Η Εκπληξη!!! για τη γιορτή της Άννας

Για τη γιορτή της Άννας θέλαμε κάτι διαφορετικό.

 Ψάχνοντας σε δραστηριότητες και θεατρικές παραστάσεις έπεσα πάνω στο Disney on Ice που έρχεται στην Ελλάδα μόνο για 4 παραστάσεις και σκέφτηκα... Να το εκεί πρέπει να πάμε.
Τις άλλες χρονιές το αποφεύγαμε ή για να το θέσω καλύτερα δεν το είχαμε σε προτεραιότητα αλλα φέτος είπαμε να το δοκιμάσουμε.

Δεν μπορούσε όμως να γίνει έτσι απλά...
Επρεπε να κάνουμε και ατμόσφαιρα... και τί πιο ωραίο από μια σκηνοθετημένη έκπληξη
Την  ημέρα της γιορτής της Άννας της άφησα στο κρεβάτι της μια κάρτα που είχα γράψει με το αριστερό χέρι για να μην καταλάβει το γραφικό μου χαρακτήρα που έλεγε:
"Γειά σου Άννα, είμαι η Ελσα από το FROZEN. Σου εύχομαι χρονια πολλά για τη γιορτή σου... Θα μάθεις νέα μου σύντομα "

Στη συνέχεια, το  σκεπτικό ήταν κάποιος να πάρει την Άννα τηλέφωνο μετά από κάποιες ώρες και να παριστάνει την Άννα από το FROZEN.  Αλλά, σε ποιά φίλη μου να το προτείνω, θα επρεπε να είναι άτομο που δεν έχει μιλήσει με την Άννα, που έχει εξοικείωση με τα ηλεκτρονικά ώστε να μιλήσουμε μέσω mail και να μη γίνουμε αντιληπτές, και να καταλάβει το σκεπτικό μου.
Αμέσως το μυαλό  μου πήγε στην Άσπα. Χωρίς να καθυστερώ της ειπα το σκεπτικό μου και ότι αν θέλει να συμμετέχει... μέχρι να απαντήσει σκεφτόμουν μήπως την υποχρεώνω, μήπως τη βάζω να κάνει  κάτι που θα νιώσει άβολα... κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μήπως ήρθε η απάντηση... ένα τεράστιο ΝΑΙ με πολύ ενθουσιασμό !! Το ραντεβού κανονίστηκε, το σενάριο γράφτηκε και περιμενα το τηλεφώνημα...
-Γειά είσαι η Άννα
(Ναι)
- Χρόνια σου πολλά Άννα, είμαι η Άννα από το FROZEN, πήρες την κάρτα που σου έστειλε η αδερφή μου;
- (Ναι, ηταν στο κρεβάτι μου)
- Ωραία, οι γονείς σου έχουν ετοιμάσει μια έκπληξη για σένα που θα είναι και το δώρο σου. Κάνε υπομονή και αυριο το απόγευμα που θα λάβεις το δώρο σου θα λυθεί και όλο το μυστήριο...

Το τηλέφωνο έκλεισε και αρχήσαν οι ερωτήσεις.
Η Άννα που η λογική της είναι τετράγωνη δεν μπορούσε να καταλάβει και να μαντεψει. Ακόμα και στον ύπνο της είδε την Άννα απο το φρόουζεν να της δωρίζει μια φωτογραφική μηχανή.

Το επόμενο μεσημέρι πέρασε με πολλές ερωτήσεις αλλά επειδή είχε αρχίσει να τη φοβίζει αυτό το μυστήριο της μαρτύρησα ότι έχω τον πλήρη έλεγχο και δεν έχει να φοβάται τίποτα. Εκεί κάπως ηρέμησε, αλλά οι ερωτήσεις συνεχίστηκαν
Θα μου φέρουν κάτι; που θα το βάλουν; στο δέντρο; στο κρεβάτι;  θα πάμε κάπου; εκεί που θα πάμε θα μπορω να τρέξω ; θα έιναι και άλλοι ; άλλοι άγνωστοι ή άλλοι φίλοι μας; ο μπαμπάς ξέρει; η γιαγιά ξερει; (δεν έχουν τελειωμό)

Βάλαμε τα καλά μας και μπηκαμε στο αυτοκίνητο χωρίς να ξέρουνε πού πάμε...
Στο δρόμο πήγα να την πατήσω γιατί εκεί που είχαμε κολλήσει στην κίνηση κάποιος με ρώτησε
 "και εσείς στο Disney on Ice πάτε;;"
 Κατέβασα το τζάμι και του είπα
 "δεν μπορώ να σας πω, είναι έκπληξη για τους πίσω"
 Ευτυχώς τα παιδιά δεν άκουσαν τί μου είπε ακριβώς και δεν μπόρεσαν να καταλάβουν...

Μπήκαμε στο γήπεδο και αρχίσαμε να τρέχουμε στις σκάλες. Ευτυχώς δεν είχε αφίσες, τίποτα πουθενά
αφού ανεβήκαμε πάνω πάνω (εγω τα είχα παίξει με το Μήτσο αγκαλιά, 2 τσάντες και να σέρνω την Ερατώ και η Άννα να τρέχει μπροστά)
Δυνατή  μουσική, μωβ φώτα δυνατά, ο Μίκυ και η Μίνυ χορεύουν με το ρυθμό!!
Της Ερατώς της φεύγει αυθόρμητα ένα ΟΥΑΟΥΥΥΥ!!
η Άννα γουρλώνει τα μάτια της, γυρνάει, με κοιτάει....Μαμά ευχαριστώ!
Ουφ...
Χρόνια πολλά παιδί μου!!