Ταξίδι στα Γερμανο-Γαλλο-Ελβατικά σύνορα

Ημέρα 1^η

Ξυπνήσαμε πρωί-πρωί και πήγαμε στο αεροδρόμιο. Η πτήση των 10.10 έφυγε 10.30 με γερμανική εταιρία.. τελικά και αυτοί , δεν είναι τόοοοσο ακριβείς σε αυτά που λένε.

Μετά από 2,5 ώρες πτήση όπου μόνο εγω κοιμήθηκα λίγο φτάσαμε στη Στουτγγάρδη.

Πολύ όμορφο αεροδρόμιο. Αφού πήραμε τα πράγματά μας, πήγαμε κατευθείαν στη Hertz. Ο υπάλληλος εκεί ήταν βαλτός να μας πουλήσει ότι έχει και δεν έχει. Αφού του είπαμε ότι θα πάμε στη Ν. Γερμανία, κοντά στο Μέλανα Δρυμό μας είπε ότι θα πρέπει να βάλουμε χιονολάστιχα, παρόλο που του είπαμε ότι το προγνωστικό για τον καιρό, αποκλείει ακόμα και τη βροχή. Μετά μας είπε ότι θα πρέπει να κάνουμε ασφάλεια στο αυτοκίνητο για 680 ευρώ!!!! Όταν αρνηθήκαμε μας είπε ότι  αν υπάρξει ζημιά στο αυτοκίνητο θα την πληρώσουμε κατά 100% εμείς. Φυσικά και δε διευκρίνισε ότι μιλάει για μικτή ασφάλεια… Πήγαμε στο αυτοκίνητο που δεν ήταν το ford focus που είχαμε κλείσει αλλά something  similar. Το Hyundai (ο τύπος το έλεγε με γερμανική  προφορά Χαιάνται και άντε να καταλάβουμε) i30 δεν μας απογοήτευσε και τόσο

Μας εξήγησε πώς να πάμε στο παρκινγκ που ήταν το αυτοκίνητο, μας έδωσε και τα κλειδιά και πήγαμε. Κάναμε πόοοση ώρα να βάλουμε μέσα τα πράγματα, και ξεκινήσαμε προς Στουτγγάρδη. Η διαδρομή πολύ ωραία όλο δέντρα και γραφικά χωριουδάκια. Μετά από 2 ώρες φτάσαμε στο Φράιμπουργκ (Φραιβούργο) και τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο. Το Freiburg βρίσκεται στο κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης στο Μέλανα Δρυμό.
Πήγαμε βόλτα και για φαγητό στο κέντρο όπου ο Γιώργος έψαχνε να βρει ελληνικό μαγαζί που να εχει νόβα και να δει τον αγώνα. Τελικά βολεύτηκε σε ένα ιντερνετ καφέ και εγώ και τα κορίτσια γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά από μια στάση στο σουπερ μαρκετ για νερά, φρούτα και γάλα. Το σούπερ μαρκετ εκεί είναι πολύ πιο φτηνό από ότι εδω. Πχ το νερό έχει 0,35 η εξάδα, η σοκολάτα 30 λεπτά, το ψωμάκι του σάντουιτς 15 λεπτά, το γάλα το βιολογικό 0.90 και της συμβατικής κτηνοτροφίας 0.60. Δυστυχώς δεν είχαμε χώρο στο ψυγείο του δωματίου αλλιώς..

Ημέρα 2^η

Κυριακή. Η ημέρα λέει εκδρομή στο Μέλανα Δρυμό. Παρόλο που λέγεται "μέλας" κάθε άλλο παρά σκουρόχρωμο είναι το τοπίο.

Ειδικά την εποχή που πήγαμε, τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το πορτοκαλο-κίτρινο-κόκκινο. Λίμνη Τίτιτσε, Τρίμπεργκ και περιπλάνηση στο δρυμό. Η διαδρομή πολύ όμορφη, γραφικά χωριά και πολύ δάσος. Ο Μέλας Δρυμός, ή black forest ή mont blanc ή schwarzwald

Στη λίμνη Titisee φτάσαμε πολύ νωρίς, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο parking (υπαίθριο, αλλά με παρκόμετρό.. παντού παρκόμετρα, στη μέση του πουθενά!! )

Δεν είχε ανοίξει κανένα μαγαζί και κάναμε βόλτα με τα πόδια. Η Άννα κουραζόταν και ανεβαινε στο καρότσι.

Σιγά-σιγά έρχονταν και οι ντόπιοι μόνοιτους, οικογένειες, ζευγάρια, ηλικιωμένοι με τα Μπατόν (μπαστούνια περπατήματος) και ανεβαίναν στο βουνό.

(τη φώτο έβγαλε η Άννα)

Μετά από ένα καφεδάκι και μια black forest (μια μονο όχι από μια) 

συνεχίσαμε τις βόλτες στη λίμνη. Για μεσημεριανό, λουκανικάκι φυσικά που είναι το παραδοσιακό τους πιάτο, όχι μόνο εκεί, σε ολη τη Γερμανία - Τσεχία - Ολλανδία

Στη συνέχεια πήγαμε μια βόλτα στα μαγαζιά που φτιάχνουν κούκους και μετά μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε βόλτα σε διάφορα χωριουδάκια του μέλανα δρυμού.

Τα κορίτσια κοιμόντουσαν και εμείς σταματάγαμε για πολύ λίγο και χωρίς φυσικά να απομακρυνόμαστε από το αυτοκίνητο.

Το Triberg είναι επίσης ένα πανέμορφο χωριό. Το κακό είναι ότι το πάρκινγκ είναι λίγο μακρυά από τα αξιοθέατα και έχει πολύ περπάτημα. Εχει ίσως από τους πιο ψηλούς καταράκτες στη Γερμανία, πολλά ξύλινα σουβενίρ και πολύ φυσική ομορφιά

Ημέρα 3η

Για κάποιο λόγο η 1η Νοεμβρίου είναι αργία... Μας το είπαν στη Γερμανία χωρίς να μας διευκρινίσουν τί γιορτάζουν. Μετά από λίγο ψάξιμο είδα ότι η μέρα αυτή είναι η γιορτή όλων των αγίων, κάτι σαν των Αγίων Πάντων. Πήγαμε στο Στρασβούργο

(τη φώτο έβγαλε η Άννα)

Παρκάραμε το αυτοκίνητο και βγήκαμε και πάλι στη γύρα. Την πόλη διασχίζουν πολλοί μικροί παραπόταμοι του Ρήνου δημιουργώντας την αίσθηση της «Βενετίας». Οι παραπόταμοι αυτοί δημιουργούν ένα νησάκι που είναι γνωστό ως Μεγάλο Νησί, πάνω στο οποίο βρίσκεται η Παλιά Πόλη η οποία έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η περιοχή συνδέεται με την υπόλοιπη πόλη με γεφυράκια τα οποία προσφέρουν μοναδικές ευκαιρίες για υπέροχες φωτογραφίες. Η Παλιά Πόλη είναι γεμάτη από διατηρητέα σπίτια με ξύλινο σκελετό και στέγη, πρώην κατοικίες εμπόρων και βυρσοδεψών.

Η εικόνα που δημιουργούν είναι πραγματικά παραμυθένια. Πολλά από αυτά σήμερα λειτουργούν ως εστιατόρια, καφετέρειες, γκαλερί, καταστήματα με ζαχαρώδη κ.α. Πολύ γνωστά γύρω από την πλατεία του Καθεδρικού Ναού είναι το Pharmacie du Cerf που αποτελεί το παλιότερο φαρμακείο στην Ευρώπη και το Maison Kammerzell που σήμερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο. Η πιο γνωστή γειτονιά είναι η «Μικρή Γαλλία»

Στην παραπάνω φωτογραφία, είχα παρακαλέσει την Άννα να σταθεί απέναντι για μια φωτογραφία με τον πατέρα της. Δε δέχτηκε, αλλα μετά το μετάνιωσε αλλά ήταν αργά. Βλέπετε από τη φάτσα της ότι έχει θυμώσει;;; χεχεχε

Στην πόλη ξεχωρίζει ο Καθρεδικός Ναός της Παναγίας που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία στην Παλιά Πόλη. Πρόκειται για ένα πανύψηλη εκκλησία γοτθικού ρυθμού αφιερωμένη στην Παναγία.

Με ύψος  142μ χτίστηκε το 15ο αιώνα και μέχρι και τα μέσα του 19ου αποτελούσε το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο.

Το εξωτερικό του ναού ως γοτθικού τύπου είναι ιδιαίτερα περίτεχνο και βαριά διακοσμημένο μέχρι που χάνεται στον ουρανό

Περάσαμε μια βόλτα και από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που είναι ένα πολύ εντυπωσιακό κτίριο και στις δύο όχθες ενός μικρού ποταμιού.

Τα κτίρια ενώνονται μεταξύ τους από ένα γυάλινο γεφυράκι. Η ημέρα που πήγαμε όπως είπα παραπάνω ήταν αργία και δεν μπήκαμε μέσα

Για όποιον (καλή ώρα) δεν μπορεί να αντισταθεί στη σοκολάτα, καλύτερα να κρατάει χρήματα μαζί του για να γυρίσει σπίτι με ένα φοβερό κουτάκι πραλίνες ή τρούφες. Εκτός και αν μέχρι να γυρίσεις σπίτι έχει μείνει μόνο.... το κουτάκι!

Ημέρα 4η

Europa Park

Μείναμε κατενθουσιασμένοι από αυτό το πάρκο. Μπορώ να πω ότι ανταγωνίζεται επάξια τη Disneyland και περάσαμε τέεελεια.

Περισσότερα για το  πάρκο μπορείτε να δείτε σε άλλη ανάρτηση και συγκεκριμένα εδω

Ημέρα 5η

Αποφασίσαμε να πάμε στην Ελβετία στη Βασιλεία.

Η Βασιλεία (αλήθεια, γιατί τη λέμε Βασιλεία;; Basel είναι το όνομά της), απέχει 70km από το Φράιμπουργκ και είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας. Στα σύνορα κατά πολύ καλή μας τύχη, δεν πληρώσαμε το ετήσιο παράβολο εισόδου στην Ελβετία (80 euro) επειδή ο συνοριοφύλακας, είχε δουλειά με μια κυρία και μπήκε στιγμιαία μέσα στο κτίριο. Τα αυτοκίνητα περνούσαν χωρίς έλεγχο και εμείς το ίδιο. Βεβαια μας είχαν πει ότι μπορεί και να μην χρειαζόταν αυτό το αυτοκόλλητο αν λέγαμε ότι πάμε μόνο μέχρι τη Βασιλεία, αλλα όπως και να'χει... καλά μας πήγε!

Παρκάραμε το αυτοκίνητο στο σταθμό του τρένου. Ευτυχώς στη Βασιλεία μιλάνε όλοι Γερμανικά και μπορούσαμε να καταλάβουμε τί μας λένε.

Δεν αλλάξαμε ευρώ σε ελβετικά φράγκα για να αποφύγουμε την ταλαιπωρία και τις προμήθειες των τραπεζών. Το κακό σε αυτή την απόφαση ήταν ότι θα έπρεπε να κάτσουμε σε εστιατόριο-καφέ που να παίρνουν πιστωτική κάρτα. Η Άννα δε συμφωνούσε καθόλου με αυτό γιατί δεν μπορούσε να μπει στην τεράστια ρόδα και στα υπόλοιπα παιχνίδια του λούνα παρκ. Ευτυχώς δε στενοχωρήθηκε πολύ μια και η χθεσινή μέρα στο europa park την είχε κάνει να τα χορτάσει (για λίγο)

Γυρίσαμε στο Freiburg και πήγαμε βολτίτσα για καφεδάκι και φαγητό

Ημέρα 6η

Αλσατία - κοιλάδα του Ρήνου

Ο Ρήνος (από ότι είδα στη wikipedia) εχει μήκος 1230 km κ είναι από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Ευρώπης. Το όνομα Ρήνος σημαίνει «αυτό που ρέει», δηλαδή ο Ρέων.

Αρχικά πήγαμε στο κάστρο koenigsbourg

Πολύ καλά διατηρημένο αλλα και με πολλές προσθήκες και συντηρήσεις μεταγενέστερες.

Στο κάστρο κάναμε οτι εγω και η Άννα είμασταν πριγκίπισσες. Η Ερατώ από ότι διάλλεξε η Άννα θα ήταν ο Ξύσανδρος (από το Σρεκ 3 - τον ξέρετε φαντάζομαι) ή η υπηρέτρια που θα διάλλεγε τί να φοράμε.

Ωραίο το κάστρο, ωραία θέα, αλλα.. βαρεθήκαμε λιγάκι.. βουρ για βόλτα στα Αλσατικά χωριά

Η Αλσατία (Alsace στα γαλλικά) είναι περιοχή της Γαλλίας στα σύνορα με Γερμανία. Το αμπέλι είναι το κύριο είδος καλλιέργειας και τα κρασιά που φτιάχνουν εκεί είναι λευκά κρασιά Riesling και Pinot

Οι αμπελώνες είναι τεράστιοι!! Χιλιάδες στρέμματα!!

Το πρώτο χωριουδάκι που επισκευτήκαμε ήταν το Ribeauvillé. Πολύ όμορφο και γραφικό. Βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες.

Μετά το σειρά είχε το Riquewihr

Επίσης γραφικό και εντυπωσιακό

Ημέρα 7η

Η Άννα (όπως και εμείς)ήθελε πολύ να ξαναπάει στο πάρκο. Της είχαμε πει ότι είναι πολλά τα λεφτά και μάλλον δε θα ξαναπάμε. 

Τη ρωτήσαμε για εκείνη την ημέρα, ποιά ήταν η αγαπημένη της πόλη για να ξαναπάμε. Είπε...ε, αφού δεν μπορούμε να πάμε στο πάρκο... ας πάμε Στραβούργο 

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και... κατευθυνθήκαμε στο πάρκο.. ακόμα μια φορά ήταν ΤΕΛΕΙΑ!!!

Ημέρα 8η 

και τελευταία

Το πρωί κάναμε μια βόλτα στο Φράιμπουργκ, φαγαμε πρωινό σε ένα πολύ γλυκό μπιστρό και σιγά-σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Γενικές εντυπώσεις

Φτασαμε πίσω στην Αθήνα με όλο όμορφες αναμνήσεις και γεμάτες μπαταρίες. Το να πηγαίνεις διακοπές με τα παιδιά είναι πολύ κουραστικό και σου αλλάζει πολύ συχνά τα σχέδια, αλλα και πολύ όμορφο. Ενιωθα πλήρης και ότι είμαστε ομάδα. Μου αρέσει που οι φωτογραφίες μας συμπεριλαμβάνουν όλη την οικογένεια και ότι δεν είχαμε καμια έννοια για το τί κάνουν τα παιδιά μια και είμασταν όλοι μαζί! Τα κορίτσια είχαν άψογη συμπεριφορά και είχαμε πολύ λίγη κουρασόγκρινια. 

Εχοντας γυρίσει πίσω, και κρίνοντας το ταξίδι, η πιο όμορφη μέρα ήταν αυτή του παρκου. Περάσαμε πολύ ωραία, γελάσαμε και διασκεδάσαμε. 

Από κει και περα οι πόλεις είναι όμορφες, αλλα... ίδιες. Δε με ενθουσιάζει όπως παλιότερα η αρχιτεκτονική τους, οι επιβλητικοί καθεδρικοί ναοι, και οι πλατείες. Ολες οι πόλεις τους είναι σχεδόν ίδιες. Η Βασιλεία μου θύμιζε τη Γάνδη, τη Μπρίζ, τις Βρυξέλλες, το Στρασβούργο, το Αμστερνταμ, τη Βουδαπέστη, την Πράγα, τη Στοκχόλμη και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Δηλαδή πιστεύω ότι δε θα ξανπήγαινα στη Βασιλεία για να θαυμάσω την αρχιτεκτονική της. Θα διάλλεγα μια άλλη-ίδια πόλη. 

Φυσικά για ακόμα μια φορά θαυμάσαμε το πόσο καθαρά είναι τα πεζοδρόμιο, ποσο εμφανείς οι διαγραμμίσεις στο δρόμο, το σεβασμό στους πεζούς. Από την άλλη, δε μου δώσαν προτεραιότητα λόγω του μωρού, ούτε σε εμπορικό κατάστημα ούτε σε ταμείο σουπερ μαρκετ ούτε στη check in στο αεροδρόμιο στη Στουτγγάρδη. Δηλαδή ό,τι επαφύεται στην ανθρωπιά τους και είναι εκτός των γραμμάτων του νόμου, δεν είναι εξυπηρετικοί. Αν βρεθείς εκτός διάβασης, μπορεί και να γκαζώσουν να σε τρομάξουν. Η Autobahn είναι λίγο υπερεκτιμημένη. Ολοι πηγαίναν πάνω από το όριο ταχύτητας (που πρώτη φορά είδα όριο 140). Είδαμε τρέιλερ σκεπασμένο με κουβέρτα, αυτοκίνητο με παιδιά και βαλίτσες στην καμπίνα, παρκαρισμένο πάνω σε πεζοδρόμιο κτλ κτλ.

Απλώς είναι πολύ αυστηροί στο πάρκινγκ, μετά τις 19.00 δεν μπορείς να παρκάρεις ΠΟΥΘΕΝΑ εκτός από το στεγασμένο ιδιωτικό parking.

Αυτά...

Από αυριο ξεκινάμε την οργάνωση του επόμενου προορισμού