Για της Αγίας Άννας, σα δώρο για την Άννα διαλλέξαμε... Disney on Ice
Ευχαριστώ πολύ το talcmag για την προσφορά ενός μέρους από τα εισητήρια
Αποφάσισα να της το παρουσιάσω ως έκπληξη και έστησα ολόκληρο σκηνικό, για το οποίο θα σας μιλήσω στο επόμενο ποστ.
Πήγαμε λοιπόν στο Disney on Ice στο ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσουμε την πρώτη παράσταση στην Αθήνα.
Η παράσταση ήταν στις 20.00. Επειδή στην περιοχή είχε και το snow land και αυτά τα μεγάλα mall επί της κηφισίας, κάναμε από το δακτύλιο της Νερατζιώτισσας μέχρι την εισοδο του γηπέδου μπάσκετ... 40 λεπτά!
Ευτυχώς η παράσταση δεν άρχισε στην ώρα της αλλά στις 20.30 και δε χάσαμε σχεδον καθόλου.
Να σας πω πρώτα τα Θετικά και μετά τα Αρνητικά
Το show ήταν πολύ φαντασμαγορικό, με πλούσιες στολές, κουστούμια, αρκετοί παγοδρόμοι, ο φωτισμός οπως έπρεπε καλά συγχρονισμένος και τα παιδιά έμειναν με το στόμα ανοιχτο!
Δηλαδή ήταν ακριβώς το show που βλέπεις στην Disneyland (μόνο που εκεί είναι ή τσάμπα ή στο 1/3 της τιμής που δίνεις εδώ).
Οι ιστορίες ήταν ακριβώς οι ίδιες με τους διαλόγους, τη μουσική και τις φωνές των ηθοποιών που βλέπεις στα DVD. Δηλαδή κάναν μόνο ένα κόψε ράψε. Δε γράψαν τίποτα από την αρχή. Δηλαδή λίγο από το DVD της ωραίας κοιμωμενης, λίγο από το DVD του frozen, της Ραπουνζέλ κοκ. Αυτό ήμουν έτοιμη να το βάλω στα αρνητικά αλλα τα κορίτσια μου είπαν ότι τους άρεσε πολύ που ήξεραν τα λόγια και δε θα ήθελαν να είναι κάτι καινούργιο.... περί ορέξεως...
Τα Αρνητικά:
(έχω πολλά)
Ταξιθέτριες
Φάουλ Νο 1: Μας οδήγησαν σε πρώτη φάση στις θέσεις μας. Αφού καθίσαμε παρατήρησα ότι δεν είχαν καμία σχέση με το σχεδιάγραμμα-κάτοψη γηπέδου που είχα δεις στο σπίτι όταν τα έκλεινα. Τη φώναξα και της λέω "είστε σίγουρη ότι είναι εδω τα εισητήριά μας ;", τα κοιτάει και μου λέει "αχ όχι είστε 2 διαζώματα πιο κάτω.... Να σημειώσω εδω, ότι ήμουν με το Μήτσο αγκαλιά, είχα στο ένα χέρι την τσάντα μου και στο άλλο την Ερατώ, στην πλάτη μια τσάντα με ομπρέλες και το νου μου στην Άννα που ερχόταν ξωπίσω μου. Οποτε αφού μας πάει στη σειρά που έπρεπε να κάτσουμε, μου δείχνει τις 3 θέσεις αντιδιαμετρικά του διαδρόμου που είμασταν και μου λεει "Βλέπετε εκείνες τις τελευταίες θέσεις; εκεί πρέπει να πάτε.... πηγαίντε από όπου σας βολεύει". Το γιατί δε με πήγε από τον δίπλα διάδρομο δεν το έμαθα ποτέ, επίσης δεν κατάλαβα τί ρόλο έπαιζε εκείνη εκεί αφού εγω θα έκανα αυτό που με βολεύει. Η παρουσία της εκεί ήταν για να μου δείξει εκείνη τι με βολεύει.... Φυσικά δεν μπορούσα να σηκώσω μια σειρά θεατές για να πάω από την άλλη πλευρά να κάτσω, ξανα ανέβηκα πάνω και ξανακατέβηκα από το σωστό διάδρομο, υπόσχοντας στον εαυτό μου ότι την επόμενη φορά δε θα ξαναζητήσω τη βοήθεια ταξιθέτριας.
Φάουλ Νο2: Το ζευγάρι που ήταν δίπλα μου με το παιδάκι τους, είχαν αρχικά κλείσει εισητήρια στα πολύ οικονομικά, και αφού ήρθαν και δεν εμειναν ευχαριστημένοι από εκεί που ήταν οι θέσεις τους πήγαν στο ταμείο, τα επιστρέψαν και τα αλλάξαν με τα πιο ακριβά. Το κρατάμε αυτό. Καποια στιγμή κάποιος ρώτησε την ταξιθέτρια αν μπορούσε να αλλάξει θέση και να πάει να κάτσει μπροστά. Η ταξιθέτρια του απάντησε ότι μπορεί να το κάνει αρκεί να μην ενοχλήσει .... Αυτό ήταν μεγάλο λάθος της κατά τη γνώμη μου. Θα μπρούσε άνετα ο διπλανός μου να πάει να ζητησει τα λεφτά του πίσω αφού είχε τη δυνατότητα να κάτσει χωρίς να αναβαθμίσει το εισητήριο του. Η ταξιθέτρια έπρεπε να απαντήσει "όχι δε γίνεται αυτό" και να τον αφήσει τον πατέρα να πάρει εκείνος την απόφαση για το τί θα κάνει, όχι να έχει και την έγκρισή του "θεάτρου"
Πωλητές
Οπως είναι γνωστό, εγώ δηλαδή το ήξερα και γιαυτό είχα κάνει ολόκληρο deal με τα παιδιά μεσα στο αυτοκίνητο καθώς ερχόμασταν. Υπάρχουν πωλητές που τριγυρνούν στις θεσεις στο διάλειμμα και πουλάνε διάφορα, πχ ποπ κορν με το μίκυ, μαλλί της γριάς με το κεφάλι του Όλαφ κτλ κτλ. Η τιμή τους είναι μια κοροιδία. Πχ για ένα σακουλάκι ποπ κορν που πατάει σε ένα τσαντάκι μικυ η τιμή ήταν 9 ευρώ... Φυσικά, αφού υπάρχουν πελάτες.... καλά κάνουν και τα βάζουν τόσο.
Πού πήγε η ατμόσφαιρα ;
Το γήπεδο του μπάσκετ, είναι γήπεδο του μπάσκετ (γμτ). Δεν μπορει να μεταφέρει ατμόσφαιρα όπως ένας χώρος που είναι θέατρο. Ο άλλος μιλάει στο κινητό, τρώει, πίνει καφέ, βγάζει φωτογραφίες με φλας, έχει μπροστά σου ανοιχτό το τάμπλετ και παίρνει βίντεο (επιτρέπεται να βιντεοσκοπείς αλλα δεν παύει να είναι ενοχλητικό) ανοίγει το κουτάκι της κοκα κόλα που εντάξει δεν ειναι ότι σε ενοχλεί πολύ, όπως σε μια θεατρική παράσταση, αλλά η μαγεία χάνεται
Σε γενικές γραμμές, ήταν ωραίο δεν το μετανοιωσα.
Είναι καλό να βλέπουν τα παιδιά κάτι τέτοιο μια και δεν έχου με στην Ελλαδα μόνιμη σκηνή πατινάζ (δεν ξέρω αν υπάρχει αλλού). Αν έχεις την ευκαιρία να πας στη Disneyland να το προτιμήσεις. Μακάρι του χρονου να γίνει τουλάχιστον στο Μπάντμιντον
Ευχαριστώ πολύ το talcmag για την προσφορά ενός μέρους από τα εισητήρια
Αποφάσισα να της το παρουσιάσω ως έκπληξη και έστησα ολόκληρο σκηνικό, για το οποίο θα σας μιλήσω στο επόμενο ποστ.
Πήγαμε λοιπόν στο Disney on Ice στο ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσουμε την πρώτη παράσταση στην Αθήνα.
Η παράσταση ήταν στις 20.00. Επειδή στην περιοχή είχε και το snow land και αυτά τα μεγάλα mall επί της κηφισίας, κάναμε από το δακτύλιο της Νερατζιώτισσας μέχρι την εισοδο του γηπέδου μπάσκετ... 40 λεπτά!
Ευτυχώς η παράσταση δεν άρχισε στην ώρα της αλλά στις 20.30 και δε χάσαμε σχεδον καθόλου.
Να σας πω πρώτα τα Θετικά και μετά τα Αρνητικά
Το show ήταν πολύ φαντασμαγορικό, με πλούσιες στολές, κουστούμια, αρκετοί παγοδρόμοι, ο φωτισμός οπως έπρεπε καλά συγχρονισμένος και τα παιδιά έμειναν με το στόμα ανοιχτο!
Δηλαδή ήταν ακριβώς το show που βλέπεις στην Disneyland (μόνο που εκεί είναι ή τσάμπα ή στο 1/3 της τιμής που δίνεις εδώ).
Οι ιστορίες ήταν ακριβώς οι ίδιες με τους διαλόγους, τη μουσική και τις φωνές των ηθοποιών που βλέπεις στα DVD. Δηλαδή κάναν μόνο ένα κόψε ράψε. Δε γράψαν τίποτα από την αρχή. Δηλαδή λίγο από το DVD της ωραίας κοιμωμενης, λίγο από το DVD του frozen, της Ραπουνζέλ κοκ. Αυτό ήμουν έτοιμη να το βάλω στα αρνητικά αλλα τα κορίτσια μου είπαν ότι τους άρεσε πολύ που ήξεραν τα λόγια και δε θα ήθελαν να είναι κάτι καινούργιο.... περί ορέξεως...
Τα Αρνητικά:
(έχω πολλά)
Ταξιθέτριες
Φάουλ Νο 1: Μας οδήγησαν σε πρώτη φάση στις θέσεις μας. Αφού καθίσαμε παρατήρησα ότι δεν είχαν καμία σχέση με το σχεδιάγραμμα-κάτοψη γηπέδου που είχα δεις στο σπίτι όταν τα έκλεινα. Τη φώναξα και της λέω "είστε σίγουρη ότι είναι εδω τα εισητήριά μας ;", τα κοιτάει και μου λέει "αχ όχι είστε 2 διαζώματα πιο κάτω.... Να σημειώσω εδω, ότι ήμουν με το Μήτσο αγκαλιά, είχα στο ένα χέρι την τσάντα μου και στο άλλο την Ερατώ, στην πλάτη μια τσάντα με ομπρέλες και το νου μου στην Άννα που ερχόταν ξωπίσω μου. Οποτε αφού μας πάει στη σειρά που έπρεπε να κάτσουμε, μου δείχνει τις 3 θέσεις αντιδιαμετρικά του διαδρόμου που είμασταν και μου λεει "Βλέπετε εκείνες τις τελευταίες θέσεις; εκεί πρέπει να πάτε.... πηγαίντε από όπου σας βολεύει". Το γιατί δε με πήγε από τον δίπλα διάδρομο δεν το έμαθα ποτέ, επίσης δεν κατάλαβα τί ρόλο έπαιζε εκείνη εκεί αφού εγω θα έκανα αυτό που με βολεύει. Η παρουσία της εκεί ήταν για να μου δείξει εκείνη τι με βολεύει.... Φυσικά δεν μπορούσα να σηκώσω μια σειρά θεατές για να πάω από την άλλη πλευρά να κάτσω, ξανα ανέβηκα πάνω και ξανακατέβηκα από το σωστό διάδρομο, υπόσχοντας στον εαυτό μου ότι την επόμενη φορά δε θα ξαναζητήσω τη βοήθεια ταξιθέτριας.
Φάουλ Νο2: Το ζευγάρι που ήταν δίπλα μου με το παιδάκι τους, είχαν αρχικά κλείσει εισητήρια στα πολύ οικονομικά, και αφού ήρθαν και δεν εμειναν ευχαριστημένοι από εκεί που ήταν οι θέσεις τους πήγαν στο ταμείο, τα επιστρέψαν και τα αλλάξαν με τα πιο ακριβά. Το κρατάμε αυτό. Καποια στιγμή κάποιος ρώτησε την ταξιθέτρια αν μπορούσε να αλλάξει θέση και να πάει να κάτσει μπροστά. Η ταξιθέτρια του απάντησε ότι μπορεί να το κάνει αρκεί να μην ενοχλήσει .... Αυτό ήταν μεγάλο λάθος της κατά τη γνώμη μου. Θα μπρούσε άνετα ο διπλανός μου να πάει να ζητησει τα λεφτά του πίσω αφού είχε τη δυνατότητα να κάτσει χωρίς να αναβαθμίσει το εισητήριο του. Η ταξιθέτρια έπρεπε να απαντήσει "όχι δε γίνεται αυτό" και να τον αφήσει τον πατέρα να πάρει εκείνος την απόφαση για το τί θα κάνει, όχι να έχει και την έγκρισή του "θεάτρου"
Πωλητές
Οπως είναι γνωστό, εγώ δηλαδή το ήξερα και γιαυτό είχα κάνει ολόκληρο deal με τα παιδιά μεσα στο αυτοκίνητο καθώς ερχόμασταν. Υπάρχουν πωλητές που τριγυρνούν στις θεσεις στο διάλειμμα και πουλάνε διάφορα, πχ ποπ κορν με το μίκυ, μαλλί της γριάς με το κεφάλι του Όλαφ κτλ κτλ. Η τιμή τους είναι μια κοροιδία. Πχ για ένα σακουλάκι ποπ κορν που πατάει σε ένα τσαντάκι μικυ η τιμή ήταν 9 ευρώ... Φυσικά, αφού υπάρχουν πελάτες.... καλά κάνουν και τα βάζουν τόσο.
Πού πήγε η ατμόσφαιρα ;
Το γήπεδο του μπάσκετ, είναι γήπεδο του μπάσκετ (γμτ). Δεν μπορει να μεταφέρει ατμόσφαιρα όπως ένας χώρος που είναι θέατρο. Ο άλλος μιλάει στο κινητό, τρώει, πίνει καφέ, βγάζει φωτογραφίες με φλας, έχει μπροστά σου ανοιχτό το τάμπλετ και παίρνει βίντεο (επιτρέπεται να βιντεοσκοπείς αλλα δεν παύει να είναι ενοχλητικό) ανοίγει το κουτάκι της κοκα κόλα που εντάξει δεν ειναι ότι σε ενοχλεί πολύ, όπως σε μια θεατρική παράσταση, αλλά η μαγεία χάνεται
Σε γενικές γραμμές, ήταν ωραίο δεν το μετανοιωσα.
Είναι καλό να βλέπουν τα παιδιά κάτι τέτοιο μια και δεν έχου με στην Ελλαδα μόνιμη σκηνή πατινάζ (δεν ξέρω αν υπάρχει αλλού). Αν έχεις την ευκαιρία να πας στη Disneyland να το προτιμήσεις. Μακάρι του χρονου να γίνει τουλάχιστον στο Μπάντμιντον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου