Τα ατυχηματα στο πρωινό mou

Με τις φίλες μου Ολίβια, Ασπα και Δέσποινα πήγαμε μια βολτίτσα από το mega και την εκπομπή πρωινό mou

Το θέμα της σημερινής εκπομπής ήταν τα ατυχήματα των παιδιών στο σπίτι.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Η προσέγγιση της ειδικού ήταν βέβαια απόλυτη κατά τη γνώμη μου αλλα επειδή πολλά θα έχουν δει τα μάτια της, ίσως διάλλεξε εσκεμένα μια τέτοια στάση.

Τα πιο σημαντικά:
Οι μπρίζες είναι όλες καλυμμένες
Ο σκουπιδοντενεκές καλά κλεισμένος με το ειδικό εξάρτημα
Οταν γεμίζουμε το πλυντήριο πιάτων να μην είναι  κοντά το παιδί
Το φαρμακείο του σπιτιού καλά κλεισμένο (τηλ Κέντρου Δηλητηριάσεων : 210 - 7793777) 
Τσιγάρα και αποτσίγαρα, σπίρτα αναπτήρες μακρυά από τα παιδιά
Τα απορρυπαντικά σε ασφαλές μέρος και όλα κλεισμένα με το ασφαλές καπάκι
Ποτέ το παιδί μόνο του σε αλλαξιέρα, κρεβάτι κτλ κτλ. Είμαστε πάντα δίπλα (την έχω πάθει)
Στα σπίτια που έχουν σκάλα, πρέπει να τοποθετηθεί πόρτα και στο επάνω μέρος της σκάλας και στο κάτω
Καλό είναι να περάσουμε όλο το σπίτι μια φορά μπουσουλώντας ώστε να δουμε από την οπτική του παιδιού τους ενδεχόμενους κινδύνους
Τα μπαλόνια και τα κερματα και άλλα αντικείμενα στο πάτωμα είναι πολύ επικίνδυνα για κατάπωση.
Φυσικά τα προφανή που είναι ψαλίδια, καρφίτσες, βελόνες κτλ να μαζεύονται προσεκτικά


Η γνώμη μου για την επικινδυνότητα του σπιτιού είναι ότι το παιδί πρέπει να έχει τη δυνατότητα να κινείται ελεύθερα στο σπίτι. Δεν μπορούμε να το έχουμε κλεισμένο ούτε σε κλουβί, ούτε σε πάρκο, ούτε στο δωμάτιό του. Είναι από τη φύση του περίεργο και πρέπει να του τονώσουμε την περιέργεια και το ενδιαφέρον και όχι να του τα χαντακώσουμε. Μέλλημα και υποχρέωση του γονιού είναι να έχει ένα σπίτι ασφαλές. Καλυμμένες πρίζες, πράγματα που σπάνε σε σημείο που δε φτάνει το παιδί και πολλά αντικείμενα ενδιαφέροντος σε χαμηλό σημείο. Το παιδί δε γίνεται να παίζει μόνο με τα παιχνίδια του, ας το αφήσουμε και παρα πέρα σε πράγματα μη-επικινδυνα. πχ δεν είναι κακό να θέλει να ακουμπήσει τη σκούπα, το καλάθι των απλύτων, τις παντόφλες της μαμάς. Βεβαια κάθε γονέας έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό. Το μόνο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι του κάνουμε καλό αν το αφ΄γνουμε να εξερευνεί, να σκαρφαλώνει, να αλωνίζει. Αρκεί να είμαστε δίπλα να του λέμε τί είναι αυτό και να ελέγχουμε τί κίνδυνο εμπεριέχει. Στα σκαρφαλώματα είμαστε δίπλα να το πιάσουμε αν πέσει, κ δεν είμαστε όλο μη και μη

Φευγω όμως τωρα να παω να ετοιμαστω. Αυριο φευγουμε για Κω, ο καλός μου μας περιμέμει