Συζητήσαμε για τον ύπνο των παιδιών
Πονεμένη ιστορία.. ποιός δεν έχει αντιμετωπίσει πρόβλημα με τον ύπνο.
Εμείς με τον ερχομό της Αννας, είχαμε αποφασίσει να χρησιμοποιήσουμε τη μέθοδο του co-sleeping. Κοιμόμασταν όλοι μαζί, ωστε να διευκολύνεται ο θηλασμός και να μπορούμε να κοιμόμαστε. Ηταν ο τρόπος που μας βόλευε και τον υιοθετήσαμε προκειμένουν να ξεκουραζόμαστε.
Σιγά- σιγά η Αννα κατάφερε να κοιμηθεί μόνη της στο δωμάτιό της. Πάντα όμως κάποια στιγμή τη νύχτα ερχόταν, την καλοδεχόμασταν και τό μόνο που της λέγαμε είναι να έρχεται μόνο όταν έχει ξημερώσει. Να κοιτάει δηλαδή από το παράθυρό της και αν είναι νύχτα να πέφτει να ξανακοιμάται μόνη της. Αυτό δούλεψε αρκετο καιρό και τα πηγαίναμε πολύ καλά.. μέχρι που ήρθε στον κόσμο η Ερατώ...
Η Αννα ξεκίνησε να φοβάται να κοιμάται μονη της. Αλλάξαμε το δωμάτιο, βάλαμε το κρεβάτι της όπως ήθελε, πήραμε σεντόνια Ντόρα (μπιάξ), πετάξαμε όλα τα λουτρινα, κατεβάσαμε τα κάδρα, γυρίσαμε σε όλο το σπίτι τις εικόνες της Παναγίας τουμπα για να μην την κοιτάνε.... και.... συνεχίζει να φοβάται. Μια ψυχολόγος που συναντήσαμε τυχαία και της αφηγηθήκαμε τα διάφορα περιστατικά που μας συμβαίνουν μας επιβεβαίωσε ότι όλα είναι λόγω του μωρού. Φοβάται, μας είπε, τις κούκλες μην ζωντανέψουν και γίνουν όλες μωρά.... Στην αρχή μου φάνηκε ακραίο, μέχρι που η Αννα με ρώτησε ξεκάθαρα αν Ερατώ είναι κούκλα από αυτές με τις μπαταρίες, και αν οι υπόλοιπες κούκλες θα ζωντανέψουν...
Τις τελευταίες μέρες αποκοιμιούνται και οι δύο στο κρεβάτι τους κατά τις 21.00 στη συνέχεια η Ερατώ ξυπνάει στις 00.00 να φάει, και την παίρνω στο κρεβάτι μας να την ταϊσω. Αν δεν εχω κοιμηθεί, ή όταν ξαναξυπνήσω από μόνη μου την πάω στην κούνια της, στο δωμάτιό τους. Η Άννα έρχεται κατά τις 2.00 και μας λέει ότι φοβάται μόνη της. Αν κάποιος από τους δύο μας έχει κουράγιο, την πάει μέσα και μένει εκεί μεχρι να κοιμηθεί, αν όχι, κοιμάται μαζί μας.
Γενικώς δεν έιμαστε πρότυπο οικογένειας στον ύπνο. Μπορείς να βρεις τον οποιονδήποτε, οπουδήποτε...
Αλλα κάποια στιγμή θα διορθωθεί. Εξάλλου προς το παρρόν δεν ενοχλεί κανέναν μας...
1 σχόλιο:
Προσωπικα ειμαι πολυ κουρασμενη απο το θεμα αυτο.Η Ελενη ουτε ως νεογεννητο με προβληματισε ουτε ως νηπιο στο θεμα του υπνου (εξαιρουμε το γεγονος οτι δεν κοιμαται ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ το μεσημερι).Δεν την επηρεασε ουτε ο ερχομος του μωρου,ουτε η αλλαγη περιβαλλοντος (Κως),ουτε η εναρξη του σχολειου.ΟΜΩΣ απο το καλοκαιρι και μετα, και μολις ειχε επιτελους αρχισει να κοιμαται ολη τη νυχτα ο μικρος,η Ελενη ερχοταν καθε βραδυ στο κρεβατι μας.Αλλες φορες δεν την καταλαβαινα καν,αλλες φορες την δεχομουν (και μετα την ξαναπηγαινα στο δικο της κρεβατι) κι αλλες την μαλωνα (βαρατε με).Οσπου ενα βραδυ δεν κοιμηθηκα σχεδον καθολου αφου εκανα συνεχεια δρομολογια απο την κρεβατοκαμαρα στο παιδικο.Και αποφασισαμε να κοιμαται η Ελενη μαζι μου στην κρεβατοκαμαρα και ο μπαμπας στο κρεβατι της (και οι τρεις δεν χωραμε).Η συμφωνια ειναι να διατηρηθει αυτη η συνηθεια μεχρι να παμε (οριστικα) στη Θεσσαλονικη.Υποθετω οτι ειναι αφενως θεμα ηλικιας (γυρω στα 4 τα παιδια αποκτουν φοβιες),ερεθισματων (την φοβιζουν καποια πραγματα στα καρτουν που εκ πρωτης οψεως δεν ειναι τρομακτικα)και δικης μου αρνητικης στασης ως προς την ζωη μας εδω.Η αληθεια ειναι οτι δεν μου αρεσει η κατασταση ετσι οπως εχει διαμορφωθει,δεν θελω να μαθει να κοιμαται μαζι μας,θελω να ορισει το χωρο της συντομα.Το co-sleeping για εμενα ειναι αποδεκτο μονο κατα το θηλασμο.Απο εκει και περα,δεν το δεχομαι.Ελα ομως που αυτη τη στιγμη δεν μπορω να κανω αλλιως...!!!
Φιλακια!
Δημοσίευση σχολίου