάει (ευτυχώς ήσυχα και χαμηλόφωνα-ωστε να μη μας διώξουν).

Δεν ήμουν σίγουρη αν είναι η ηλικία της για ένα τέτοιο show, γιατί απαιτείται πολύωρη ακινισία και προσήλωση που δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσε να ακολουθήσει.
(σε αυτή τη φωτογραφία είμαστε στην έξοδο, όπου προσπαθεί να κάνει φιγουρα, αλλα το χασμουρητό την εμποδίζει ) Αποφάσισα να προσπαθήσω και δεν το μετάνιωσα. Από εκείνη την ημέρα προσπαθεί να κάνει διάφορα ακροβατικά, είτα μόνη της είτε με τον μπαμπά της, και του δίνει και οδηγίες για το πώς θα πετύχει το νούμερο :)

Ευχαριστούμε πολύ το σάιτ http://www.familyclub.gr που μας έδωσε αυτήν την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτήν την πολύ ωραία παράσταση.
Για όποιον δεν ξέρει, το σάιτ αυτό αφορα γονείς και έχει πολύ ενδιαφέροντα θέματα για αυτά που μας αφορούν όλους μας και τα παιδιά μας. Μια βόλτα από κει θα σας πείσει

Θέατρο: ένας καινουργιος θαυμαστός κόσμος - 1η φορά της Άννας στο Θέατρο

Πήγαμε χθες και είδαμε το Ένας καινούριος θαυμαστός κόσμος , στο Θέατρο ARTIKA στο Μοσχάτο
Η Αννα είχε μείνει προσηλωμένη! της άρεσε μου φαίνεται, αν και δεν πρέπει να κατάλαβε τα πάντα.
Κριυική από τη σκοπιά του γονέα:
Θετικά:
Μου άρεσε πολύ η ηθοποιός, η φωνή της, η δομή του θεάτρου που είχε έναν "προθάλαμο" που κάθονται παιδια και γονείς και ζωγραφίζουν και πίνουν καφέ - μη φανταστείτε 4-5 άτομα χωραγαν, το περιεχόμενο της παράστασης, p φωτισμός, τα σκηνικά το κουστούμι της, η ιδέα της αναπαράστασης με κουκλοθέατρο
Αρνητικά:
Δε μου άρεσε η μουσική γιατί ήταν πολύ "ηλεκτρονική", σε 2 σημεία της παράστασης είχε μια προβολή - απεικόνιση στον τοίχο, που δε μου άρεσε καθόλου (μου φάνηκε φτωχό).

Από κει και πέρα, μου αρεσε που είδα την Αννα να παρακολουθεί ένα "δρώμενο" αγνοώντας τους δίπλα που σηκωνονταν και μιλούσαν

Anna as eccetera

Εσάς τα παιδιά σας παθαίνουν πόρωση με θεάματα στην τηλεόραση? η Αννα έχει πάθει πλάκα με το DVD του Musical του Andrew Lloyd Webber "Cats". Δεν έχω αντίρρηση με το περιεχόμενο αλλά με τη συχνότητα θέασης. Δε σχολιάζω το πόσες φορες το έχω δει και ότι ξέρω όλους τους ρόλους απ'εξω. Ετοιμη για το broadway είμαι!!
Μάλιστα έναν συγκεκριμένο ρόλο τον συμπαθεί ιδιαίτερα. Αυτόν της Εccetera. Στο πρώτο βιντεάκι φαίνεται η orignal (συγγνώμη για την ποιότητα, αλλά το τραβάω εγώ με τη φωτογραφική μηχανή από την τηλεόραση και ακούγεται και η Αννα από μέσα που ουρλιάζονιαουρίζει). Στο δευτερο βιντεάκι η Αννα την παριστάνει και στο τρίτο είναι σε φάση μικρότερης πόρωσης (χωρίς τρεξιμο)!






Τελευταία ευτυχώς τα χριστουγεννιάτικα στολίδια εχουν κλέψει την προσοχή της, αλλά που και που το θυμόμαστε.