Ο άντρας μου μαζί με τα αδέλφια του είναι τρία παιδιά. Αυτά τα τρία παιδιά έχουν κάνει 10 εγγόνια στη γιαγιά και τον παπού. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που καταφέρνουμε έστω και κάποιες φορές το χρόνο να συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί στο σπίτι της γιαγιάς και του παπού στο χωριό του άντρα μου.
Μπορεί η φασαρία, οι φωνές, οι τσακωμοί να είναι συνεχείς, μπορεί η κούραση (ειδικά της πεθεράς μου που όταν φεύγουμε είναι για συνεργείο), αλλά και τα παιχνίδια οι αγκαλιές και τα δάκρυα αποχωρισμού μας θυμίζουν τη δική μας παιδική ηλικία, σε πολύ μικρότερη κλίμακα (εγώ δεν έχω αδέρφια, έχω μόνο άλλα 3 πρώτα ξαδέρφια, εκ των οποίων τα δύο πολύ μικρότερά μου).
Είμαι σίγουρη ότι αυτές τις αναμνήσεις θα τις έχουν σε όλη τους τη ζωή...
Είναι συγκινητικό να ξέρεις ότι αυτές οι εμπειρίες, σε μερικά χρόνια θα είναι οι αναμνήσεις στις ζωές αυτής της καινούργιας γενιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου