 |
| φωτο: Χαμόγελο του παιδιού |
Την ημέρα που εξαφανίστηκε η Ανυ είχαμε πάει σε ένα φιλικό σπιτι. Γυρνώντας η κόρη μας παρατήρησε τις επιγραφές της Αττικής οδού ότι ένα παιδάκι είχε εξαφανιστεί.
Την καθησύχασα ότι θα βρεθεί και ότι συνήθως έτσι γίνεται, οι εξαφανίσεις είναι τις πιο πολλές φορές ενδο-οικογενειακές και ευτυχώς στη χώρα μας οι περισσότερες έχουν καλό τέλος..
(μια στατιστική που τελευταία φοβάμαι ότι αλλάζει).
Όταν καταλάβαμε ότι αυτή η ιστορία έχει κάτι πολύ ύποπτο και μυστηριώδες το αποκρύψαμε τεχνηέντως. Φυσικά συνέχισε να ρωτάει και η απάντηση ήταν ότι δεν έχουμε ακούσει κάτι άρα μάλλον όλα καλά (σημ; στο σπίτι δε βλέπουμε τηλεόραση, μόνο μπάλα - Ολυμπιακό).
Σήμερα δε σας κρύβω ότι τρέμω στην ιδέα ότι πρέπει να απαντήσω σε διάφορες ερωτήσεις, τί θα έχει μαθει στο σχολείο;; τί θα έχει φτάσει στα αυτιά της;
πώς ένα παιδάκι μπορεί να διαχειριστεί κάτι που εγώ δεν μπορώ;;
Με χαρά είδα στο site του Χαμόγελου του Παιδιού ότι σε λίγη ώρα θα κάνουν μια μεγάλη συζητηση σχετικά με αυτό το θέμα.
Συντονιστείτε εδω:
3 σχόλια:
Καλησπέρα!
Το ίδιο αναρωτιόμουν ακριβώς.
Τι λες στα παιδιά που έχουν δει όλο αυτό το διάστημα την καρτέλα εξαφάνισης; Δύσκολα θέματα να διαχειριστείς.
Εμεις παλι βλεπουμε τηλεοραση...οσον αφορα στις ειδησεις, τους αφηνω και βλεπουν...αργα ή γρηγορα θα το κανουν, δεν θελω να κρυβω την πραγματικοτητα, μια και δεν ζουμε σε κοσμο αγγελικα πλασμενο.Οσα μπορω τους τα εξηγω και μαλιστα τους μιλω για τους κινδυνους και για τα αποτελεσματα...για να τους προφυλαξω...
Ευαγγελία μου πραγματικά το βίντεο είναι πολή χρήσιμο!! Δεν υπάρχουν λόγια για αυτό που έγινε...δεν σταματώ να σκέφτομαι αυτό το παιδί...Νοιώθω ένα σύμπλεγμα οργής- θλίψης- πόνου και θυμού... Μακάρι να γίνει η αφορμή να ταρακουνηθούμε όλοι και να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερα σε θέματα που αφορούν την παιδική κακοποίηση...
Δημοσίευση σχολίου