Βόλτα στο Rubik στη Γλυφάδα

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Σήμερα μετά από πολλές μέρες απουσίας είπα να επιστρέψω στο blog μου. Οι πολιτικές εξελίξεις ήταν η αιτία που απείχα μια και μετά από μια υπερβολική δόση ενημέρωσης, ειδήσεων, πολιτικοοικονομικών συζητήσεων και άγχους, είπαμε να καταφύγουμε στη θάλασσα που είναι κοντά μας και μας κάνει και καλό.

Αλλά επειδή όλα αυτά φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν και επειδή βλέπω από μακρυά μια ηλιαχτίδα να προβάλει, θα γεμίσω θετική ενέργεια και θα σας πω για έναν εναλλακτικό παιδότοπο που ανακάλυψα πρόσφατα.

Ένα καλοκαιρινό απόγευμα, πριν τις φλέγουσες εξελίξεις, είχαμε επισκεφθεί το Rubik στη Γλυφάδα.

 Αυτός ο χώρος μου είχε προξενήσει το ενδιαφέρον από τις φωτογραφίες που έβλεπα στο ίντερνετ και το είχα βάλει στη λίστα με τους χώρους "must visit" τώρα το καλοκαίρι.

Ευτυχώς το προλάβαμε ανοιχτό γιατί τώρα που ανεβαίνει το άρθρο έχει κλείσει για καλοκαίρι, αλλά το Σεπτέμβρη θα είναι από τους πρώτους χώρους που θα επισκεπτούμε πριν αρχίσουν τα σχολεία (και μετά). Το Rubik είναι ανοιχτό όλον τον χρόνο αλλά οι μετακινήσεις για μας τους αποκεντωμένους τώρα το καλοκαίρι, είναι ευκολότερες.
\

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί οι παιδότοποι να είναι όλοι το ίδιο μοτίβο. Τα ίδια χρώματα, φουσκωτά, μπαλάκια, τσουλήθρες.... όλοι το ίδιο. Τα παιδιά φυσικά αρέσουν τα μπαλάκια, αλλά πολύ συχνά παρατηρώ ότι τα παιδάκια μας μετά από αυτό το ξέφρενο παιχνίδι χάνουν την ηρεμία τους, είναι υπερκινητικά, σα να αγριεύουν λιγάκι.

Πολλές φορές αυτός είναι και ο λόγος που προτιμάμε να επισκευτούμε τους φίλους μας στο σπίτι τους ή να τους καλέσουμε στο δικό μας αντί του παιδότοπου. Είχα αναρωητηθεί πολλές φορές αν θα μπορούσε να υπάρχει ένας παιδότοπος αλλιώτικος, που να μπορεί το παιδί να παίξει ήρεμα, και μέσα από το παιχνίδι να βρει τη δημιουργηκότητά του, να συναναστραφεί με άλλα παιδιά, να κάνει παρέες να συμφωνήσει, να τσακωθεί αλλά σε ήρεμο κλίμα.

Την ημέρα που πήγαμε εμείς, ήταν στο χώρο η ομάδα Καρυδότσουφλο.
Αρχικά καθισαν στο πάτωμα και ένωσαν τα χέρια, με κλειστά τα μάτια φαντάστηκαν το παραμύθι που θα ενσάρκωναν. Όλοι μια παρέα, στο ίδιο μέρος, σε έναν βυθό, αλλά ο καθένας όπως τον φανταζόταν, διαφορετικό, εκεί θα διαδραματιζόταν το παιχνίδι, μέσα στη φαντασία τους.

Αφού τα παιδιά απέκτησαν ξεκάθαρη εικόνα για το πού θα είναι το παραμύθι και για το ποιος ήρωας θα είναι ο καθένας, ήρθε η ώρα να τον δημιουργήσουν αυτόν τον ήρωα. Να τον ζωγραφίσουν, να τον κόψουν να  τον κολλήσουν και να τον κάνουν μαριονέτα.

Ο Δημήτρης έκανε το λιοντάρι ζωγραφίζοντας ένα ψάρι

Αφού φτιάχτηκαν οι μαριονέτες, η ομάδα Καρυδότσουφλο έστησε ένα σκηνικό ώστε τα παιδιά από μόνα τους με σκιές , χρώματα και φυσικά φαντασία να μπορούν να φτιάξουν την ιστορία τους.

Στη συνέχεια τα παιδιά αφήσαν τις μαριονέτες τους και παίξαν μεταξύ τους, με την καθοδήγηση των παιδιών από το Καρυδότσουφλο. Χορεψαν, κάναν παντομίμα και.. δε θέλανε να φύγουνε !

Το Rubik σε ένα μεγάλο βαθμό ανταποκρίνεται σε αυτό που είχα σκεφτεί. Ο χώρος, τα χρώματα, η απλότητά του, τα παιχνίδια που έχει σου δίνουν μια αίσθηση ηρεμίας, το ίδιο μου είπαν και τα παιδιά στην επιστροφή για το σπίτι, αυτά τα πέντε λεπτά που άντεξαν να μείνουν ξύπνια στο αυτοκίνητο

Περάσαμε πολύ ωραία στο Rubik. Θα ξαναέρθουμε με το που ανοίξετε!