Βγαλαμε το κάγκελο στην κούνια! Ναι λοιπόν, κάναμε ακόμα ένα βήμα, αποδεικνύωντας ακόμα μια φορά πως η βρεφική ηλικία έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Από δω και μπρος το κρεβάτι εχει μόνο ένα κάγεκλο από την πλευρα του τοίχου (που είναι θέμα χρόνου πια και αυτό να φύγει) αφήνοντας στην Αννα περιθώριο να σηκώνεται και να ξαπλώνει όποτε εκείνη θέλει. Εγω γιατί συγκινούμαι καθε φορά που κάνουμε πρόοδο;; να χαίρομαι δεν έπρεπε;
Και ένα γλυκό φιλάκι για καληνύχτα χωρίς να πρέπει να κάνω βουτιές
4 σχόλια:
Τι μου θυμίζεις...
Τι γλυκό κοριτσάκια και τι γλυκειά μανούλα!!!
Καλώς ήρθατε στην παρέα μας!
Επειδή σε άλλη ανάρτηση διάβασα ότι την πήγες θέατρο κι ενθουσιάστηκε, σου προτείνω να την πας στο ΜΟΛΥΒΕΝΙΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ στο Θέατρο Τέχνης! Είναι μαγικό και κυρίως ΔΕΝ κοροϊδεύει τα πιτσιρίκια.
Ευχαριστώ για τις προτάσεις!! θα την ακολουθήσω με την πρώτη ευκαιρία!
Δημοσίευση σχολίου