Ο παραμυθάς των παιδικών μου χρόνων

Ο παραμυθάς των παιδικών μου χρόνων στο διαδίκτυο!Ο κατά κόσμον Νίκος Πιλάβιος έχει site και πολύ χάρηκα που βρήκα αυτό το blog. Μου θύμισε και την εκπομπή Ουράνιο Τόξο, και το Φώντα Λαδοπρακόπουλο τον μεταιωρολόγο!! αντε γέλασα λιγάκι γιατί με τις φωτιές εχω ψυχοπλακωθεί

H κοινωνική Αννα

Της αρέσει πολύ να κάνει παρέες. Αυτό φαίνεται πιο πολύ στη θάλασσα που βρίσκει πολλά παιδάκια, με πολλά παιχνίδια, συνδυασμός που τρελλαίνει την Αννα!
Δεν την ενδιαφέρει καθόλου που βρισκόμαστε εμείς, δεν κοιτάει καθόλου πίσω της, πάει και παίρνει τα φτυαράκια των άλλων παιδιών και παιζει. Συνήθως φροντίζει και για την ανακατανομή των παιχνιδιων μια και δεν βρίσκει πάντα τον σωστό κάτοχο κατά την επιστροφή των παιχνιδιών.
Φυσικά, τα δικά της παιχνίδια δεν της προκαλούν κανένα ενδιαφέρον, τα κουβαλάμε όμως για τα άλλα παιδάκια της παραλίας που έχουν την ίδια ιδιοσυγκρασία!

Letting go as children grow

Πηρα αυτό το βιβλίο:
Letting Go As Children Grow
The Benefits of Relaxed Parenting for You and Your Child
της Deborah Jackson. Εχω διαβάσει λίγο, αλλα έχω πραγματικά εντυπωσιαστεί, είναι και ότι αυτή η φιλοσοφία διαπαιδαγωγησης μου ταιριάζει. Μέχρι πριν κάνω δικό μου παιδί έβλεπα κάποιες μητέρες που ακολουθούσαν ένα τρόπο διαπαιδαγώγησης πολύ "ελευθερο", χωρίς να είναι στο μισό μέτρο από το παιδί συνέχεια. Τότε πιστευα ότι είναι απλώς στην κουλτούρα του κάθε λαού, μια και οι μητέρες αυτές συνήθως ήταν ξένες. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό βλέπω πόσο σωστό είναι να αφήνεις στο παιδί να εχει το χωρο του, και να σε αναζητά μόνο του όταν χρειάζεται. Σα γονιός οφείλεις να είσαι εκεί για να βοηθήσεις όποτε σου ζητηθεί. όχι a priori. .... πολλά θα μάθω!

Επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο

Απο χτες το πρωί έχουν έρθει σπίτι μας τα ξαδερφάκια!! η Αννα είναι πολύ χαρούμενη και παίζει συνέχεια μαζί τους. Τα ξαδερφάκια μας είναι 3 ο Δημήτρης, ο Νίκος και η Ευθυμία (με σειρά εμφάνισης στον κόσμο). Δεν έχω ρωτήσει ακόμα τους γονείς τους για το αν μπορώ να βάλω φωτογραφίες γι'αυτό δεν τους βλέπετε.
Σημερα πήγαμε όλοι μαζί επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο. Αν και ήταν πολύ κουραστικό και η ζέστη ήταν αφόρητη (μια και αποφασίσαμε να πάμε πρωί), ήταν πολύ ωραία εμπείρία που τα παιδάκια ειδικά τα άφησε έκπληκτα μεγάλη έπληξη έδειχνε και η Αννα! Ολο εδειχνε με το δαχτυλό της, και γέλαγε στα ζώα. Τους έκανε και "κχχ" που στη γλώσσα της είναι το "ψτ" που κάνουμε στις γάτες.
Είδαμε χελώνες, διάφορων ειδών πουλιά, ζέβρες, αγριο κάτσικα, αγριο γούρουνα, πόνυ, λιοντάρια, μαϊμούδες, τσιτάχ, χιμπατζήδες, ελάφια, καμηλοπάρδαλη κτλ
Θα ξαναπάμε σίγουρα.

Ο ύπνος στους 14 μήνες

Μετά από 1 χρόνο, και παραπάνω, η Αννα κοιμάται από μόνη της. Χωρίς καρότσι, χωρίς στήθος, χωρίς κούκλες χωρίς τίποτα, κανένα βοήθημα πλην των νανουρισμάτων. Τα ξυπνήματά της έχουν ελαττωθεί κατά πολύ (ίσως και να μην ξυπνήσει καθόλου μέσα στη νύχτα) και ο μοναδικός λόγος που ξυπνάει (απ'οτι πιστεύω), είναι για να πιεί νερό.
Αντε λοιπόν, θα κοιμηθούμε και εμείς...

Hooray for Headbands

Βρήκα ενα πολύ ευκολο πατρόν από τη heather bailey και ένα φανταστικό ύφασμα και έφτιαξα για την Αννα μια κορδέλα που είναι σταθερός ο φιόγκος και μπαίνει με λάστιχο ώστε να μην χρειάζεται να την κυνηγάω για να της τη δέσω κάθε φορά
Σε αυτή τη φωτογραφία η άννα είναι εν ώρα απογευματινού γιαουρτιού

όταν βρω χρόνο (κάτι που έτσι όπως το βλέπω δεν πρέπει να είναι και πολύ κοντά) θέλω να φτιάξω ένα φάκελο για χαρτιά όπως φαίνεται σε αυτό το blog

My next project will be this folder Looking forward to having some free time

Παράκληση

Κάνοντας μια βόλτα στα άπειρα τραγουδια που έχω στον υπολογιστή μου έπεσα πάνω σε ένα παλιό αγαπημένο cd. Είναι πραγματικά μαγικό πόσο σε ταξιδεύουν τα τραγουδια δεν είναι? Το τραγουδάω στην Αννα για νανουρισμα (δε θέλω σχόλια)

Παράκληση

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Περπάτησα πάρα πολύ
και τα φτερά μου τα 'χω χάσει.
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν' την ψυχή μου να πετάξει...
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει...
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Είναι η καρδιά μου μια αυλή
σ' ένα κελί που όλο μικραίνει.
Μα εσύ που έχεις το κλειδί
έλα και πες μου το "γιατί"...
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει,
το όνειρό μου ξαποσταίνει...
Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει.
Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει...
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,
τραγούδησέ τες να χαρείς...
Μ' ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Το πιο δημιουργικό Σαββατοκύριακο είναι αυτό που περνάς με το μωρό