 |
| φωτο από : kolivas.de |
Marathon in Athens! The Authentic
Χθές ήταν ο Μαραθώνιος στην Αθήνα. Φέτος για πρώτη χρονιά τον παρακολούθησα πολύ στενά
πρώτον και κυριότερον γιατί τρέχαν δύο φίλοι μας. Ο Θέμης και ο Στέφανος. Τερμάτησαν και οι δύο με πολύ καλό χρόνο. Εχουμε κι άλλη φίλη, τη Μαρία που φέτος δεν έτρεξε, αλλά συνήθως τρέχει. και άλλες δύο φίλες μου από το φόρουμ. Α! και από τη δουλειά δύο συνάδελφοί μου τρέχουν στο Μαραθώνιο... Αναρωτιέμαι αν παλιότερα ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που συμμετείχαν σε αυτόν τον αγώνα ή έχει γίνει μόδα τελευταία. Βοηθάει και η τεχνολογία, σήμερα με ένα απλό δωρεάν πρόγραμμα στο κινητό σου έχεις προσωπικό προπονητή, που συμβουλεύει καταγράφει κτλ. Σίγουρα για κάποιους έχει γίνει μόδα αλλά μακάρι να γίνονται μόδα τέτοιες συνήθειες που κάνουν καλό, γιατί δεν είναι μόνο η σωματική άσκηση, είναι και η προετοιμασία.
Οι φίλοι μας, που σας είπα στην αρχή, έχουν φοβερή αυτοπειθαρχία. Εχουν πάντα στο μυαλό τους την προπόνηση και πάντα βρίσκουν χρόνο για αυτή. Ο,τι δηλαδή δικαιολογία βρίσκω εγω για τον εαυτό μου για να μην πάω να περπατήσω μια ώρα, για αυτούς δεν υπάρχει. Και μεταξύ μας, έχουν πολύ πιο δύσκολο πρόγραμμα από το δικό μου. Δουλεύουν πάρα πολλές ώρες, σε πολύ απαιτητικές δουλειές και τρέχουν για να ...ξεκουραστούν! Αυτό ειλικρινά δεν το χωράει το μυαλό μου. Πάμε για φαγητό ένα βραδυ πχ και εκείνοι την άλλη μέρα αντί να κοιμηθούν μια ωρίτσα παραπάνω, σηκώνονται από τα αξημέρωτα και πάνε και τρέχουν! Πάμε για μπάνιο το καλοκαίρι και ξεκλέβουν μια ώρα πριν να πάνε για τρέξιμο...
Χθες ζήλεψα! ήθελα να είμαι από την άλλη μεριά της τηλεόρασης, να είμαι μια από τους χιλιάδες που στήθηκαν στην γραμμή της εκκίνησης. Μέχρι εκεί πάει το όνειρό μου!
Συγχαρητήρια φίλοι μας, Στέφανε, Θέμη... και πόσοι άλλοι, μας συγκινήσατε οικογενειακώς - στην κυριολεξία. Μπράβο σας όχι μόνο για τον αγώνα αλλά για όλες τις θυσίες και που βαζετε τον εαυτό σας σε πρόγραμμα και πειθαρχία. Αυτό ζηλεύω.
Δίνω όμως μια υπόσχεση. Του χρόνου να είμαι λίγο πιο κοντά... όχι να τρεχω αλλα να έχω κάνει κάποια βήματα προς τα κει.
3 σχόλια:
Δεν είναι καθόλου δύσκολο! Πίστεψε τα λόγια μιας fortysomething μαμάς! Και για του λόγου το αληθές...
http://myfortysomethingworld.wordpress.com/2014/11/10/%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%8E-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BE%CF%89-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF/
Η εμπειρια μου απο χθες: ενας κλεισμενος λαιμος απο τς φωνες και μια εχω μελανια στη δεξια παλαμη, 4 ωρες χειροκροτουσα!!! Τελικα ειναι ωραια φαση και το να εισαι θεατης!
Μια μεγαλη ομαδα υποστηριξης λιγο πριν την Ηρωδου Αττικου, στηθηκαμε εκει και χειροκροτουσαμε απο τον πρωτο στις 11 και κατι μεχρι τις 3 παρα. Ηταν τρομερα εντυπωσιακο να βλεπεις δρομεις να περπατανε, να πονανε και να τους δινουμε τοση εμψυχωση που να βρισκουν τη δυναμη να ξανατρεξουν, ενιωθα λες και ετρεχα εγω εκεινη τη στιγμη!
Εχω τρεξει 4 μαραθωνιους, αλλα επρεπε να γινω θεατης για να συνειδητοποιησω τη δυναμη των μαραθωνοδρομων, το σφιξιμο των δοντιων στον πονο, στο ενεργειακο αδειασμα, τη χαρα τους και τη λαχταρα τους για ενα μπραβο, για ενα χειροκροτημα, την ανταποδωση με ενα σφιγμενο χαμογελο-οσο μπορει να βγει τετοιες ωρες- με ενα νευμα ακομα, τη συγκινηση τους, τα δακρυα στα ματια, ολα αυτα τα βιωσα τοσο εντονα τοσες ωρες, γιατι ο μαραθωνιος ειναι ακριβως αυτο, τα συναισθηματα, η υπερβαση, ο πονος, η παλη, η λυτρωση.
Συγχαρητηρια στους φιλους σου Ευαγγελια. Ελπιζω του χρονου να ξαναειμαι αναμεσα τους!
Μαρια
Είναι πραγματικά υπεροχη εμπειρία. Του χρόνου ελπίζω να είμαι και εγω εκει. Σαν θεατής παντα!!!
Δημοσίευση σχολίου