Σήμερα πήγα προσκεκλημένη με μια πολύ ιδιαίτερη ομιλία!
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Υπάρχει ένας χώρος στο Χαλάνδρι που λέγεται I love dyslexia. Εκεί λοιπόν, παιιδά με δυσλεξία και όχι μόνο μαθαίνουν Αγγλικά με έναν καινοτόμο τρόπο που ποτέ τους φυσικά, δεν είχαν γνωρίσει στο παρελθόν. Το σχολείο εκεί είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών... Είναι αυτές οι φωτογραφίες που βλέπεις σε κάτι chain letters για το πώς εργάζονται οι υπάλληλοι της google... ε κάτι τέτοιο.
Με φοβερό design, πολύχρωμοι με ιδιαίτερη αισθητική αλλα και πολύ οικείοι χώροι. Ενιωθα σαν να θέλω να βγάλω τα παπούτσια μου και να περπατήσω στα χαλιά, αλλα ταυτόχρονα να σκαρφαλώσω και στους τοίχους! και όσο σκεφτόμουν ότι είναι ...φροντιστήριο.... αλλα όχι από αυτά που ξέρουμε ένα πολύ διαφορετικό! Οπως διαφορετικά είναι τα παιδιά με δυσλεξία. Εκεί έμαθα ότι δεν είναι κάποια αναπηρία η δυσλεξία. Μάλλον ήξερα ότι δεν είναι αναπηρία, αλλα νόμιζα ότι είναι κάποιο "λάθος" που έχει συμβεί στον εγκέφαλο των ατόμων που την έχουν... μια λάθος σύνδεση... έλα που δεν είναι έτσι... η ομιλία της Αγγελικής Παππά ήταν διαφωτιστικότατη!
Ο εγκέφαλος είναι χωρισμένος σε δύο ημισφαίρια, το δεξί και το αριστερό. Αυτά τα δύο μπορεί να συνεργάζονται αλλά είναι τελείως διαφορετικά. Η Αγγελική μας είπε πολύ αναλυτικά τις διαφορες και τις ομοιότητες, Δείτε τί συγκράτησα εγω, με κίνδυνο να τα υπεραπλουστεύω:
Το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι υπεύθυνο για όλα τα πρέπει, το διάβασμα, η οργάνωση, τα κουτάκια, το πρόγραμμα, η λεπτομέρεις, η παπαγαλία, η ασφάλεια, ο φόβος, το άγχος, το εγω,
Το δεξί από την άλλη είναι η τέχνη, το πολύχρωμο, η ζωγραφιά, το εμείς, η εκδρομή, η διαφορετικότητα, η ονειροπόληση, η εικόνα!
Σκεφτείτε λοιπόν ένα παιδί με κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο, που του μιλάει η δασκάλα και εκείνο κοιτάει από το παράθυρο, όχι επειδή τη "γράφει" αλλα επειδή προσπαθεί να κάνει αυτά που του λέει εικόνα, πώς το αντιμετωπίζει το σύστημα!!! Σαν παιδί που χαζεύει, που δυσκολεύεται που ... δεν μαθαίνει!
Αυτο το απλό και τοσο όμορφο πράγμα είναι λοιπόν η δυσλεξία, που στις μέρες μας και παλιότερα στον κόσμο των δασκάλων - χαρτογιακάδων ήταν κάτι ασχημο, ενώ το αντίθετο, δηλαδή οι άνθρωποι που είχαν ανεπτηγμένο το αριστερό ημισφαίριο δεν τους έλεγε κανείς αμουσους... ή και να τους έλεγε δεν εξετάζονταν στο σχολείο για αυτό!! Παρεμπιπτόντως η λέξη αυτή (δυσλεξία) πρέπει να επαναπροσδιορισθεί! Αυτο το "δυς-" πολύ με χαλάει!
Εφυγα βυθισμένη στις σκέψεις. Κατέληξα πολύ νωρίς , από την αρχή της ομιλίας. ότι (δυστυχώς) είμαι στο 80% των ανθρώπων που έχουν ισχυρό το αριστερό ημισφαίριο, αλλα δίνω ευκαιρίες και στο δεξί μου!
αυτό πρέπει να κάνουμε και στα παιδιά μας. Εχουμε πολλές πιθανότητες (8/10) να έχουμε παιδιά με ανεπτυγμένο αριστερο, ας τους "εκπαιδεύσουμε" να ασκούν και το δεξί.. Και εσείς γονείς που ανήκετε στους "δεξιούς" απολαυστε το ταξίδι στο όνειρο δίπλα σε τόσο φωτισμένους ανθρώπους βάζοντάς τους λίγο σε σειρά που τους είναι τόσο δύσκολο!
και φυσικά πάλι ακούστηκε η υπερτατη συμβουλή, το Α και το Ω των απανταχού παιδαγωγών, αυτό που πρέπει να λέω στον εαυτό μου πάντα...
"να ακούω χωρίς να μιλάω.... "
 |
| η ομιλία έγινε σε αυτόν τον πανέμορφο χώρο! τί λέτε μοιάζει με γραμματεία φροντιστηρίου; |
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Υπάρχει ένας χώρος στο Χαλάνδρι που λέγεται I love dyslexia. Εκεί λοιπόν, παιιδά με δυσλεξία και όχι μόνο μαθαίνουν Αγγλικά με έναν καινοτόμο τρόπο που ποτέ τους φυσικά, δεν είχαν γνωρίσει στο παρελθόν. Το σχολείο εκεί είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών... Είναι αυτές οι φωτογραφίες που βλέπεις σε κάτι chain letters για το πώς εργάζονται οι υπάλληλοι της google... ε κάτι τέτοιο.
Με φοβερό design, πολύχρωμοι με ιδιαίτερη αισθητική αλλα και πολύ οικείοι χώροι. Ενιωθα σαν να θέλω να βγάλω τα παπούτσια μου και να περπατήσω στα χαλιά, αλλα ταυτόχρονα να σκαρφαλώσω και στους τοίχους! και όσο σκεφτόμουν ότι είναι ...φροντιστήριο.... αλλα όχι από αυτά που ξέρουμε ένα πολύ διαφορετικό! Οπως διαφορετικά είναι τα παιδιά με δυσλεξία. Εκεί έμαθα ότι δεν είναι κάποια αναπηρία η δυσλεξία. Μάλλον ήξερα ότι δεν είναι αναπηρία, αλλα νόμιζα ότι είναι κάποιο "λάθος" που έχει συμβεί στον εγκέφαλο των ατόμων που την έχουν... μια λάθος σύνδεση... έλα που δεν είναι έτσι... η ομιλία της Αγγελικής Παππά ήταν διαφωτιστικότατη!
 |
| Τα παιδιά μπορούν να διαβάζουν σε περιβάλλον... (μη) φροντιστηριακό! όσο θέλουν όχι μόνο τις μέρες που έχουν μάθημα αλλα όποτε θέλουν, και φυσικά όχι μόνο αγγλικά αλλά ό,τι θέλουν |
Ο εγκέφαλος είναι χωρισμένος σε δύο ημισφαίρια, το δεξί και το αριστερό. Αυτά τα δύο μπορεί να συνεργάζονται αλλά είναι τελείως διαφορετικά. Η Αγγελική μας είπε πολύ αναλυτικά τις διαφορες και τις ομοιότητες, Δείτε τί συγκράτησα εγω, με κίνδυνο να τα υπεραπλουστεύω:
Το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι υπεύθυνο για όλα τα πρέπει, το διάβασμα, η οργάνωση, τα κουτάκια, το πρόγραμμα, η λεπτομέρεις, η παπαγαλία, η ασφάλεια, ο φόβος, το άγχος, το εγω,
Το δεξί από την άλλη είναι η τέχνη, το πολύχρωμο, η ζωγραφιά, το εμείς, η εκδρομή, η διαφορετικότητα, η ονειροπόληση, η εικόνα!
Σκεφτείτε λοιπόν ένα παιδί με κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο, που του μιλάει η δασκάλα και εκείνο κοιτάει από το παράθυρο, όχι επειδή τη "γράφει" αλλα επειδή προσπαθεί να κάνει αυτά που του λέει εικόνα, πώς το αντιμετωπίζει το σύστημα!!! Σαν παιδί που χαζεύει, που δυσκολεύεται που ... δεν μαθαίνει!
Αυτο το απλό και τοσο όμορφο πράγμα είναι λοιπόν η δυσλεξία, που στις μέρες μας και παλιότερα στον κόσμο των δασκάλων - χαρτογιακάδων ήταν κάτι ασχημο, ενώ το αντίθετο, δηλαδή οι άνθρωποι που είχαν ανεπτηγμένο το αριστερό ημισφαίριο δεν τους έλεγε κανείς αμουσους... ή και να τους έλεγε δεν εξετάζονταν στο σχολείο για αυτό!! Παρεμπιπτόντως η λέξη αυτή (δυσλεξία) πρέπει να επαναπροσδιορισθεί! Αυτο το "δυς-" πολύ με χαλάει!
Εφυγα βυθισμένη στις σκέψεις. Κατέληξα πολύ νωρίς , από την αρχή της ομιλίας. ότι (δυστυχώς) είμαι στο 80% των ανθρώπων που έχουν ισχυρό το αριστερό ημισφαίριο, αλλα δίνω ευκαιρίες και στο δεξί μου!
αυτό πρέπει να κάνουμε και στα παιδιά μας. Εχουμε πολλές πιθανότητες (8/10) να έχουμε παιδιά με ανεπτυγμένο αριστερο, ας τους "εκπαιδεύσουμε" να ασκούν και το δεξί.. Και εσείς γονείς που ανήκετε στους "δεξιούς" απολαυστε το ταξίδι στο όνειρο δίπλα σε τόσο φωτισμένους ανθρώπους βάζοντάς τους λίγο σε σειρά που τους είναι τόσο δύσκολο!
και φυσικά πάλι ακούστηκε η υπερτατη συμβουλή, το Α και το Ω των απανταχού παιδαγωγών, αυτό που πρέπει να λέω στον εαυτό μου πάντα...
"να ακούω χωρίς να μιλάω.... "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου