Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Εκτός ορίων

Υπάρχουν κάτι μέρες σαν τη σημερινή... τόσο μα τόσο δύσκολες...σαν να έχουν βαλθεί να σε τρελλάνουν τα πιτσιρίκια...
Η Αννα σήμερα, έχει κάνει ό,τι μπορεί για να με τσιτώσει, να με θυμώσει, να με τσαντίσει.
Εχει σκορπίσει όλους τους μαρκαδόρους εδω και εκεί, έχει ρίξει στο χαλί χρυσόσκονη, έχει κολλήσει τσίχλες στην ντουλάπα, παίρνει το physiomer και αντί να το βάλει στη μύτη της το πιέζει και χύνεται κάτω, έχει σπάσει στολίδια του σπιτιού, έχει βγάλει έξω συρτάρια και το περιεχόμενό τους, χτυπάει την Ερατώ κάνοντας ένα μεγάλο δυνατό παλαμάκι που καταλήγει στα δύο μάγουλα της Ερατώς... δηλαδή... έλεος... στην προσπάθειά μου να μην της φωνάξω .... με πιάνουν τα κλάμματα....
Αλλα ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη μέρα, υπάρχουν και καλές στιγμές

Η Ερατώ, ό,τι και αν περάσει, όση παρενόχληση και αν υποστεί, αγαπάει πολύ την Αννα και την κοιτάει μέσα στα μάτια, της κάνει κούκου τσά και γελάει με την ψυχή της όταν βλέπει την Αννα να τρέχει








7 σχόλια:

sstamoul είπε...

Ρε συ είναι πολύ γλύκα! Και οι δυο τους, να τις χαίρεσαι και πάντα να γελάνε!

Σοφία είπε...

Υπομονηηηηηηηηηηη φιλεναδα...Ειπαμε, ειναι δυσκολο να εισαι (σωστος) γονιος (χαχαχα κοιτα ποια μιλαει-απο το πρωι μαλωνω και φωναζω στον Κ.-ουφ!).

eudokia είπε...

αχ,αυτές οι μέρες!!!!!πόσο σε καταλαβαίνω!!

Unknown είπε...

Σας ευχαριτώ πολύ για τη συμπαράσταση και τα καλά σας λόγια

___ είπε...

Ααααχ πόσο σε νιώθω να'ξερες...

efi είπε...

ti na πω μια απο τα ιδια και εμεις σημερα
κλαινε και τα 2 απο το πρωι
ποσο ειναι η μικρη καλε και μπουσουλαει?
εμενα ειναι 7 μηνων ο μικρος και κανει βαρελακια στο πατωμα

Ρεβεκκα είπε...

Αυτες οι μερες οι δυσκολες ειναι η καθημερινοτητα μου.Ο Κ. 4 χρονων σε λιγο ανακαλυπτει κ μια καινουρια αταξια.φιλια κ δεν ξερω τι αλλο...υπομονη παντως δεν λεω γιατι εγω την χανω συχνα...φιλια...