Ξανά στην Κω

και νομίζω αρκετά κάτσαμε Αθήνα.. σχεδόν έναν μήνα.
Μπορεί εδω στην Κω να μην έχω καμία βοήθεια τα πρωινά, αλλά μου αρέσει τόσο πολύ το νησί που δε με πειράζει να πιεστώ λίγο παραπάνω προκειμένου να μπορούμε τα απογεύματα να κάνουμε βόλτες οικογενειακώς, η Αννα να παίζει ανέμελη με τους φίλους της όλη την ώρα και η Ερατώ να απολαμβάνει καροτσάδες (πιο πολύ slingάδες θα΄λεγα)

Για την Ερατώ ήταν η πρώτη φορά στο αεροπλάνο.

Ειχα μαζί το καρότσι για να έχω πάνω τις τσάντες, και την Ερατώ την είχα στο sling αγκαλιά μου. Αυτό γιατί αν χρειαζόταν η Αννα να πάει πχ τουαλέττα, δε θα μπορούσα ούτε να κάνω μανούβρες με το καρότσι στην τουαλέττα, ούτε να αφήσω το καρότσι ΜΕ το παιδί έξω.Οποτε το sling βοήθησε... το ίδιο και αν χρειαζόταν να κυνηγήσω-ξετρυπώσω την Αννα..βλέπετε από κάπου έχει κληρονομήσει την αγάπη της για τα μαγαζιά στα Duty free :)
Στα μαγνητόμετρα αντιμετωπίσαμε ένα προβληματάκι. Ευτυχώς που μας δώσαν προτεραιότητα στην τεράστια ουρά. Οταν πέρασα από τον σωματικό έλεγχο το μηχάνημα σφύριξε, μάλλον από τους κρίκους του sling. Ο κύριος που ήταν μπροστά είπε "δεν πειράζει, να περάσει " αλλα η κοπέλα ήθελε να βγαλω το μωρό από το sling κ να το βαλω στο καρότσι κ να ξαναπερασω...
κ επειδη ενιωσε κ τυψεις μου λέει "καλα μόνη σου εισαι;;" χεχε

Φτάνοντας στην Κω, μας περίμενε ο μπαμπάς που δε θα πήγαινε στη δουλειά, και κάναμε μια εκδρομούλα μικρή. Πήγαμε στη θάλασσα, και είδαμε και τους φίλους μας που τόσο είχαμε αποθυμήσει.

Εδω είμαστε στην είσοδο της πολυκατοικίας μας

Η Αννα καταχάρηκε που ξανασυνάντησε το παρεάκι της μετά από 1 μήνα και έπαιξε κάτω με τις ώρες.. ούτε που θυμήθηκε ή παραπονέθηκε ότι δεν είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ..,.