Ο Δημήτρης 2 ετών και 5 μηνών - Αποθηλασμός

Σήμερα ο Δημήτρης γίνεται 2 ετών και 5 μηνών.
Έχει καταφέρει τόσα πολλά, έχει αρχίσει και μιλάει
Παίζει με τα ζωάκια του, πολύ ώρα! μόνος του
Έχει αρχίσει και έχει αίσθηση του φόβου και ό,τι κάνει πια το σκέφτεται.

και ναι, ήρθε αυτή η ώρα, η ώρα που και ο Δημήτρης θα έπαιρνε το δρόμο του και θα σταματούσε να ζητάει γάλα.
Ξεκίνησε από τα Χριστούγεννα, μεσολάβησαν αδιαθεσίες, στιγμές έντασης, κούραση και  φάσεις στρες. Άλλες φορές ξαναγύρισε, άλλες φορές το αντιμετώπισε μόνος του, χωρίς να ζητάει στήθος.
Είμαι άντας (λέει), όχι άλλο γάλα (λέει)
κάτι ξέρει.

Αυτη η φωτογραφία είναι τραβηγμένη 8 Δεκεμβρίου, πριν 3 μήνες ακριβώς.Όταν ξεκίνησε να μην έχει τόσο ενδιαφέρον για το στήθος. Τώρα σχεδόν 2,5 χρονών το έχει αποφασίσει.
Τα καταφέραμε τελικά

Ο αποθηλασμός μας

Από τις 6 Μαρτίου 2012, η Ερατώ (21 μήνων) δεν έχει θηλάσει. Πιστεύω ότι έχει έρθει το τέλος αυτής της υπέροχης σχέσης, μια σχέση που ξεκίνησε αμέσως μόλις γεννήθηκε πηγαίνοντας με τη δική της θέληση προς το στήθος μου… από τότε ήμασταν αχώριστες. Προτιμούσε το γάλα της μαμάς περισσότερο από οποιοδήποτε δελεαστικό έδεσμα, και όταν τη ρώταγαν πιο γάλα είναι πιο ωραίο, έλεγε «μαμάς». Στην αρχή η μόνη της πηγή θρέψης, στη συνέχεια συνοδευτικά και τώρα προς το τέλος μόνο για να ηρεμήσει, να χουχουλιάσει, να ξεκουραστεί, να βαρεθεί, να κάνουμε αγαπούλες, να με νιώσει κοντά της.

Εκείνη φαίνεται έτοιμη, ίσως και πιο έτοιμη από εμένα. Ενώ ήταν απόφαση πιο πολύ δική μου παρά δική της, φαίνεται να το δέχεται πιο καλά από μένα. Στην αρχή μου ζήταγε «γαλά» (με τόνο στη λήγουσα), της έλεγα ότι η μαμά δεν έχει πια γάλα, αλλά έχει πολλές αγκαλιές, και κλαίγοντας μου έλεγε «γκαλιά»… μετά από μια μέρα δε μου ζητάει καθόλου. Μόνο καμιά φορά μου λέει «γκαλιά εκεί» και μου δείχνει την πολυθρόνα που συνήθως θήλαζε.

Είναι συγκινητικό, το μωρό μου το μικρό μου Ερατάκι μεγάλωσε, ωρίμασε και τόσο εύκολα δέχτηκε την απόφασή μου να αποθηλάσουμε. Δε με έχει πια ανάγκη, τουλάχιστον όχι τόσο άμεσα…

Σε ευχαριστώ Ερατώ μου για το ταξίδι αυτό που κάναμε μαζί, ατέλειωτης αγάπης και στοργής, με έκανες να νιώθω πολύ χρήσιμη και πήρα πολύ ζεστασιά!

Θα ’μαι δίπλα σου, δίνοντάς σου άπειρες αγκαλιές, χωρίς γαλά, στεγνές… αλλά πολύ ζεστές!