Επανήλθαμε στα κανονικά μας

Όσο καιρό είμασταν στην Αθήνα και η Άννα έμενε ώρα με τη γιαγιά και τον παππού, λίγο μας κακομαθαίναν. πχ η γιαγιά αναλάμβανε και έκανε παραπάνω δουλειές από ότι έπρεπε, με αποτέλεσμα η Αννα να το εκμεταλεύεται και να θέλει επαναπαύεται στην αδυναμία της γιαγιάς. Ήθελε να την ταϊσει η γιαγιά, να την ντύχει η γιαγιά, να της φέρει η γιαγιά νερό, να της φέρει άλλη μπλούζα να βάλει, κτλ κτλ
Ευτυχώς ξέρει ότι εγω δεν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά (και δε θέλω) και όταν είμαστε μόνες μας δεν έχει "παράλογες" απαιτήσεις.
Εχει "θυμηθεί" και τρώει μόνη της πάντα, σε όλα τα φαγητά, εκτός από τις φορές που βιαζόμαστε ή που βλεπει άλλο παιδάκι να το ταϊζουν.
Βάζει το σκαμπώ στο ντουλάπι δίπλα, παίρνει ποτήρι, το βάζει στο τραπέζι, ανοίγει το ψυγειό, βάζει το χυμό, γεμίζει το ποτήρι και παίρνει και ένα καλαμάκι και το βάζει στο ποτήρι. Το φέρνει στο σαλόνι, το αφήνει στο τραπέζι μέχρι να κάτσει και το παίρνει και πίνει. Νιώθει και περήφανη και με ρωτάει
-Πώς το έκανα μόνη μου;; πού το ξέρω;; 

Σήμερα για πρώτη φορά, ξάπλωσα το μεσημέρι χωρίς να τη "βάλουμε" για ύπνο. Την άφησα μόνη της στο δωμάτιο και την παρακάλεσα να κάνει ησυχία. Παλιότερα της είχε αφηγηθεί και η γιαγιά της ότι και εγω όταν ήμουν μικρή, έτσι έκανα και έπαιζα μόνη μου στο δωμάτιό μου. Εκατσε λοιπόν στο δωμάτιό της και έπαιζε με τα playmobil. Που και πού ξεχνόταν και με φώναζε ¨Μαμάάααα δεν μπορώ να κλείσω το κουτί" ... της υπενθύμιζα ότι κοιμάμαι και δε θελω να μου μιλάει και όλα εντάξει.
Αργότερα κουράστηκε και έβαλε τη πυτζάμα της (την μπλουζίτσα ξέχασε να τη βγάλει έβαλε από πάνω τη πυτζάμα) και ξάπλωσε ....

Πολύ με βολεύει αυτό.. μακάρι να το συνεχίσει και μετά τον ερχομό του νέου μέλους