ο Νίκος

Από το Μάϊο που ήρθαμε στην Κω, η Αννα έχει πολύ μεγάλη αδηναμία σε ένα αγοράκι από την πολυκατοικία. Μένει από πάνω μας και περνάμε πολλές ωρες μαζί, το πρωί πάμε στη θάλασσα το απόγευμα παίζουν στην είσοδο της πολυκατοικίας και το βράδυ μπορεί να πάμε όλοι μαζί βόλτα
Η Άννα θέλει να παίζει μόνο μαζί του, θέλει την αποκλειστικότητα και περνάει πολύ ωραία κάνοντας ότι και αυτός. Την έχει μάθει κατακόρυφο, να περπατάει με άνεση στα τέσσερα, της έχει μεταφέρει την αγάπη του για σαύρες, αράχνες και δεινόσαυρους (της έχει χαρίσει και μερικά), και τις γνώσεις του για τα ζώα.
Ολη την ώρα με ρωτάει πού είναι, τί κάνει, πότε θα έρθει; έχει πάει στη θάλασσα, έχει φάει, ο Νίκος τώρα κοιμάται; έκανε μπάνιο; κτλ. Εγω τον χρησιμοποιώ για να της δώσω ένα κίνητρο αν θέλω να κάνει κάτι, πχ ο Νίκος τρώει πολύ τις φακές, έλα να φας και εσύ μια κουταλιά που σου έχει απομείνει. Αν της πώ στη θάλασσα να βάλει καπέλο, θα βεβαιωθεί ότι ο Νίκος φοράει και μετά θα βάλει και εκείνη
Πολλές φορές η αγάπη της του είναι κουραστική. Θέλει να του πιάσει το χέρι και εκείνος δε θέλει, θέλει να παίξουνε ενω εκείνος νυστάζει, θέλει να κάτσει δίπλα του, ενώ δεν έχει χώρο, θέλει να ξαπλώσει στην ξαπλώστρα που ξάπλωσε αυτός.

Αννούλα μου, ελπίζω να είσαι πάντα τόσο δοτική και εγκάρδια με τους φίλους σου, και να κάνεις τόσο καλούς φίλους. Γιατί οι παιδικοί φίλοι έχουν άλλη χάρη, είναι η ανεκτίμητη κληρονομιά μας και τους κρατάμε μια ζωή