Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Συνάντηση μετά από... 19 χρόνια



01.42 ... Καιρό είχα να δω την ώρα αυτή. Συνήθως κοιμάμαι! Όμως σημερα μετά από τόσες πολλές συγκινήσεις! Σήμερα λοιπόν ηταν το reunion της τάξης μου! 
Έφτασα εξω από το σπίτι της Δανάης, που θα γινόταν η συνάντηση...αφού το gps μου έδειχνε οτι είμαι απέξω σήκωσα τα μάτια μου να δω το σπιτι.  το θυμήθηκα! Θυμήθηκα το στενό, την πόρτα, τα κάγκελα! Θυμήθηκα ενα μικρό κοριτσάκι να περιμένει σε αυτήν την πορτα  πάνω από 20 χρόνια πριν να της ανοίξουν... Να μπει στο πάρτυ! Θυμάμαι κράταγα δώρο ενα βιβλιο και μια κασετίνα, το πάρτυ ειχε αρχίσει και Ακουγόταν στο δρόμο δυνατά η μουσική total eclipse of the heart...ήμασταν 6η δημοτικού;;  Πριν προλάβω να θυμηθώ κι άλλα η Δανάη μου άνοιξε την πόρτα !! 
- Βαγγελίτσα !
Μου είπε φωνάζοντας και γελώντας μαζι . Η φωνή της μίλησε στην καρδιά μου, τί σου είναι οι αναμνήσεις! 
- Έλα μέσα!
- χαίρομαι πολύ που σας βλέπω ! Ειπα σε εκείνη και το Σταύρο που είχε ήδη παει. 
- ααα, μη συγκινηθείς! Σε θυμάμαι από το σχολείο εισαι ευσυγκίνητη!! 
Σιγά σιγά μαζευόμασταν! Κάθε φορά που χτύπαγε το κουδούνι μια ακόμα παιδική φιλία, μια ακόμη γνώριμη φωνή, ένα μικρό παιδάκι με ρούχα μεγάλου ! 
Το σχολείο μας ειναι από αυτα τα σχολεία που εχει ολες τις βαθμίδες.. Μπαίνεις 6 και βγαίνεις 18! Με κάποια από αυτα τα παιδια είμαστε μαζι συνέχεια, ολα τα χρόνια συμμαθητές, όμως Χαθήκαμε! Ίσως επειδή το σχολείο ήταν πολυ μακρυά από το σπίτι μου, ίσως επειδή στο πανεπιστήμιο κάναμε αλλες παρεες, άλλοι φύγαν στο εξωτερικό... 
Όλοι ήταν ίδιοι! Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Και έχουν περασει τόσα χρόνια! Πώς να πεις τα νέα τόσων χρονων μέσα σε λίγες ώρες; Τα νέα μπερδεύονταν με τα παλιά ! Δίπλα μου έκατσε η Μαρία! Ειχα να τη δω από τις πανελλήνιες.. Τί άγχος τότε θυμάσαι; Αν θυμάμαι;; Ακομα αγχώνομαι όταν γράφουν τα παιδια! Και σε λιγο θα γράφουν τα δικά μας! Θυμάσαι που στην τάξη ο Γιώργος και ο Γαληνός είχαν πάρει στα χερια το Μενέλαο ; Και τον κάναν να πετάει;; Χαχαχα 
Τί πλάκα! Θυμάσαι που ειχε παει η Δανάη στο γραφείο τη φιλόλογο ;; Χαχαχα 
Για πες... Που δουλεύεις ; Παντρεύτηκες ; Τη Μαρία τη βλέπεις ; 
Πιο κει μια αλλη παρέα μίλαγε και γέλαγε, που και που αγκαλιάζονταν 
Ήρθε ο κύριος Δημητρης! Ο μπαμπάς της Δανάης ! "Βρε! Μπράβο που συναντηθήκατε ιδια ειστε καθόλου δεν αλλάξατε! Εγώ συναντήθηκα με τους συμμαθητές μου μετα από 40 χρόνια! Μην το κάνετε και εσείς ετσι, να βρίσκεστε! " είπε και μας χαιρέτησε
Η ωρα πέρασε νερό... Ένιωσα να βρίσκω παλι λιγο από τις ρίζες μου, σα να γύρισα στο χωριό μου! 
Ωραία ηταν
Να το ξανακάνουμε ! 
Και να μη μας πάρει 20 χρόνια παλι ! 
Άντε οπως είπαμε 

4 σχόλια:

Momma's daily life είπε...

αυτες ειναι καταπληκτικες συναντησεις! το εχουμε κανει και εμεις και απο τοτε το επαναλαμβανουμε καθε δυο χρονια!

Unknown είπε...

Τα καταφέρνετε ε;; εμάς δεν ξέρω γιατί μας πήρε τόσο καιρό...
Τώρα όμως ποιός μας πιάνει!

παρτυ είπε...

Τι ωραια ιδεα. Πολυ συγκινητικο να ξανασυναντας μετα απο τοσα χρονια φιλους!!!

Unknown είπε...

πραγματικά! υποσχεθήκαμε να το ξανακάνουμε σύντομα