Γεννήσαμε!

Γράφοντας την προηγούμενη ιστορία τοκετού μου δεν πίστευα ότι μετά από δύο χρόνια θα γράφω έχω ακόμα μια εμπειρία να γράψω και ένα ακόμα μωρό στην αγκαλιά μου και στην καρδιά μου

Δευτέρα βράδυ είδα κάτι σαν βλέννα που έμοιαζε με το τραχηλικό πώμα που μου είχαν περιγράψει άλλες φίλες μου αλλά εγώ δεν είχα ξαναδει.

Το πρωί της Τρίτης είχα ραντεβού με τη μικροβιολόγο, πήγα και γύρισα σπίτι. Κατά τις 11.00 ένιωσα νερά να τρέχουν στα πόδια μου και να βρέχεται το φουστάνι μου … Παίρνω τη μαία τηλέφωνο και επειδή είχε να με δει 1 βδομάδα και δεν ήξερε ακριβώς που βρίσκεται το μωρό, μου λέει να έρθει να με δει και ότι θα’ ναι εδώ σε μια ώρα, μέχρι τότε να ξαπλώσω. Ενημέρωσα τον σύζυγο και τη μαμά μου η οποία ήρθε για βοήθεια (να ετοιμάσει λίγο το σπίτι) και συμπαράσταση.

Σε λιγότερο από ώρα ήταν εδώ η μαία, παρόλο που ερχόταν η Μέρκελ και οι δρόμοι θα’ ταν κλειστοί, δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Με εξέτασε, άκουσε το μωρό, και μου είπε ότι ο τράχηλος είναι ακόμα χοντρός και το μωρό ψηλά. Μου έκανε μασάζ για να μαλακώσει, διαστολή 3.  Ηθελε οπωσδήποτε να μπει το μωρό εντός λεκάνης να κλείσει με το κεφάλι του τον τράχηλο ώστε να είναι ελεγχόμενο. Μου είπε να πάω για περπάτημα για καμιά ωρίτσα για να μπει καλά στη λεκάνη και να συντονιστούν οι πόνοι. Εγώ ανησυχούσα λίγο που δεν είχα πόνους αλλά η Ευαγγελία (η μαία) ήταν πολύ καθησυχαστική ότι θα έρθουν άμεσα. Είπε στη μαμά μου να πάρει τα λεξοτανίλ της (της έκανε πλάκα) και ότι θα πήγαινε μια βόλτα και θα ξαναρχόταν σε λίγο.

Ο άντρας μου ήρθε κατά τη 1 και είχα αρχίσει να έχω λίγους πόνους, καλά συντονισμένους ανά 2-3 λεπτο. Αποφάσισα να μην πάω για περπάτημα και να κάνω βόλτες στο σπίτι και στις σκάλες. Ήρθε και η δεύτερη μαία, διαστολή είχα 3 με 4 και το μωρό είναι στο -2.. Τηλεφωνήθηκαν μεταξύ τους και άκουσα τη Μαίρη να λέει, ότι είναι ακόμα ψηλά το μωρό αλλά  το βλέπει αποφασισμένο και προβλέπει γρήγορη εξέλιξη και σε καμιά ώρα μπορεί να έχουμε γεννήσει!! Εκείνη την ώρα ενθουσιάστηκα αλλά μου φαινόταν και περίεργο πώς μπορεί να γίνει αυτό… Πήρα τηλεφωνο τη φίλη μου κ γειτόνισσα  κ τησ είπα αν μπορει να παρει την Αννα από το σχολείο κ τακτοποιήηθηκε και αυτό.
Μετά από λίγο οι πόνοι γίναν πιο δυνατοί αλλά υποφερτοί και με ανακούφιζε η μπάλα και οι κυκλικές κινήσεις της λεκάνης.  Σε κάθε σύσπαση με οδηγούσε η μαία ώστε με την κατάλληλη στάση του σώματος να βοηθήσουμε το μωρό να κατέβει… και κατέβηκε πολύ γρήγορα.

Κατά τις 15.00 οι πόνοι έγιναν πολύ δυνατοί αλλά το μωρό ήταν πολύ κοντά και αυτό μου έδινε θάρρος. Ο άντρας μου μου έλεγε στ' αυτί μπραβο και πόσο καλά τα πάω,, τί ενθαρρυνση που παίρνεις από τον ανθρωπο σου τις δυσκολες στιγμες. Εγω του ελεγα ότι θελω να σταματησω κ εκεινος μου ελεγε ότι βλεπει το μωρό... Κάποια στιγμή στις εξωθήσεις άκουσα την Ευαγγελία να λέει «νατος ο μπέμπης βάλε το χέρι σου να πιάσεις τα μαλλάκια να δεις ότι είναι εδώ» Αυτό μου έδωσε πολύ θάρρος. Το μωρό ήταν έτοιμο να βγει. Τώρα ήθελε προσοχή, δεν έπρεπε να σπρώξω καθόλου για να μην τραυματιστω Την άκουσα να λέει «κοίτα πώς έρχεται, με το λώρο και τον αγκώνα μαζί!»  Περίμενα να μου πει η μαία να σπρώξω μια τελευταία φορά και τσουπ γλίστρησε το μωρό και μου το έβαλαν στην αγκαλιά μου. Τα δύσκολα είχαν περασει ήταν πλέον εδω μαζί μας!

Οταν τελειώσαν τα δύσκολα και αρχίσαν τα καλά

Ήταν κατασπρος από το αμνιακό υγρό, και ο πιο μικρός από τα παιδιά μας. Άνοιξε το ένα του μάτι και μας κοίταξε, μύριζε τόσο όμορφα, τέτοια πουδρίλα, μωρουδιλα... δε θα την ξεχάσω ποτέ. Η μαμά μου (που μένει από κάτω) λέει ότι έκλαψε δυνατά αλλά εγώ δεν το θυμάμαι. Αφού γνωριστήκαμε, ο Γιώργος έκοψε το λώρο και περιμέναμε να βγει ο πλακούντας. Ένα από τα πιο ωραία του να είσαι στο σπίτι σου είναι ότι όλα γίνονται αργά, με ρυθμούς που  μπορείς να ακολουθήσεις. Το μωρό έμεινε στην αγκαλιά μου όσο εγω ήθελα και μετά από ώρα μου το πήρε η μαία να το ζυγίσει, μετρήσει, σκουπίσει κτλ. Πριν το ζυγίσει ο άντρας μου λέει «3010» η μαία «2980» , εγω «2600» και τελικά ήταν 2980!!! Η Ευαγγελία το πέτυχε μέχρι γραμμαρίου  και ο Γιωργος έπεσε εξω 30 γρ

Μου είπαν να μην τον πλύνω για 3 μέρες να μείνει  με το αμνιακό υγρό γιατί του κάνει καλό.  Το αμνιακό υγρό πρέπει να μείνει πάνω στο μωρό γιατί είναι προστατευτικό, βακτηριοκτόνο και βοηθάει του μωρού τη θερμοκρασία να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Στον τοκετό στο σπίτι γίνεται να το αφήσεις με το αμνιακό υγρό που μοσχοβολάει πούδρα και απορροφάται από το δέρμα του μωρού πολύ γρήγορα. Στο μαιευτήριο "πρέπει" να βγάλουν το μωρό καθαρό - καθαρό στους συγγενείς, για ευνόητους λόγους,  και τα πλένουν.
Στην αρχή ήθελε να κοιμηθεί για να ξεκουραστεί από τον τοκετό αλλά εγω το είχα έγνοια να  φάει επειδή είναι λίγο μικρούλης μη χάσει πολύ βάρος και τον ξύπναγα.
Η Άννα ηρθε μετα από καμια ωρα, την εφερε η φίλη μου κ δεν πίστευε ότι είχαμε γεννησει, ελεγε "ετσι  μου το λέτε για να έρθω σπίτι"

Σήμερα 3^η μέρα έχε φάει πολύ καλύτερα και τον έχω στο παράθυρο να μην ανεβάσει ίκτερο

Θα συμπληρώνω κι άλλα όσο θυμάμαι ακόμα

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τις εγάρδιες ευχές σας για την οικογένειά μας και τα παιδιά