25η Μαρτίου 2011

Και μετά την γιορτή στο σχολείο και την απαγγελία των ποιημάτων, ήρθε και η ημέρα της παρέλασης.

Ραντεβού στις 10.00 στο ηρώον. Πανηγυριός, κατάθεση στεφάνων, τήρηση ενός λεπτού σιγής και παρέλαση. 

Μαζί μας ήταν και η αγαπημένη μας φίλη και μέλλουσα νονά της Ερατώς Άνσυ που μοιράστηκε και τη συγκίνηση μαζί μου :) :) 

η νηπιαγωγός μας Κα Έφη με τα κοριτσάκια της

Ευαγγελία και Άννα

παρελαση

 Γυρνώντας στο σπίτι μας περίμεναν γιαγιάδες και λοιποί συγγενείς για να μου ευχηθούν και να γιορτάσουν μαζί μας την ημέρα αυτή.
Η μητέρα του πατέρα μου και η μητέρα της μητέρας μου είναι συνονόματες (Ευαγγελίες) και γιορτάζουν επίσης.

προγιαγιά Λίτσα

προγιαγιά Ευαγγελία

εγω, η μητέρα του πατέρα μου, η μητέρα της μαμάς μου, η μαμά μου και η δίδυμμη αδερφή της η Ηρω

η νονά της Ερατως και κολλητή μου από το πανεπιστήμιο Άνσυ

ο μπαμπάς μου με τον αδερφό του και τη μαμά τους

και του χρόνου να'μαστε καλά και τόσοι πολλοί :) ή ακόμα περισσότεροι

Γιορτή για την 25η Μαρτίου 2011

κατα παράδοση η 25η Μαρτίου στα σχολεία γιορτάζεται 1 μέρα νωρίτερα, στις 24...

Σήμερα λοιπόν, (γενεθλιάζει και η καλή μου Πεθερούλα) πήγαμε στο νηπιαγωγείο για μόνο 1 ωρίτσα 9-10 όπου τα παιδιά με περίσσεια χάρη, σεβασμό και καμάρι είπαν τα ποιήματά τους.
κάποια παιδάκια δε θέλαν, και οι δασκάλες φυσικά σεβάστηκαν τη θέλησή τους και τους επέτρεψαν να απέχουν...
Φορώντας τα καλά τους ρούχα και τα χειροποίητα φέσια, απήγγηλαν ποιήματα, κάναν υπόκληση και  τραγούδησαν τραγούδια
Αν και η απαγγελία ποιημάτων σε κοινό έχει κατηγορηθεί πολλάκοις, δε σας κρύβω ότι συγκινήθηκα πολύ... και καμάρωνα!!

Ιδου

 

 Σαν σήμερα η πατρίδα μας ήτανε σκλαβωμένη 

και των ελλήνων η καρδιά ήτανε πικραμένη

Δεν αντεξε όλοι μαζί χτυπούνε την Τουρκιά

οι Ελληνες δε ζουν ποτέ χωρίς ελευθεριά

(διαβάζοντάς το, η Αννα ήθελε να κάνουμε διάφορες αλλαγές..... μα με τίποτα να μη συμφωνεί.,... η πιο ευστοχή ήταν ότι θα πρέπει να λέει "όλοι μαζί χτυπούσαν και όχι χτυπάνε, γιατί το ποίημα λέει ΣΑΝ σήμερα, και όχι σήμερα.. χεχε)

(και της Ευαγγελίας, ό,τι θυμάται η Αννα)

τότε δεν είχανε σχολεία τα είχανε καταστρέψει όοολα οι Τούρκοι

τα Ελληνόπουλα μάθαιναν λίγα γράμματα από τις Εκκλησιές

Οι Αγαπημένες συμμαθήτριες από αριστερά προς δεξιά Αγγελική, Μακρίνα, Κορίνα και Μάτα

(και της Αγγελικής ό,τι θυμάται η Αννα)

25 του Μαρτιού το αγγελούδι εκείνο κατέβηκε στην Παναγιά της έδωσε τον  κρίνο

και μια ατάκα μπόνους
Μαμά θέλεις να παίξουμε κάτι από τα συντομότερα αν δεν έχεις χρόνο;;
Μαμά το "συντονίσεις " ξέρεις τί είναι;; να παίξουμε μαζί

Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας

Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και μερικές μέρες πριν και μερικές μετά για να το στρογγυλοποιήσουμε πήγαμε στην Κω. Μπορεί ο καιρός να μας τα χάλασε μετά την Κ. Δευτέρα, αλλα περάσαμε πολυ ωραία.
Ευτυχώς μας έκανε πολύ καλές μέρες το τριήμερο και περάσαμε πολύ ωραία. Είδαμε τους φίλους μας και η Αννα έπαιξε με την ψυχή της. Φυσικά ένας καφές στην πλατεία επιβάλλεται.. και όχι μόνο ένας, 2-3-4.... Το Σάββατο πριν είχε στην πλατεία DJ και έπαιζε μουσική και όλοι οι καρναβαλιστές (χεχε) χορεύανε. Είχε και το μπαλέτο διάφορα happenings (χορευτικά και τέτοια).

Ανήμερα Κ. Δευτέρας ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά να βρούμε τραπέζι (κρίση σου λέει) και  βολευτήκαμε με την εύκολη λυση. Είχε πολύ ωραία Σαρακοστιανά, νηστίσιμα και παίξαν και τα παιδιά στην αυλή της ταβέρνας. Η Ερατώ κεράστηκε ταραμοσαλάτα, καρότάκι (από τους γίγαντες), μακαρονάκι κοφτό και φυσικά λαγάνα. Δυστυχώς η ταβέρνα που πήγαμε δεν είχε παιδικό καθισματάκι, παρόλο που στην Κω έχουν σχεδόνο όλες. Βολευτήκαμε με το sling δεμένο σε μια καρέκλα

 

Την Τρίτη μετά την Κ.Δευτέρα ήταν αργία γιατί το νησί γιόρταζε την Επέτειο της ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην υπόλοιπη Ελλάδα (7 Μαρτίου 1948). Οπως παρατηρήσατε, η επέτειος πέφει την ημέρα της Κ. Δευτέρας, αλλα επειδή ο δήμαρχος είναι large!!! μετέφερε τη γιορτή για την Τρίτη. Βεβαια με τόσο κρύο και βροχή η παρέλαση ματαιώθηκε, έγινε μόνο η στρατιωτική (αυτοί δεν τη γλιτώνοουν ποτέ).
Περασαμε πολύ ωραία κ δε λυπηθήκαμε πολύ που φύγαμε γιατί θα ξαναπαμε σύντομα

9 μηνών

4 Μαρτίου γίναμε 9 μηνών....

Βολτίτσα στην παιδική χαρά με τη μαμά και την Άννα

Αυτό το μήνα συνέβησαν πολλές αλλαγές στο κοριτσάκι μου.
Από την αρχή του, ξεκινησε να πιάνεται και να σηκώνεται από διάφορα μέρη, ακόμα και από τον τοίχο. Για πρώτη φορά σηκώθηκε στις 17 Φεβρουαρίου. (8 μηνών και 13 ημερών)

1 μέρα μετα τη μέρα που σηκώθηκα για πρώτη φορά, με τη φιλη μου την  Αθηνά για καφέ στο Παγκράτι

αρχικά μπουσουλούσε μόνο με τα χέρια σέρνοντας τα πόδια για λίγο, (1 μέτρο). Από τότε που πήγαμε στην Κω (1 Μαρτίου) και λίγο πριν κλείσει τον 9ο μήνα, αρχισε να διανύει αποστάσεις και να εξερευνεί το σπίτι.

Ακόμα δεν κάνει πλάγια βήματα. Κρατιέται από ένα σημείο και αν θελήσει να κρατηθεί από άλλο που είναι πιο κάτω, μόνο ταλαντώνεται πάνω κάτω σα μαϊμουδάκι

Της αρέσει να τρωει πολύ και ιδιαίτερα από το φαί το δικό μας. Τρώει σε κομματάκια ψωμί, τυροπιτάκια, τοστάκια (ας ελπίσουμε οτι ο παιδίατρός μας δε διαβάζει το blog μου). Στο φρούτο λίγο έχουμε μείνει πίσω γιατί της αρέσει να τρώει κομματάκια και όχι λιωμένα, οποε περιοριζόμαστε στην μπανάνα και στο μανταρίνι σε τουλάκι.

Για την Άννα λιγωνεται! Τη βλέπει και γελάει! Η Άννα της κάνει "βγαίνει η βαρκούλα" και την τραντάζει με δύναμη και αυτή γελάει και το ευχαριστιέται. Πρέπει να γίνουν πολύ άγρια τα πράγματα για να κλάψει με την Άννα. Αλλα μόλις πλησιάσει απότομα κλείνει τα ματάκια της. Επίσης φοβάται πολύ τις μάσκες.