Το δέντρο που έδινε

Ενα πολύ όμορφο παραμύθι αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες που νιώθουν έτσι:

Μια φορά κ ένα καιρό ήταν μια μηλιά και αγαπούσε ένα αγοράκι.
και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της κ τα έπλεκε στεφανι και έπαιζε.
σκαρφάλωνε στον κορμό της και έκανε κούνια στα κλαδιά της και έτρωγε μήλα.
και όταν το αγόρι κουραζόνταν αποkoιμιόταν στον ίσκιο της.
και το αγόρι αγαπούσε τη μηλια..παρα πολύ.
και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

μα πέρασαν χρόνια.
και το αγόρι μεγάλωσε.
και πολλες φορές η μηλιά έμενε μοναχή.
τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλια κ η μηλιά είπε:
- έλα, αγορι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου απο κάτω και να σαι ευτυχισμένο
-είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω, είπε το αγόρι.
-θέλω να αγοράσω πράγματα και να περάσω καλα. θέλω λεφτά. μπορείς εσύ να μου δώσεις τα λεφτά που χρειαζομαι;
-λυπάμαι, είπε η μηλιά, δεν έχω λεφτα, έχω μονάχα φύλλα κ μήλα.
πάρε τα μήλα μου και πουλησε τα, αγόρι.
και τότε το αγόρι, σκαρφάλωσε στη μηλια , μάλεψε ΟΛΑ τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

μα το αγόρι έκανε πολύ καιρο να φανεί ξανά. και η μηλιά ήταν λυπημένη.
ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε και η μηλια τρεμούλιασε απο την χαρά της και είπε:
-έλα αγόρι, σκαρφάλωσε στον κορμό μου, να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου ,να σαι ευτυχισμένο.
-δεν έχω καιρό να σκαρφαλώνω στα δέντρα, είπε το αγόρι. θέλω ένα σπίτι που να μου δίνει ζεστασιά, θέλω γυναίκα και παιδιά. μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;
-εγώ δεν έχω σπίτι, είπε η μηλιά, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χρίσεις ένα σπίτι και να σαι ευτυχισμένο.
και έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της μηλιας και τα πήρε μαζί του.
και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

μα το αγόρι έκανε πολύ καιρο να φανεί ξανά και όταν ξαναγύρισε η μηλιά απο τη συγκίνησε μπορεσε μόνο να ψιθυρίσει:
-έλα αγόρι, έλα να παίξεις.
-είμαι πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίξω, είπε το αγόρι. θέλω μια βάρκα να με πάρει μακρυά . μπορεις να μου δώσεις μια βάρκα;
-κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα, αγόρι, έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να σαι ευτυχισμένο.
και το αγόρι έκοψε τον κορμό της, έφτιαξε μια βάρκα και έφυγε μακριά.
και η μηλιά ήταν ευτυχισμενη ... μα όχι πραγματικά.

και ύστερα απο πολύ καιρο το αγόρι ξαναγύρισε.
- λυπάμαι αγόρι, μα δε μου απέμεινε τίποτα να σου δώσω, είπε η μηλιά. δεν έχω μήλα
-τα δόντια μου δεν έιναι πια για μήλα, είπε το αγόρι.
-δεν έχω κλαδια, δεν μπορείς να κάνεις κούνια..
-είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κουνια, είπε το αγόρι.
-δεν έχω κορμό, δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις..
-είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώσω
-λυπάμαι, αναστέναξε η μηλιά. μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι...μα δεν μου απόμεινε τίποτα πια. δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. λυπάμαι...
-δεν θέλω και πολλά τώρα πια, είπε το αγόρι, μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. είμαι πολύ κουρασμένος.
-τότε, είπε η μηλιά, και ίσιωσε όσο μπορούσε τον κορμό της, τότε, ένα γέρικο κουτσουρο είναι ότι πρέπει για να κάτσεις και να ξαποστάσεις. έλα, αγόρι, κάτσε. κάτσε και ξεκουράσου
και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε
και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...

"Το δέντρο που έδινε",
ΣΕΛ ΣΙΛΒΕΡΣΤΑΪΝ
Εκδόσεις "ΔΩΡΙΚΟΣ"
Μετάφραση: ΧΑΪΔΩ ΣΚΑΠΕΤΖΗ
Yπάρχει και στο youtube με πολύ ωραία εικονογράφηση: http://www.youtube.com/watch?v=zupqg3n0d7k