Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Να μας ζήσει!!

Ο ανηψιός!! Γεννήθηκε σήμερα 00.05!!
Στο χτεσινό τηλεφώνημα η μαμά του μου είχε πει ότι παρόλο που την είδε η μαία, το μωρό ήταν ψηλά!! Πήγε χτες στις 22.00 στο μαιευτήριο και μέσα σε 2 ωρίτσες ο κούκλος μας είχε έρθει στον κόσμο μας!!
Να΄σαι καλά αδερφή, πάντα όλα στη ζωή σου να σου ερχονται έτσι ευκολα, όπως αυτός ο τοκετός. Με το καλό το μεγάλωμα του  μπέμπη μας και με το καλό να γυρίσετε σπίτι σας!!

Αχ.. συγκινήθηκα!! και σε σας εγκυούλες φιλενάδες, με έναν πόνο και με έναν γρήγορο τοκετό όπως της Βαγγελιώς!!

Α!! κερνάω, τρουφάκια, για τον κούκλο τον ανηψιό!! κοπιάστε!!



ΥΓ: Η Βαγγελιώ είναι η αδερφή του άντρα μου (μετά από το σχόλιο της Μαρίζας σκέφτηκα να κάνω αυτή τη διευκρίνηση)






Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Πλύσιμο πιάτων

Αχ η προσωποποίηση της νεροσπατάλης... βλέπω τη Greenpeace να κρεμάνε πανώ στο μπαλκόνι μας και να μας βάφουν με σπρέυ 

" Α μαμά, όσο το πλένεις, όλο θελει να το πλύνεις. Εγω το πήρα αυτό (;;) για να το πλένεις εσύ, να το πλένω και εγώ"
"Α, και μαμά, θέλεις να παίξουμε το βράδυ buzz;; αλλά δεν πειράζει που χάνεις.. στην επόμενη επιστροφή (;;) θα χάσω και εγώ και ο μπαμπάς"

Φωτογραφία δεν έχω, αλλα την έχω να στίβει χυμό.

Πλέον μπορεί να τον στίβει μόνη της. Αλλα δεν κόβει ακόμα τα πορτοκάλια.
Παίρνει τα κομμένα πορτοκάλια, τα στίβει (όλο και κάτι μένει μέσα) και όταν τα τελειώσει, με το μαχαίρι "σουρώνει" ό,τι εχει μείνει στη σχάρα του αποχυμωτή
Το βάζει σε ποτήρι και το πίνει γρήγορα για να μην "φύγουν" οι βιταμίνες
Μόλις τελειώσει το χυμό, ρωτάει "τις πρόλαβα;; "

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Ατυχηματάκι

Αχ.. το ζήσαμε και αυτό...
Την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου είχαμε πάει με το Αννάκι στο ΙΚΕΑ. Επαιζε με μια φίλη της στον παιδότοπο του εστιατορίου στον 1ο όροφο, και εγω συζητούσα με μια δικιά μου φιλη. Ξαφνικά τη βλέπω να κλαίει και θορυβούμαι (δεν κλαίει συχνά όταν χτυπάει). Η φίλη μου τρέχει κοντά και εγω ακολουθώ ψύχραιμη. Η φίλη μου μου λέει "έχει αίματα" και εγω παγώνω... αρχίζουν τα χέρια μου να τρέμουν. Το αίμα τρέχει από το κεφάλι της, από την αριστερή πλευρά μέσα από τα μαλλιά. Η μπλούζα και το φανελάκι της αρχίζουν και ποτίζουν με αίμα.. εγω ανησυχώ υπερβολικά και ζητάω από μια υπάλληλο να μας πάει στο Α' βοηθειών. Την παρακαλώ να μην δείχνει την ανησυχία της γιατί η Αννα δεν είχε εικόνα, παρα μόνο ότι πόναγε. Σε όλη τη διαδρομή έκλαιγε ... το μωράκι μου. Εγω της μίλαγα ήρεμα και της έλεγα ότι πρέπει να τη δει ο γιατρός.
Στο Α'βοηθειών, καλέσαν ασθενοφόρο για να πάμε στο ΕΚΑΒ στο αεροδρόμιο. Ευτυχώς το αίμα είχε σταματήσει. Φτάνοντας εκεί, την παρέλαβε ένας πολύ γλυκός γιατρός που την κράταγε όλο αγκαλιά. Της έκανε ράμματα :( Εγω δεν έμεινα σε όλη τη διάρκεια δίπλα της γιατί είχα τάσεις λιποθυμίας, και δεν έπρεπε με τίποτα να τα χάσω... Οταν μου μίλαγε, πήγαινα δίπλα της κατευθείαν. Είχε σταματήσει να κλαίει, μονο που φώναζε "ααα!!πονάω!!" και μου ράγιζε την καρδιά..
Μόλις τελειώσαμε (μου φάνηκε αιώνας) μου είπαν ότι είναι πολύ παλικάρι και τους βοήθησε πολύ που στεκόταν ακίνητη.
Πήγαμε πίσω στο ΙΚΕΑ και μας κεράσαν παγωτό.. τα είχαμε σχεδόν ξεχάσει όλα....
Στη συνέχεια το πρόγραμμα ήταν να συνεχίσουμε με την παρέα για μια ακόμα συνάντηση που η Αννα περίμενε πώς και πώς. Τη ρώτησα πολλές φορές αν θέλει να το αναβάλουμε και να πάμε σπίτι και αρνιόταν. Δεν ήθελα να την προκαταβάλλω αρνητικά και συνεχίσαμε το πρόγραμμά μας. Η όρεξή της ήταν πολύ καλή, το ίδιο και η διάθεσή της.
Ο παιδίατρος που του τηλεφωνησα μου είπε να μην πάρει αντιβίωση παρόλο που έτσι  μου είχαν πει στο ΕΚΑΒ.
Προς το τέλος της μέρας με ρώτησε να της αφηγηθώ τι έγινε, αλλα είδα ότι τα επίμαχα σημεία δεν ήθελε ακόμα να τα συζητήσουμε.
Την επόμενη μέρα, ξαναπεράσαμε από το σημείο για να πάμε στο αεροδρομιο. Τη ρώτησα αν θέλει να ξαναπάμε στο ΙΚΕΑ όταν έρθουμε Αθήνα και μου είπε "ναι". Τη ρώτησα αν θέλει να πάμε με την παρέα που είχαμε πάει και μου είπε, "Ναι, μόνο που να περιμένουμε να μεγαλώσει λίγο η .... γιατί είναι μικρή και με χτυπάχει και με σπρώχνει, χωρίς να το καταλαβαίνει". ...

Οταν ήρθαμε στο νησάκι μας, αφηγηθηκαμε την περιπέτειά μας στον μπαμπά, που δεν είχε ενημερωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ηταν πολύ πιο ψύχραιμος και με βοήθησε να δω τα πράγματα με άλλο μάτι.. Πέρασε και το πρώτο 24ωρο και όλα μια χαρά.


Να πάει και να μην ξανάρθει αυτή η μέρα

Παρόλαυτά, είμαστε καλά (όλοι) και σας στέλνουμε  τα φιλιά μας!!


Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Θέατρο: Μήλα, ζάχαρη, κανέλα!

"Μήλα, ζάχαρη, κανέλα!" στο Θέατρο Φούρνος



Την παραμονή των Φώτων η Άννα ήθελε να προσκαλέσει στο σπίτι μας, μια φίλη της γιαγιάς της, η κα Κόννυ. Η γιαγιά της είπε ότι δεν μπορεί να έρθει τόσο πρωί, μια και χτες είχε πάει στο θέατρο και θα είναι κουρασμένη. η Άννα απάντησε με παράπονο "εγω δεν έχω πάει ποτέ στο θέατρο" ... και σαν να είχε δίκιο. Εχει πάει μόνο μια φορα πέρισυ, που τη θυμαται πολύ αποσπασματικά μια και ήταν πολύ μικρή. Τότε είχαμε πάει στο "ένας καινουργιος θαυμαστός κόσμος" και της άρεσε πολύ.

Φετος, αφού το ψάξαμε αρκετά, μας είπαν ότι η πιο ωραία παράσταση μεταξύ αλλων αξιόλογων είναι το "Μήλα, ζάχαρη, κανέλα" στο θέατρο Φούρνος.



Πήγαμε, και περάσαμε τέλεια!! της Αννας της άρεσε παρα πολύ, εμένα ακόμα περισσότερο!! Σε πολλά σημεία γέλασα τόσο με τις ατάκες των ηθοποιων όσο και με τον αυθορμητισμό των παιδιών

Πολύ όμορφη ιστορία, πολύ γλυκό και απλό σκηνικό, χωρίς εφέ και έντονους θορύβους. Η παράσταση ήταν διαδραστική και τα παιδιά συμμετείχαν σε όλη τη διάρκειά της. Οι δύο γλυκύτατες ηθοποιοί (Ευγενία Μαραγκού και Ματίνα Δημητροπούλου) που ξέραν πολύ καλά το παιδικό θέατρο, μια και έδειχναν ιδιαίτερη αγάπη και κυρίως σεβασμό για τα παιδιά. Τα παιδιά απο τον ενθουσιασμό τους, σε αρκετά σημεία φώναζαν και σηκώνονταν στη σκηνή.. πολύ ευγενικά τα κατέβαζαν, τους χαμογελούσαν και δεν ακούστηκε ούτε ένα "σσστ"
Στο τέλος της παράστασης, μας μοιράσαν μηλόπιτα που έφτιαξε η γιαγιά, τη συνταγή της για να τη φτιάξουμε και εμείς σπίτι και στα παιδιά μπαλλόνια!!
Φυγαμε κατενθουσιασμένες!! πάντα τέτοια!!








Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

Πατσαβουρόπιτα

η συνταγή είναι της μαμας μου, αλλά είναι πολύ κοντά σε αυτήν εδώ

Σας αντιγράφω τη συνταγή από το παραπάνω site

Συστατικά

  • 1 πακέτο φύλλα κρούστας
  • 1 βιταμ
  • 5 κουτ σούπας αλεύρι
  • 5 κουτ σούπας καστερ παουντερ
  • 1 λιτ γάλα
  • ¾ κούπας ζάχαρη

Οδηγίες

  1. Βάζουμε στην κατσαρόλα το βιταμ να λιώσει και με ένα πινέλο βουτυρώνουμε τα φύλλα, ένα ένα και τα σουρώνουμε με τα δάχτυλα, βλέπε βίντεο παρακάτω
  2. Τα βάζουμε στο ταψί γύρο γύρο μέχρι να γεμίσει το ταψί και να τελειώσουν τα φύλλα.βλέπε βίντεο παρακάτω
  3. Ρίχνουμε στην κατσαρόλα (με το λιωμένο βιταμ) το αλεύρι και το καστερ παουντερ και ανακατεύουμε το γάλα τη ζάχαρη και μόλις αρχίσει να πήζει ρίχνουμε τα αυγά καλά χτυπημένα και ανακατεύουμε.
  4. Αδειάζουμε πάνω από τα φύλλα και με ένα μαχαιράκι ανοίγουμε λίγο τα φύλλα γύρο γύρο να πάει παντού.
  5. Το αφήνουμε κάνα τέταρτο να φουσκώσουν τα φύλλα και το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 μέχρι να ροδίσει 30-45 λεπτά στο περίπου.




Στη μαρίνα των θαυμάτων
Πήγαμε στο Φλοίσβο, στη Μαρίνα των Θαυμάτων. Εκτός από την καταπληκτική μέρα και τη βόλτα δίπλα στη θάλασσα... φοβάμαι ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι άλλο. Ισως επειδή τη μερα που πήγαμε είχε πάρα πολύ κόσμο, και η παραμικρή μετακίνηση γινόταν ταλαιπωρία. Η Αννα ήθελε να πάει σε όλα τα παιχνίδια, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας παιδότοπος υπαίθριος χωρίς κανένα Χριστουγεννιάτικο χρώμα. Μόνο το σπίτι του Αγιου Βασίλη που ήταν ένα διαφημιστικό ξύλινο σπίτι που μεσα είχε ένα διαφημιστικό ενεργειακό τζάκι και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ευτυχώς της Άννας της άρεσε, και μάλιστα πήγε κοντά στον Αγ. Βασίλη και έβγαλε φωτογραφια, φευγοντας γύρισε και του είπε  με μια φωνούλα που ίσα-ίσα που ακουγόταν "Ευχαριστώ για το δώρο" και εκείνος την άκουσε (ευτυχώς) και της είπε "Παρακαλώ Αννούλα, και του χρόνου". Αυτό της έμεινε και το σχολίαζε συνέχεια




Είχε και μια κοπέλα- ξωτικό που έβαφε τα παιδάκια και φυσικά δε χάσαμε την ευκαιρία
 

και ιδού το αποτέλεσμα
 

Ανέβηκε στο καρουσέλ και με τη γιαγιά στις πάπιες


Στο τέλος, έμεινε ελάχιστα μόνη με τη γιαγιά και τον παππού και εμφανίστηκε με το παγωτο!! Δεν πειράζει, όλοι μας ξεφύγαμε αυτές τις μέρες :)
και του χρόνου!!!