Νομίζω ότι για μια μαμά είναι πολύ συγκηνιτικό να βλέπει τα παιδιά της να παίζουν! η Αννα και η Ερατώ έχουν αρχίσει να περνάνε λίγη ώρα μόνες τους, ειδικά τα πρωινά περιμένοντας να πάμε στη θάλασσα.
Αυτό δεν ξεκίνησε αυθόρμητα, αλλά μετά από παρότρυνση δική μου, να κάτσουν μέσα στο δωμάτιο για να μπορέσω να μαζέψω λίγο το χαμό από το υπόλοιπο σπίτι...
ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο δωμάτιο που βρίσκονται, άλλοτε θυμώνω, και άλλοτε συγκινούμαι...
η Αννα με το αγαπημένο της παιχνιδάκι που η Ερατώ της το δάγκωσε και γεμίσαμε αλεύρι που έχει μέσα... αυτή η φωτογραφία είναι ένα μικρό μνημόσυνο (:)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου