Πικάσο για παιδιά

Το φθινόπωρο ειναι μελαγχολικό, όπως και να το κάνουμε, είναι σαν τέλος εποχης. Το βιώνω αυτό πολύ ! Πρέπει να ομολογήσω ότι τα παιδιά με βοήθησαν να το ξεπεράσω και αυτό. Μεγαλώνοντας (εγώ) βλέπω ότι τα παιδιά με μαθαίνουν περισσότερα πραγματα απο οτι τους μαθαινω εγω. Οπότε μέσα από τα μάτια τους ειδα ότι ο Σεπτέμβρης δεν είναι το τέλος του καλοκαιριού και της ξεγνοιασιάς, αλλά η αρχή του σχολείου, της νεας αρχής, της ευκαιρίας για μάθηση και δημιουργία.
Τα παιδιά το έχουν εμφυτο αυτό. Το "σύστημα" λίγο τους το αλοιώνει αλλα ο ρόλος του γονιού είναι να φιλτράρει το σύστημα. Αρκετά με την πολυλογία (τί με έπιασε πάλι)
Στο θέμα μας.
Επειδή τα πρωτοβρόχια ήρθαν πρώιμα φέτος, μας δόθηκε η ευκαιρία να μαζευτούμε και να ... δημιουργήσουμε...
Φέτος θα ασχοληθούμε λίγο με τη ζωγραφική. Στο σχολείο το εκπαιδευτικό σύστημα λίγο αμελεί την τέχνη (επειδή δε σε βάζει στο πανεπιστήμιο.... μη σχολιάσω) αλλά τα παιδιά την έχουν ανάγκη οποτε το κενό αναπληρώνεται στο σπίτι.

Εψαξα αρκετά για να βρω κάποια Ιστορία Της Τέχνης για παιδιά.
Επεσα σε κάποια ενδιαφέροντα site και σε κάποια ενδιαφέροντα βιβλία.
Ξεκινήσαμε ένα ζωγράφο γνώριμο από παλιά, τον Πικάσο

και τί να πεις στα παιδιά για τον Πικάσο;
Πολλά: εγω αυτό που διάλλεξα να πω για να μην τα μπλέξω με ορολογίες, χρονολογίες που σε κανέναν δεν αρέσουν, ότι ήταν ένας ζωγράφος διαφορετικός, ότι το ωραίο είναι υποκειμενικό και ότι μπορεί κάτι να είναι όμορφο και ταυτόχρονα να διαφέρει. Οτι αν έχεις άλλη άποψη πρέπει να χαράξεις την πορεία σου και οι άλλοι να σε ακολουθήσουν, ότι συχνά δε χρειάζεται να πηγαίνεις με το ρεύμα αλλά να κάνεις τη διαφορά! και πολλά άλλα ... μεταφρασμένα σε λόγια παιδικά

Είδαμε κάποιους από τους πίνακες του Πικάσο και είπαμε να φτιάξουμε το δικό μας με χαρτοκολλητική. Κόψαμε μύτες και μάτια και συμφωνήσαμε ότι ένα πρόσωπο δεν είναι ανάγκη να έχει δύο μάτια, και ότι η μύτη μπορεί να αλλάξει θέση... ή και τα μαλλιά... ούτε η συμετρία είναι σημαντική όλα είναι φλου

Και ιδού το αποτέλεσμα: