Απογευματινή βόλτα

Αυτό που  μου αρέσει στην Κω (among others) είναι ότι οι βόλτες είναι πολύ εύκολες. Από τη στιγμή που θα σκεφτείς να πας βόλτα, χρειάζεσαι μόνο μισή ώρα μέχρι να'σαι εκεί που θέλεις. Μέσα σε αυτό το μισάωρο, έχεις κανονίσει την παρέα, έχεις ετοιμαστεί και έχεις διανύσει και την απόσταση για να πας.

Ετοιμες για βόλτα

Ολα είναι σε απόσταση ποδηλατάδας, ή πεζής βόλτας, τα αυτοκίνητα είναι λιγοστά στα σημεία που περπατάει ο κόσμος και λόγω αυτού οι ανησυχίες περιορίζονται, η πόλη σφίζει ζωής, και τα παιδιά βρίσκουν παντού παρέα.

Από το σπίτι που μένουμε τώρα, μεχρι το κέντρο της Κω, σε όλο το μήκος του δρόμου έχει παράλληλα ποδηλατόδρομο, πολύ όμορφα διαμορφωμένο. Το παιδί μπορεί να κάνει ανεμπόδιστα ποδήλατο και εμείς δεν ανησυχούμε τόσο

Κάνει και χωρίς χέρια...

Σε κάποιο σημείο του λιμανιού, πληθαίνουν οι πεζοί και η Αννα κατεβαίνει από το ποδήλατο και το πάει περπατώντας
Μου θύμιζει το ποίημα του Ελύτη:

Το δρόμο πλάϊ στη θάλασσα περπάτησα, που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα

Η πλατεία αυτή, δεν είναι η μεγάλη πλατεία της Κω, αλλα μια μικρότερη δίπλα στον πλάτανο του Ιπποκράτη. Εχει συντριβάνι που είναι πόλος έλξης για τα πιτσιρίκια και χώρο για ποδηλατάκι. Είχαμε καιρό να πάμε. Το καφεδάκι μας ήταν επιεικώς χάλια αλλα η Αννα καταευχαριστήθηκε το παγωτό φράουλα που παρήγγειλε.

Η Ερατώ κοιμόταν στο καρότσι της σχεδόν σε όλη τη διαδρομή και την ώρα που καθόμασταν. Δεν ξύπνησε ούτε για να φάει, που συνήθως ξυπνάει όταν φτάνουμε εκεί που πάμε, και σταματάει το καρότσι

Ο σερβιτόρος δε, είχε μια ιδιαιτερότητα στην ομιλία του και η Αννα το παρατήρησε (δυστυχώς) και μας είπε όχι τοσο διακριτικά
- Ο κύριος μιλάει αγγλικά!! και είπε "πεθ της αν θέλει θιροπάκι "

Ευτυχώς ο κύριος δε μας άκουσε, ούτε μας είδε που είχαμε ξελιγωθεί στα γέλια :)

Περνάμε πολύ ωραία τελικά... και όσο σκέφτομαι ότι προβληματιζόμουν αν έπρεπε να έρθω...