Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Αναρρίχηση

Της Άννας της αρέσει πολύ η αναρρίχηση τόσο εντός σπιτιού (και τρεμοπαίζει η καρδιά της μάνας που δε θέλει να απαγορεύσει αλλα δεν είναι και ήσυχη) όσο και εκτός.
H παιδική χαρά της γειτονιάς μας έχει ένα μικρό κομμάτι με λαβές που τα παιδιά σκαρφαλώνουν και αυτό συνάρπαζε τη μικρή μου από προπερισυ... Μια μέρα της είπα ότι υπάρχει ένας μεγάλος τοίχος που πάνε τα παιδιά και σκαρφαλώνουν υπό καθοδήγηση δασκάλου και από τότε με ρωταγε σχεδόν καθημερινά πότε θα πάμε...
ήρθε λοιπόν η ώρα
και πήγαμε στο the wall
η Άννα έκανε 1 ώρα μάθημα με έναν πολύ συμπαθητικό και υπομονετικό νεαρό, τον Περικλή.
Ήταν πολύ γλυκός μαζί της και όλο της έλεγε να ξεκουράζεται (ναι καλά...)




Ο χώρος είναι πολύ όμορφος και καθαρός, τηρούνται με ευλάβια οι κανόνες ασφάλειας και έχει διάφορες "πίστες" από πολύ πολύ εύκολη ως κεκλιμένη, οροφή κτλ κτλ.

Στην πίστα που ήταν κεκλιμένη δυσκολεύτηκε και δεν πήγε πολύ.. ο Περικλής την έκαν κούνια και λέγαν ότι είναι ο Ταρζάν ΑΑΑΑΑΑΑ!!




Φύγαμε κατενθουσιασμένοι.
Αν δεν ήταν μεγάλη η απόσταση θα'μασταν εκεί κάθε μέρα





 Η αναρρίχηση μου άρεσε και εμένα σαν σπορ. Μαθαίνει τα παιδιά ότι με τη σωστή προσπάθεια, μεθοδικότητα και με καλή στήριξη, μπορούν να πετύχουν το στόχο τους όσο και ψηλά και αν είναι!!

2 σχόλια:

yogamama είπε...

αψογο ζηλευω.που ειναι αυτο Αννουλαςμαμ?

efi είπε...

αχ παναγια μου...............μπραβο στην κορη σου
αυτη την διαιτα σου θελω οπωςδηποτε